الغيبة (نعماني): تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '== وابسته‌ها ==' به '==وابسته‌ها==') |
جز (جایگزینی متن - 'پايان' به 'پایان') |
||
| خط ۴۱: | خط ۴۱: | ||
اين كتاب، در سال 342ق، در اوايل غيبت كبرى، در شهر حلب، به نگارش درآمده است. | اين كتاب، در سال 342ق، در اوايل غيبت كبرى، در شهر حلب، به نگارش درآمده است. | ||
اين كتاب، توسط ابوالحسين، محمد بن على شجاعى كاتب، از آغاز تا | اين كتاب، توسط ابوالحسين، محمد بن على شجاعى كاتب، از آغاز تا پایان بر مؤلف آن، محمد بن ابراهيم قرائت شده و مؤلف نيز اجازه روايت آن را به وى داده است. | ||
ديگر روات نيز در نزد شجاعى قرائت مى‌كردند، سپس فرزند او، حسين بن محمد شجاعى، نسخه قرائت شده در نزد مؤلف و ديگر كتاب‌هاى پدرش را در اختيار [[نجاشی، احمد بن علی|نجاشى]] كه از مشايخ بزرگ شيعه است، قرار داده و از اين طريق، كتاب، به دست ما رسيده است. | ديگر روات نيز در نزد شجاعى قرائت مى‌كردند، سپس فرزند او، حسين بن محمد شجاعى، نسخه قرائت شده در نزد مؤلف و ديگر كتاب‌هاى پدرش را در اختيار [[نجاشی، احمد بن علی|نجاشى]] كه از مشايخ بزرگ شيعه است، قرار داده و از اين طريق، كتاب، به دست ما رسيده است. | ||
نسخهٔ ۲۶ سپتامبر ۲۰۱۸، ساعت ۱۰:۴۷
| الغيبة | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | نعمانی، محمد بن ابراهیم (نويسنده) غفاری، علیاکبر (مصحح) |
| عنوان‌های دیگر | کتاب الغیبة |
| ناشر | مکتبة الصدوق |
| مکان نشر | تهران - ایران |
| سال نشر | 1397 ق |
| چاپ | 1 |
| موضوع | احادیث شیعه - قرن 4ق.
محمد بن حسن(عج)، امام دوازدهم، 255ق. - احادیث محمد بن حسن(عج)، امام دوازدهم، 255ق. - غیبت مهدویت - انتظار |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | BP 141/5 /م9الف2 1300 |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
الغيبة للنعمانى، از ابوعبدالله، محمد بن ابراهيم بن جعفر كاتب نعمانى، مشهور به ابن زينب، از راويان بزرگ شيعه در اوايل قرن چهارم هجرى است.
اين كتاب، به زبان عربى و حاوى رواياتى از ائمه معصومين(ع)، درباره غيبت امام زمان(عج) و خصوصيات آن حضرت و عصر ظهور و ويژگى‌هاى آن دوران مى‌باشد.
مؤلف، درباره انگيزه نگارش اين كتاب، مى‌گويد: «من، در جامعه مى‌ديدم شيعيان و علاقه‌مندان به محمد و آل محمد(ص) به گروه‌هاى مختلفى تقسيم شده‌اند و نسبت به امام زمان و ولى امر و حجت پروردگار خود سرگردان گشته‌اند. پس از بررسى، دليل آن را غيبت آن حضرت يافتم، چنان‌كه رسول خدا و حضرت على و ائمه معصومين نيز به آن اشاره نموده‌اند، لذا به يارى خداوند بر آن شدم تا رواياتى كه مشايخ بزرگ روايى، از اميرالمؤمنين و ائمه معصومين، درباره غيبت امام عصر(عج) روايت كرده‌اند، جمع‌آورى نمايم.
بسيارى از رواياتى را كه اكنون در اختيار من است، علماى اهل تسنن نيز روايت كرده‌اند، البته روايات آنان در اين باره، بسيار گسترده‌تر از رواياتى است كه اكنون در اختيار من مى‌باشد.»
اين كتاب، در سال 342ق، در اوايل غيبت كبرى، در شهر حلب، به نگارش درآمده است.
اين كتاب، توسط ابوالحسين، محمد بن على شجاعى كاتب، از آغاز تا پایان بر مؤلف آن، محمد بن ابراهيم قرائت شده و مؤلف نيز اجازه روايت آن را به وى داده است.
ديگر روات نيز در نزد شجاعى قرائت مى‌كردند، سپس فرزند او، حسين بن محمد شجاعى، نسخه قرائت شده در نزد مؤلف و ديگر كتاب‌هاى پدرش را در اختيار نجاشى كه از مشايخ بزرگ شيعه است، قرار داده و از اين طريق، كتاب، به دست ما رسيده است.
ساختار
كتاب، داراى 26 باب و شامل 478 روايت مى‌باشد.
گزارش محتوا
پاره‌اى از موضوعات كتاب، عبارتند از:
وجوب حفظ اسرار آل محمد، الهى بودن مسئله امامت، تعداد ائمه، كسى كه به دروغ ادعاى امامت كند، روايات درباره غيبت امام زمان، درباره صبر و انتظار فرج، درباره امتحان، صفات امام منتظر، صفات لشكر آن حضرت و...
نسخه‌شناسى
- نسخه‌اى در كتاب‌خانه ملك تهران كه تاريخ نگارش آن، 1077ق، است.
- نسخه‌اى در كتاب‌خانه آستان قدس رضوى در مشهد مقدس كه تاريخ نگارش آن، 720ق و به خط حسين بن على بن يحيى مى‌باشد.
اين نسخه، توسط حضرت آیت‌الله شبيرى زنجانى مقابله شده و خط ايشان و هم‌چنين خط محدث نورى، در آخر آن وجود دارد.