ابن هارون، یحیی بن حسین: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - 'وي' به 'وی') |
||
| خط ۳۸: | خط ۳۸: | ||
==کسب علم و دانش== | ==کسب علم و دانش== | ||
وى نخست نزد پدرش كه از علماى اماميه بود، تحصيل كرد و بعدها او و برادرش نزد ابوالعباس حسنى، دايى | وى نخست نزد پدرش كه از علماى اماميه بود، تحصيل كرد و بعدها او و برادرش نزد ابوالعباس حسنى، دايى خویش كه باعث تغيير عقيده آن‌ها از اماميه به زيديه شده بود و [[شيخ مفيد]] در بغداد، به تحصيل علم پرداخت. در رى به محفل [[صاحب بن عباد، اسماعیل بن عباد|صاحب بن عباد]] پيوست و در محفل قاضى عبدالجبار همدانى تلمذ كرد. بعدها در گرگان به تدريس پرداخت و يكى از آثارش را به حسن مصعبى وزير منوچهر زيارى اتحاف كرد. وى همچنين نزد ابوعبدالله بصرى از مشايخ نامدار معتزله بغداد كلام آموخت. بعد از وفات برادرش الموید بالله احمد بن حسين هارونى در 411ق، با ابوطالب هارونى به عنوان امام بيعت شد، اما جزئيات فعاليت او در اين ايام شناخته نيست. | ||
به گفته [[ابن اسفندیار، محمد بن حسن|ابن اسفنديار]] وى به كمال عقل، فضل، سخا، ورع، اجتهاد، عبادت، زهد و تقوى معروف بود و در ميان زيديه، كسى دانشمندتر از او نبود. | به گفته [[ابن اسفندیار، محمد بن حسن|ابن اسفنديار]] وى به كمال عقل، فضل، سخا، ورع، اجتهاد، عبادت، زهد و تقوى معروف بود و در ميان زيديه، كسى دانشمندتر از او نبود. | ||
نسخهٔ ۲۶ سپتامبر ۲۰۱۸، ساعت ۰۳:۱۲
| نام | ابن هارون، یحیی بن حسین |
|---|---|
| نام‌های دیگر | هارونی، ابوطالب یحیی بن حسین
ناطق بالحق، یحیی بن حسین |
| نام پدر | |
| متولد | |
| محل تولد | |
| رحلت | 424 ق |
| اساتید | |
| برخی آثار | |
| کد مؤلف | AUTHORCODE483AUTHORCODE |
ولادت
ابوطالب يحيى بن حسين بن هارون بن محمد بن محمد بن قاسم بن حسن بن زيد بن حسن بن على(ع) ابن ابيطالب هارونى بطحانى در سال 340ق به دنيا آمد.
کسب علم و دانش
وى نخست نزد پدرش كه از علماى اماميه بود، تحصيل كرد و بعدها او و برادرش نزد ابوالعباس حسنى، دايى خویش كه باعث تغيير عقيده آن‌ها از اماميه به زيديه شده بود و شيخ مفيد در بغداد، به تحصيل علم پرداخت. در رى به محفل صاحب بن عباد پيوست و در محفل قاضى عبدالجبار همدانى تلمذ كرد. بعدها در گرگان به تدريس پرداخت و يكى از آثارش را به حسن مصعبى وزير منوچهر زيارى اتحاف كرد. وى همچنين نزد ابوعبدالله بصرى از مشايخ نامدار معتزله بغداد كلام آموخت. بعد از وفات برادرش الموید بالله احمد بن حسين هارونى در 411ق، با ابوطالب هارونى به عنوان امام بيعت شد، اما جزئيات فعاليت او در اين ايام شناخته نيست.
به گفته ابن اسفنديار وى به كمال عقل، فضل، سخا، ورع، اجتهاد، عبادت، زهد و تقوى معروف بود و در ميان زيديه، كسى دانشمندتر از او نبود.
آثار
هارونى آثار مهمى در كلام و فقه زيديه تألیف كرده و با تربيت شاگردان متعددى كه خود آثار فقهى و كلامى مهمى داشته‌اند، يكى از تاثيرگذاران در مكتب زيديه مى‌باشد.
- الدعامة في تثبيت الامامه
- مبادى الادلة في الكلام
- شرح البالغ المدرك
- زيادت شرح الاصول
- شرحى بر کتاب الاصول ابوعلى بن خلاد
- کتاب المصعبى كه رسالاى مختصر در باب فرق اسلامى
- التحرير في الكشف عن نصوص الائمه النحارير
- الناظم
- المجزى في اصول الفقه و جوامع الادله
وفات
وى در سال 424ق در سن 84 سالگى درگذشت و در آمل به خاک سپرده شد.