۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'سيد ' به 'سيد'
جز (جایگزینی متن - 'براي' به 'برای') |
جز (جایگزینی متن - 'سيد ' به 'سيد') |
||
| خط ۳۶: | خط ۳۶: | ||
== ساختار== | == ساختار== | ||
كتاب از دو بخش تشكيل شده است. در بخش اول رسائل [[محقق خوانساری، حسین بن محمد|آقا حسين خوانسارى]] ارائه شده است. در بخش دوم نيز يك رساله در اصول از | كتاب از دو بخش تشكيل شده است. در بخش اول رسائل [[محقق خوانساری، حسین بن محمد|آقا حسين خوانسارى]] ارائه شده است. در بخش دوم نيز يك رساله در اصول از سيدماجد بحرانى و يك رساله اصولى از [[محقق سبزواری، محمدباقر|محقق سبزوارى]] و يك رساله كلامى از ايشان بر حاشيه محقق دوانى، رساله‌اى در تشكيك از رفيع‌الدين نائينى و دو رساله از نوه آقا رضى خوانسارى فرزند [[محقق خوانساری، حسین بن محمد|محقق خوانسارى]] به نام حسين بن محمد بن رضى درباره ظرف مستقر و تعريف كلى تشكيك مى‌باشد. | ||
== گزارش محتوا== | == گزارش محتوا== | ||
رساله‌هايى كه در اين مجموعه مورد بررسى قرار مى‌گيرند عبارتند از: | رساله‌هايى كه در اين مجموعه مورد بررسى قرار مى‌گيرند عبارتند از: | ||
#رساله مقدّمه واجب، | #رساله مقدّمه واجب، سيدماجد بحرانى | ||
#رساله مقدّمه واجب، [[محقق سبزواری، محمدباقر|محقق سبزوارى]] | #رساله مقدّمه واجب، [[محقق سبزواری، محمدباقر|محقق سبزوارى]] | ||
#رساله مقدّمه واجب [[محقق خوانساری، حسین بن محمد|آقا حسين خوانسارى]]: اردبيلى در [[جامع الرواة و ازاحة الاشتباهات عن الطرق و الأسناد|جامع الرواة]] اين كتاب را از خوانسارى دانسته است كما اينكه در رياض مفصلاً معرّفى شده است. اين رساله در واقع ردّ رساله‌هاى مقدّمه واجب | #رساله مقدّمه واجب [[محقق خوانساری، حسین بن محمد|آقا حسين خوانسارى]]: اردبيلى در [[جامع الرواة و ازاحة الاشتباهات عن الطرق و الأسناد|جامع الرواة]] اين كتاب را از خوانسارى دانسته است كما اينكه در رياض مفصلاً معرّفى شده است. اين رساله در واقع ردّ رساله‌هاى مقدّمه واجب سيدماجد بحرانى و [[محقق سبزواری، محمدباقر|محقق سبزوارى]] و ديگران است. | ||
#حاشيه [[محقق سبزواری، محمدباقر|محقق سبزوارى]] بر حاشيه دوانى بر بحث تشكيك شرح تجريد [[قوشچی، علی بن محمد|قوشجى]]:دوانى در حاشيه قديم خود بر شرح تجريد [[قوشچی، علی بن محمد|قوشجى]] فصل مشبعى در مبحث تشكيك دارد، سپس [[محقق سبزواری، محمدباقر|محقق سبزوارى]] بر حاشيه قديم دوانى حاشيه‌اى نوشته است. پس از آن [[محقق خوانساری، حسین بن محمد|آقا حسين خوانسارى]] بر حاشيه سبزوارى حاشيه نوشته است. | #حاشيه [[محقق سبزواری، محمدباقر|محقق سبزوارى]] بر حاشيه دوانى بر بحث تشكيك شرح تجريد [[قوشچی، علی بن محمد|قوشجى]]:دوانى در حاشيه قديم خود بر شرح تجريد [[قوشچی، علی بن محمد|قوشجى]] فصل مشبعى در مبحث تشكيك دارد، سپس [[محقق سبزواری، محمدباقر|محقق سبزوارى]] بر حاشيه قديم دوانى حاشيه‌اى نوشته است. پس از آن [[محقق خوانساری، حسین بن محمد|آقا حسين خوانسارى]] بر حاشيه سبزوارى حاشيه نوشته است. | ||
#رساله در نفى اولويّت: اين رساله در هيچ يك از كتب شرح حال و كتاب‌شناسى معرّفى نشده است و تنها [[آقاجمال خوانساری، محمد بن حسین|آقا جمال خوانسارى]] فرزند آقا حسين در كتاب حاشيه‌اش بر شرح مختصر الاصول به آن اشاره كرده است | #رساله در نفى اولويّت: اين رساله در هيچ يك از كتب شرح حال و كتاب‌شناسى معرّفى نشده است و تنها [[آقاجمال خوانساری، محمد بن حسین|آقا جمال خوانسارى]] فرزند آقا حسين در كتاب حاشيه‌اش بر شرح مختصر الاصول به آن اشاره كرده است | ||
| خط ۵۲: | خط ۵۲: | ||
#رساله در پاسخ به شبهه: يكى ديگر از رسائل آقا حسين كه تحت عنوان شك و حل نوشته شده درباره شبهه اجتماع ظن و يقين است. بدين نحو كه فرض كنيم اكثر اهل بلدى مسلمان هستند و بعضى از آنان كافرند و ما علم به اين موضوع داريم امّا بعينه نمى-توانيم بر هر شخصى حكم كنيم، يعنى هر كسى را كه از اهل آن بلد مى‌بينيم، مظنه پيدا مى‌كنيم كه مسلمان است، بنابراین كه ظن تابع اعم اغلب است از طرفى چون مى‌دانيم كه قطعاً بعضى از افراد اين بلد كافر هستند، اين شبهه پيش مى‌آيد كه ظن اسلام آن شخص متضاد است با يقين كفر. پس جايز نيست اجتماع ظن و يقين در محل واحد باشد. | #رساله در پاسخ به شبهه: يكى ديگر از رسائل آقا حسين كه تحت عنوان شك و حل نوشته شده درباره شبهه اجتماع ظن و يقين است. بدين نحو كه فرض كنيم اكثر اهل بلدى مسلمان هستند و بعضى از آنان كافرند و ما علم به اين موضوع داريم امّا بعينه نمى-توانيم بر هر شخصى حكم كنيم، يعنى هر كسى را كه از اهل آن بلد مى‌بينيم، مظنه پيدا مى‌كنيم كه مسلمان است، بنابراین كه ظن تابع اعم اغلب است از طرفى چون مى‌دانيم كه قطعاً بعضى از افراد اين بلد كافر هستند، اين شبهه پيش مى‌آيد كه ظن اسلام آن شخص متضاد است با يقين كفر. پس جايز نيست اجتماع ظن و يقين در محل واحد باشد. | ||
#رساله‌اى درباره قابليت جسم براى قسمت شدن الى غيرالنهايه: از اين رساله در كشف الحجب و الذريعه نام برده شده است ولى در كتب تراجم از چنين رساله‌اى از آقا حسين نام نبرده‌اند. | #رساله‌اى درباره قابليت جسم براى قسمت شدن الى غيرالنهايه: از اين رساله در كشف الحجب و الذريعه نام برده شده است ولى در كتب تراجم از چنين رساله‌اى از آقا حسين نام نبرده‌اند. | ||
#حاشيه مربوط به ابتداء بحث جواهر و اعراض شرح تجريد [[قوشچی، علی بن محمد|قوشجى]]: در كتب تراجم و رجال دست اول، مثل [[جامع الرواة و ازاحة الاشتباهات عن الطرق و الأسناد|جامع الرواة]] و امل الآمل و رياض العلماء چنين رساله‌اى را به آقا حسين نسبت نداده‌اند و به احتمال قوى رساله‌اى مستقل از آقا حسين نمى‌باشد بلكه قسمتى از حواشى آقا حسين بر كتاب حاشيه قديم دوانى است. مؤيد اين احتمال اين است كه قسمتى از حاشيه آقا حسين بر مبحث جواهر از شرح تجريد مستقلاً همراه با رساله مقدّمه واجب خوانسارى در سال 1316ق با رساله اجتماع امر و نهى | #حاشيه مربوط به ابتداء بحث جواهر و اعراض شرح تجريد [[قوشچی، علی بن محمد|قوشجى]]: در كتب تراجم و رجال دست اول، مثل [[جامع الرواة و ازاحة الاشتباهات عن الطرق و الأسناد|جامع الرواة]] و امل الآمل و رياض العلماء چنين رساله‌اى را به آقا حسين نسبت نداده‌اند و به احتمال قوى رساله‌اى مستقل از آقا حسين نمى‌باشد بلكه قسمتى از حواشى آقا حسين بر كتاب حاشيه قديم دوانى است. مؤيد اين احتمال اين است كه قسمتى از حاشيه آقا حسين بر مبحث جواهر از شرح تجريد مستقلاً همراه با رساله مقدّمه واجب خوانسارى در سال 1316ق با رساله اجتماع امر و نهى سيدمحمّد كاظم يزدى به طبع رسيده است. | ||
#رساله‌اى در تشكيك: تألیف ميرزا رفع‌الدين نائينى | #رساله‌اى در تشكيك: تألیف ميرزا رفع‌الدين نائينى | ||
#رساله در ظرف مستقر و لغو. | #رساله در ظرف مستقر و لغو. | ||