۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
لینک درون متنی
جز (جایگزینی متن - 'فارابي، محمد بن محمد' به 'فارابی، محمد بن محمد') |
(لینک درون متنی) |
||
| خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
}} | }} | ||
'''شرح فصوص الحكمة'''، شرح سید جلال‌الدین آشتیانی (متوفی 1384ش) است بر | '''شرح فصوص الحكمة'''، شرح [[آشتیانی، جلال‌الدین|سید جلال‌الدین آشتیانی]] (متوفی 1384ش) است بر «[[فصوص الحكمة و شرحه|فصوص الحكمة]]» که رسالهای است درباره مباحث کلی وجود به زبان عربی، نوشته [[فارابی، محمد بن محمد|ابونصر محمد بن محمد بن طرخان]]، معروف به [[فارابی، محمد بن محمد|فارابی]] (متوفی 339ق). این رساله با مقدمه تحقیقی محمد ملکی و تصحیح و تعلیقات او منتشر شده است. | ||
از فصوص فارابی به الفصوص (فصوص)، نصوص في الحكمة، الفصوص في الحكمة، فصول الحكمة (الفصول في الحكمة) و فصوص الحكم یاد شده، اما مشهورترین عنوان، «فصوص الحكمة» است. «فصوص» جمع «فص»، به معنای «اصل، حقیقت، کنه، زبده و خلاصه هر چیز» است و عنوان بخشهای این رساله و عنوان «حکمت» بیانگر موضوع آن است<ref>ر.ک: صلواتی، عبدالله، ص26</ref>. | از فصوص فارابی به الفصوص (فصوص)، نصوص في الحكمة، الفصوص في الحكمة، فصول الحكمة (الفصول في الحكمة) و فصوص الحكم یاد شده، اما مشهورترین عنوان، «فصوص الحكمة» است. «فصوص» جمع «فص»، به معنای «اصل، حقیقت، کنه، زبده و خلاصه هر چیز» است و عنوان بخشهای این رساله و عنوان «حکمت» بیانگر موضوع آن است<ref>ر.ک: صلواتی، عبدالله، ص26</ref>. | ||
ازآنجاکه این رساله از عمیقترین رسائل فارابی است، عدهای از حکما شروحی بر این رساله نوشتهاند که شرح خود فارابی از جمله آنهاست. شرح علامه آشتیانی برای اولین بار در قالب مقاله در دو قسمت، بهگونهای که متن تصحیحشده در یک شماره (زمستان 1353) و شرح هیجده فص در شماره بعد (بهار 54)، در مجله دانشکده الهیات دانشگاه فردوسی مشهد به چاپ رسیده است<ref>ر.ک: پیشگفتار محمد ملکی، صفحات بیستودو و بیستوسه</ref>. پس از آن شرح یادشده توسط آقای محمد ملکی (جلال‌الدین) مورد بازنگری قرار گرفته و با توضیحات، ویرایش و اصلاحاتی در 1387ش، از سوی انتشارات علمی و فرهنگی منتشر گردید. شارح محترم از آغاز تا انجام این اثر با تلقی صدرایی و نگرشی عرفانی به شرح و تبیین فصها پرداخته است<ref>ر.ک: صلواتی، عبدالله، ص26</ref>. | ازآنجاکه این رساله از عمیقترین رسائل [[فارابی، محمد بن محمد|فارابی]] است، عدهای از حکما شروحی بر این رساله نوشتهاند که شرح خود [[فارابی، محمد بن محمد|فارابی]] از جمله آنهاست. شرح علامه [[آشتیانی، جلال‌الدین|آشتیانی]] برای اولین بار در قالب مقاله در دو قسمت، بهگونهای که متن تصحیحشده در یک شماره (زمستان 1353) و شرح هیجده فص در شماره بعد (بهار 54)، در مجله دانشکده الهیات دانشگاه فردوسی مشهد به چاپ رسیده است<ref>ر.ک: پیشگفتار محمد ملکی، صفحات بیستودو و بیستوسه</ref>. پس از آن شرح یادشده توسط آقای [[ملکي، محمد|محمد ملکی (جلال‌الدین)]] مورد بازنگری قرار گرفته و با توضیحات، ویرایش و اصلاحاتی در 1387ش، از سوی انتشارات علمی و فرهنگی منتشر گردید. شارح محترم از آغاز تا انجام این اثر با تلقی صدرایی و نگرشی عرفانی به شرح و تبیین فصها پرداخته است<ref>ر.ک: صلواتی، عبدالله، ص26</ref>. | ||
رسـاله فـصوص الحكم در هفتاد فصل تصنیف شده و فارابی در آن گزارشی از مباحث کلی وجود و الهیات به دست داده است و این رساله «یکی از رسائل مختصر منسوب به فارابی است که از حیث عبارات و الفاظ در حد اعلای فـصاحت و از جـهت معنا بـسیار عمیق و دقیق است و مدارک زیادی در دست است که از آثار فارابی است». منشأ تردید از آنجاست که معلم ثـانی، مشائی است، ولی در این رساله از اصطلاحاتی که در حکمت ذوقی بهکار مـیرود، اسـتفاده شـده است. گویا اینها مقامات عارفان اشارات و تنبیهات ابن سینا را ندیدهاند و نمیدانند که حکمای مشائی از ارباب توحیدند<ref>ر.ک: ملکی، محمد، ص30</ref>. | رسـاله فـصوص الحكم در هفتاد فصل تصنیف شده و [[فارابی، محمد بن محمد|فارابی]] در آن گزارشی از مباحث کلی وجود و الهیات به دست داده است و این رساله «یکی از رسائل مختصر منسوب به [[فارابی، محمد بن محمد|فارابی]] است که از حیث عبارات و الفاظ در حد اعلای فـصاحت و از جـهت معنا بـسیار عمیق و دقیق است و مدارک زیادی در دست است که از آثار [[فارابی، محمد بن محمد|فارابی]] است». منشأ تردید از آنجاست که معلم ثـانی، مشائی است، ولی در این رساله از اصطلاحاتی که در حکمت ذوقی بهکار مـیرود، اسـتفاده شـده است. گویا اینها مقامات عارفان اشارات و تنبیهات ابن سینا را ندیدهاند و نمیدانند که حکمای مشائی از ارباب توحیدند<ref>ر.ک: ملکی، محمد، ص30</ref>. | ||
عـلامه آشـتیانی ضـمن تصحیح و شرح، مقدمه مفصلی بر این رساله نوشته که در آن ابتدا شرح حال مختصری از فارابی آورده و سپس به نسخهشناسی و بیان شرحهای فصوص الحكم پرداخته و در پایان اساس مکتب اشراق را، آمـوزههای فلسفه ایران باستان دانـسته اسـت. گرچه خیلی بهاختصار از این مطلب گذشته است<ref>ر.ک: همان</ref>. | عـلامه آشـتیانی ضـمن تصحیح و شرح، مقدمه مفصلی بر این رساله نوشته که در آن ابتدا شرح حال مختصری از [[فارابی، محمد بن محمد|فارابی]] آورده و سپس به نسخهشناسی و بیان شرحهای فصوص الحكم پرداخته و در پایان اساس مکتب اشراق را، آمـوزههای فلسفه ایران باستان دانـسته اسـت. گرچه خیلی بهاختصار از این مطلب گذشته است<ref>ر.ک: همان</ref>. | ||
وی بر اساس مکتب تأله و آموزههای آن به شرح و بسط این رساله پرداخـته و بنابراین مقایسهای نیز بین فلسفه مشاء و حکمت متعالیه به عمل آورده است. وی پس از ذکر بخشی از متن، به شرح و بسط کلمات فارابی پرداخته و با تفکیک افکار مشائی فارابی از اصول حکمت متعالیه صدرایی، بـه سـیر مباحث فلسفی در ایران نیز اشاره کرده است. از ویژگیهای این شرح، دقت، تفصیل و احاطه شارح عظیمالشأن آن به مبانی فلسفه مشاء، اشراق، عرفان و حکمت متعالیه است<ref>ر.ک: همان</ref>. | وی بر اساس مکتب تأله و آموزههای آن به شرح و بسط این رساله پرداخـته و بنابراین مقایسهای نیز بین فلسفه مشاء و حکمت متعالیه به عمل آورده است. وی پس از ذکر بخشی از متن، به شرح و بسط کلمات [[فارابی، محمد بن محمد|فارابی]] پرداخته و با تفکیک افکار مشائی [[فارابی، محمد بن محمد|فارابی]] از اصول حکمت متعالیه صدرایی، بـه سـیر مباحث فلسفی در ایران نیز اشاره کرده است. از ویژگیهای این شرح، دقت، تفصیل و احاطه شارح عظیمالشأن آن به مبانی فلسفه مشاء، اشراق، عرفان و حکمت متعالیه است<ref>ر.ک: همان</ref>. | ||
مصحح، روش شرح کتاب را توضیح داده و چنین مینویسد: «روش استاد، در شرح متن بهگونهای است که بخش به بخش هر فصی را نقل میکند و سپس به شرح آن میپردازد و در مواردی هم عبارت فصی که در شرح آمده با عبارت متن اندکی فرق دارد. در اینگونه موارد، اصل بر متن گذاشته شد و فصی که در شرح آمده، با عبارت فصی که در متن آمده مقابله و بر اساس متن، بخشهای نقلشده در شرح، تصحیح شد تا بین دو متن همسانسازی شود و در پانوشت هم به اینگونه موارد که خیلی اندک است اشاره شده است؛ مگر در فص نهم که متن شرح با متن اصلی اندکی فرق دارد که با توضیحاتی که در پانوشت فص نهم آمده، چگونگی اختلاف روشن شده است»<ref>ر.ک: پیشگفتار محمد ملکی، صفحه بیستوشش</ref>. مصحح، تعلیقات خود را با «م» مشخص نموده است<ref>ر.ک: همان، صفحه بیستوهشت</ref>. | مصحح، روش شرح کتاب را توضیح داده و چنین مینویسد: «روش استاد، در شرح متن بهگونهای است که بخش به بخش هر فصی را نقل میکند و سپس به شرح آن میپردازد و در مواردی هم عبارت فصی که در شرح آمده با عبارت متن اندکی فرق دارد. در اینگونه موارد، اصل بر متن گذاشته شد و فصی که در شرح آمده، با عبارت فصی که در متن آمده مقابله و بر اساس متن، بخشهای نقلشده در شرح، تصحیح شد تا بین دو متن همسانسازی شود و در پانوشت هم به اینگونه موارد که خیلی اندک است اشاره شده است؛ مگر در فص نهم که متن شرح با متن اصلی اندکی فرق دارد که با توضیحاتی که در پانوشت فص نهم آمده، چگونگی اختلاف روشن شده است»<ref>ر.ک: پیشگفتار محمد ملکی، صفحه بیستوشش</ref>. مصحح، تعلیقات خود را با «م» مشخص نموده است<ref>ر.ک: همان، صفحه بیستوهشت</ref>. | ||
| خط ۴۷: | خط ۴۷: | ||
==پانویس == | ==پانویس == | ||
<references/> | <references /> | ||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== | ||