۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'دعاي' به 'دعای'
جز (جایگزینی متن - 'براي' به 'برای') |
جز (جایگزینی متن - 'دعاي' به 'دعای') |
||
| خط ۶۲: | خط ۶۲: | ||
بررسى «كتاب [[من لا‌يحضره الفقيه]]» با معرفى مؤلف بزرگوار آن محمد بن على بن بابويه قمى معروف به شيخ صدوق آغاز مى‌شود. اولين نكته‌اى كه در اسناد «فقيه» به آن اشاره شده، اتّكا آن بر مشيخه است. صدوق بيشتر روايات را تنها با ذكر راوى مباشر با امام نقل كرده و طريق خود آنان را در مشيخه‌اش آورده است. متأسفانه طريق صدوق به برخى از اين راويان در مشيخه موجود نيست و روايات آنان مرسل محسوب مى‌شود<ref>تبيان؛ متن كتاب، ص259-262</ref> | بررسى «كتاب [[من لا‌يحضره الفقيه]]» با معرفى مؤلف بزرگوار آن محمد بن على بن بابويه قمى معروف به شيخ صدوق آغاز مى‌شود. اولين نكته‌اى كه در اسناد «فقيه» به آن اشاره شده، اتّكا آن بر مشيخه است. صدوق بيشتر روايات را تنها با ذكر راوى مباشر با امام نقل كرده و طريق خود آنان را در مشيخه‌اش آورده است. متأسفانه طريق صدوق به برخى از اين راويان در مشيخه موجود نيست و روايات آنان مرسل محسوب مى‌شود<ref>تبيان؛ متن كتاب، ص259-262</ref> | ||
نكته سوم، بحث از | نكته سوم، بحث از ادعایى است كه تمامى روايات اين كتاب را حجت مى‌داند و آن را به فرازهايى از مقدمه «فقيه» مستند مى‌سازد. آنچه در مقدمه آمده اگر هم به معنى حجيت روايات فقيه باشد، اعتبار آن را نزد مؤلف ثابت مى‌كند و نمى‌تواند ملاك اطمينان براى ديگر فقها باشد<ref>تبيان؛ متن كتاب، ص263-266</ref> | ||
بحث از روايات مرسل صدوق در كتاب «فقيه» نيز اهميت ويژه‌اى دارد، زيرا قريب به نيمى از روايات اين كتاب را دربرمى‌گيرد. برخى مدعى شده‌اند مرسلان صدوق هم مانند ابن ابى عمير معتبرند. اين ادعا متكى بر همان نظريه‌اى است كه به اعتماد قول صدوق در مقدمه، تمام روايات كتاب را حجت مى‌داند. اما برخى ديگر از فقها ميان مرسلات صدوق تفصيل قائل شده‌اند و در مواردى كه صدوق با لفظ «قال» به نحو جزم روايتى را به معصومين(ع) نسبت داده، آن را حجت دانسته‌اند و در مواردى كه با لفظ «رُوى» نقل حديث كرده، آن را مانند ديگر مرسلات فاقد اعتبار دانسته‌اند<ref>تبيان؛ متن كتاب، ص267-268</ref> | بحث از روايات مرسل صدوق در كتاب «فقيه» نيز اهميت ويژه‌اى دارد، زيرا قريب به نيمى از روايات اين كتاب را دربرمى‌گيرد. برخى مدعى شده‌اند مرسلان صدوق هم مانند ابن ابى عمير معتبرند. اين ادعا متكى بر همان نظريه‌اى است كه به اعتماد قول صدوق در مقدمه، تمام روايات كتاب را حجت مى‌داند. اما برخى ديگر از فقها ميان مرسلات صدوق تفصيل قائل شده‌اند و در مواردى كه صدوق با لفظ «قال» به نحو جزم روايتى را به معصومين(ع) نسبت داده، آن را حجت دانسته‌اند و در مواردى كه با لفظ «رُوى» نقل حديث كرده، آن را مانند ديگر مرسلات فاقد اعتبار دانسته‌اند<ref>تبيان؛ متن كتاب، ص267-268</ref> | ||