وسيلة الخادم إلی المخدوم در شرح صلوات چهارده معصوم(ع): تفاوت میان نسخه‌ها
(لینک درون متنی) |
(لینک درون متنی) |
||
| خط ۳۵: | خط ۳۵: | ||
[[فضل‌الله بن روزبهان|خنجى]] انگيزه تأليف كتابش را حوادث ناگوار و پريشانى و غربت پيش‌آمده در اصفهان پس از ظهور دولت صفوى مى‌داند و به دنبال يافتن ملجأ و پناهگاهى معنوى است كه به اهل‌بيت توجه مى‌كند و در مدح و توسل به آنان صلواتى را انشا مى‌كند. اين صلوات كوتاه، مشتمل بر مناقب و احوال آن بزرگان است و [[فضل‌الله بن روزبهان|خنجى]] به فكر توضيح و شرح فارسى آن صلوات برآمده و كتاب «وسيلة الخادم» را مى‌نويسد. وى پس از بيان فقره‌اى كوتاه از صلواتيه خود، به شرح آن قسمت پرداخته و به‌مناسبت آن، شرحى از زندگى يا فضائل امام مورد نظر را آورده است كه صلوات به آن اشاره دارد. | [[فضل‌الله بن روزبهان|خنجى]] انگيزه تأليف كتابش را حوادث ناگوار و پريشانى و غربت پيش‌آمده در اصفهان پس از ظهور دولت صفوى مى‌داند و به دنبال يافتن ملجأ و پناهگاهى معنوى است كه به اهل‌بيت توجه مى‌كند و در مدح و توسل به آنان صلواتى را انشا مى‌كند. اين صلوات كوتاه، مشتمل بر مناقب و احوال آن بزرگان است و [[فضل‌الله بن روزبهان|خنجى]] به فكر توضيح و شرح فارسى آن صلوات برآمده و كتاب «وسيلة الخادم» را مى‌نويسد. وى پس از بيان فقره‌اى كوتاه از صلواتيه خود، به شرح آن قسمت پرداخته و به‌مناسبت آن، شرحى از زندگى يا فضائل امام مورد نظر را آورده است كه صلوات به آن اشاره دارد. | ||
[[فضل‌الله بن روزبهان|خنجى]] كه اين اثر را تدوين كرده و همانند يك شيعه امامى در اين كتاب نمود پيدا كرده، مؤلف كتاب ديگرى در ردّ [[حلی، حسن بن یوسف|علامه حلى]] با عنوان «إبطال نهج الباطل» است. چنان‌كه در اثر ديگرش، | [[فضل‌الله بن روزبهان|خنجى]] كه اين اثر را تدوين كرده و همانند يك شيعه امامى در اين كتاب نمود پيدا كرده، مؤلف كتاب ديگرى در ردّ [[حلی، حسن بن یوسف|علامه حلى]] با عنوان «إبطال نهج الباطل» است. چنان‌كه در اثر ديگرش، «[[تاریخ عالم آرای امینی: شرح حکمرانی سلاطین آق قویونلو و ظهور صفویان|عالم‌آراى امينى]]» به پادشاهان صفوى تندى كرده و به تعصب سنى خود بازگشته است. اما در كتاب شرح صلوات از مطالب اختلافى سخن نگفته و خلفاى مورد احترام خود را هم متعرض نشده است. | ||
در اين كتاب، قسمتِ مربوط به رسول خدا(ص) و امام زمان تفصيل بيشترى دارد و مؤلف به‌رغم مذهب خود، مهدى را همچون اماميه معرفى كرده و داستانى از شفا يافتن اسماعيل هرقلى را نيز آورده است. | در اين كتاب، قسمتِ مربوط به رسول خدا(ص) و امام زمان تفصيل بيشترى دارد و مؤلف به‌رغم مذهب خود، مهدى را همچون اماميه معرفى كرده و داستانى از شفا يافتن اسماعيل هرقلى را نيز آورده است. | ||
نسخهٔ ۱ اکتبر ۲۰۱۸، ساعت ۱۵:۳۰
| وسیلة الخادم إلی المخدوم در شرح صلوات چهارده معصوم(ع) | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | فضل‌الله بن روزبهان (نويسنده) جعفریان، رسول (به کوشش) |
| ناشر | انصاريان |
| مکان نشر | قم - ایران |
| سال نشر | 1375 ش |
| چاپ | 1 |
| موضوع | چهارده معصوم صلوات |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | BP 226 /ف6و5 |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
وسيلة الخادم إلى المخدوم در شرح صلوات چهارده معصوم(ع)، نوشته يكى از عالمان اهل سنت قرن دهم هجرى، فضل بن روزبهان خنجى است.
اصل صلواتى كه اين كتاب در شرح آن تدوين شده و همچنين شرح فارسى آن به قلم مؤلف است.
انگيزه نگارش
خنجى انگيزه تأليف كتابش را حوادث ناگوار و پريشانى و غربت پيش‌آمده در اصفهان پس از ظهور دولت صفوى مى‌داند و به دنبال يافتن ملجأ و پناهگاهى معنوى است كه به اهل‌بيت توجه مى‌كند و در مدح و توسل به آنان صلواتى را انشا مى‌كند. اين صلوات كوتاه، مشتمل بر مناقب و احوال آن بزرگان است و خنجى به فكر توضيح و شرح فارسى آن صلوات برآمده و كتاب «وسيلة الخادم» را مى‌نويسد. وى پس از بيان فقره‌اى كوتاه از صلواتيه خود، به شرح آن قسمت پرداخته و به‌مناسبت آن، شرحى از زندگى يا فضائل امام مورد نظر را آورده است كه صلوات به آن اشاره دارد.
خنجى كه اين اثر را تدوين كرده و همانند يك شيعه امامى در اين كتاب نمود پيدا كرده، مؤلف كتاب ديگرى در ردّ علامه حلى با عنوان «إبطال نهج الباطل» است. چنان‌كه در اثر ديگرش، «عالم‌آراى امينى» به پادشاهان صفوى تندى كرده و به تعصب سنى خود بازگشته است. اما در كتاب شرح صلوات از مطالب اختلافى سخن نگفته و خلفاى مورد احترام خود را هم متعرض نشده است.
در اين كتاب، قسمتِ مربوط به رسول خدا(ص) و امام زمان تفصيل بيشترى دارد و مؤلف به‌رغم مذهب خود، مهدى را همچون اماميه معرفى كرده و داستانى از شفا يافتن اسماعيل هرقلى را نيز آورده است.
از آنجا كه مؤلف در اين كتاب در پى بيان گزارش تاريخ و شرح حال معصومان نبوده، از منابع يا راويان خود سخن نگفته و مطالب را به‌صورت پيوسته و از زبان خود آورده است. با وجود قدمت اين اثر، زبان فارسى آن نثرى روان دارد.