مجذوب تبریزی، محمد

مجذوب تبریزی، محمد بن محمدرضا

نام	مجذوب تبریزی، محمد بن محمدرضا
نام های دیگر	تبریزی، شرف‌الدین محمد مجذوف تبریزی، شرف‌الدین محمد مجذوب
نام پدر
متولد
محل تولد
رحلت	1093 ق
اساتید
برخی آثار
کد مؤلف	AUTHORCODE2223AUTHORCODE

مصادر بر اين اينكه اسم او محمد مجذوب تبريزى است متفق هستند اما در اوصاف و عناوين او اختلاف نظر است.

مجذوب از علماى معروف قرن يازدهم هجرى است در وسعت مشرب و سلوك و كثرت ذوق تصوف بر كمال بوده، طلاب تبريز هر روز در حلقه درس وى از بيانات شيرين وى فيض‌ها مى‌برده‌اند، غزليات و مثنويات سليس و روانى منظوم فرموده‌اند.

اطلاعات كافى از زندگیش در دست نيست تنها فقط اطلاعاتى كه نصر آبادى و ولى قلى شاملو كه از معاصرين او بودند در موردش ذكر كرده‌اند می‌باشد كه به نقل آنها مى پردازيم:

او در شعر و شاعرى يد طويلى داشته است در اشعارش متخلص به مجذوب بوده است و به سبک حافظ شيرازى شعر مى سروده است.

در تبريز شاگردان بسيارى در درس او حضور داشتند و در رياض العلماء چنين گفته شده كه او از شاگردان خليل بن غازى قزوينى بود. او شاعر صوفى مسلك بوده و بر اصول مذهب شيعى خود نيز محافظت می‎كرد.

او دو بار به خانه خدا به قصد اعمال حج سفر كرده است و عتبات مقدسه در نجف اشرف و كربلا معلى را زيارت كرده است و اشعارى را در مدح اهل‌بيت عليهم‌السلام سروده است.

او در تبريز مدت زياد زيست و در آنجا مشغول به تدريس شدند و در سال 1085ق از تبريز به سمت قزوين به قصد ديدار با سلطان سليمان صفوى عزيمت كردند و سلطان سليمان صفوى او را مدرس در شهر شماخى قرار داد و به آنجا مسافرت كردند و مشغول به تدريس شدند و در همانجا نيز كتاب روضه الاذكار را تلخيص كردند و نام او را رياض الزاهدين ناميدند.

مجذوب در تبريز كتابخانه شخصى داشت كه همايونفرخ در موردش چنين مى گويد:

كتابخانه مجذوب تبريزى: شرف‌الدين محمّدرضا تبريزى متخلص به مجذوب از علما و شعراى عارف قرن يازدهم است كه محضرش پيوسته مجمع طالب علمان و دانش‌پژوهان بوده است. در منزلش كه به صورت خانقاه در تبريز دائر بوده كتابخانه‌اى فراهم آورده بود كه مورد استفاده طالب علمان قرار مى‌گرفته. مثنوى معروف به شاهراه نجات از اوست كه به سال 1063 سروده است. كتاب‌هايى از كتابخانه متعلق به كتابخانه مجذوب تبريزى در كتابخانه مجلس شوراى ملى موجود است.

بعد از 4 سال از تألیف كتاب رياض الزاهدين عالم دنيا را در سال 1093ق بدرود گفتند. در مورد محل دفن او نيز مطلبى يافت نشده است و قبر او نيز معلوم نمی‌باشد.

آثار

1- در سال 1063ق ديوان شعرش را به پايان رسانيد

2- در سال 1067ق مثنوى شاهراه نجات را به پايان رسانيد.

3- در سال 1081ق كتاب روضة الاذكار را تألیف نموده اند

4- در سال 1083ق در ماه مبارک رمضان شرح كتاب الحجه من كتاب الهدايا را تألیف نموده‌اند.

5- سال 1088ق كتاب التاييدات را تألیف نموده اند

6- سال 1089ق كتاب رياض الزاهدين را تألیف نمودند

اساتيد

به خاطر اينكه مجذوب از معاصرين علامه مجلسى می‌باشد احتمال داده شده كه بعضى از مشايخ علامه مجلسى جزء مشايخ او نيز باشند اما بعضى از اساتيد او چنين می‌باشد:

1- مولى خليل بن غازى

2- ميرزا محمد استرابادى

3- سيد حسن قائنى

4- مولى احمد ساوجى

وابسته‌ها

الهدایا لشیعة أئمة الهدی