إعراب القرآن (انصاری): تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    جز (جایگزینی متن - 'پايان' به 'پایان')
    جز (جایگزینی متن - 'وي' به 'وی')
    خط ۶: خط ۶:
    [[عثمان، محمد]] (محقق)
    [[عثمان، محمد]] (محقق)


    [[انصاری، زکریا بن محمد]] (نويسنده)
    [[انصاری، زکریا بن محمد]] (نویسنده)
    | زبان =عربی
    | زبان =عربی
    | کد کنگره =
    | کد کنگره =
    خط ۲۶: خط ۲۶:
    }}
    }}


    '''إعراب القرآن''' اثر ابويحيى زكريا بن محمد بن احمد مصرى شافعى (926ق) با تحقيق محمد عثمان، در موضوع تجزيه و تركيب كلمات و جملات مشكل قرآن كريم است كه به زبان عربى و در نيمه اول قرن دهم هجرى نوشته شده است.
    '''إعراب القرآن''' اثر ابویحيى زكريا بن محمد بن احمد مصرى شافعى (926ق) با تحقيق محمد عثمان، در موضوع تجزيه و تركيب كلمات و جملات مشكل قرآن كريم است كه به زبان عربى و در نيمه اول قرن دهم هجرى نوشته شده است.


    ==ساختار==
    ==ساختار==
    خط ۳۲: خط ۳۲:


    ==گزارش محتوا==
    ==گزارش محتوا==
    در مقدمه ابتدا مطالبى پيرامون اهميت لغت عربى و نزول قرآن بر طبق آن بيان گرديده و سپس، زندگى‌نامه مختصرى از نويسنده ارائه گرديده است. از جمله مباحث مطرح‌شده در اين مقدمه، عبارتند از: حفظ لغت عربى به‌وسيله اسلام و قرآن، فضيلت لغت عربى بر ساير لغات، علم به لغت عربى شرط امامت و پيش‌قدم گرديدن در علوم دينى، نياز علوم دينى به لغت عربى، برترين نصوص بودن قرآن در لغت عرب.<ref>مقدمه، ص18</ref>
    در مقدمه ابتدا مطالبى پيرامون اهميت لغت عربى و نزول قرآن بر طبق آن بيان گرديده و سپس، زندگى‌نامه مختصرى از نویسنده ارائه گرديده است. از جمله مباحث مطرح‌شده در اين مقدمه، عبارتند از: حفظ لغت عربى به‌وسيله اسلام و قرآن، فضيلت لغت عربى بر ساير لغات، علم به لغت عربى شرط امامت و پيش‌قدم گرديدن در علوم دينى، نياز علوم دينى به لغت عربى، برترين نصوص بودن قرآن در لغت عرب.<ref>مقدمه، ص18</ref>


    نويسنده در هر آيه از آيات قرآن، مواردى را كه از نظر صرفى و نحوى و اشتقاق سؤال‌انگيز بوده، مطرح كرده و آن‌ها را تجزيه و تحليل نموده است. در اين ميان، گاه به بيان معناى برخى از لغات نيز پرداخته است. به نمونه‌اى از كار مؤلف توجه فرماييد:
    نویسنده در هر آيه از آيات قرآن، مواردى را كه از نظر صرفى و نحوى و اشتقاق سؤال‌انگيز بوده، مطرح كرده و آن‌ها را تجزيه و تحليل نموده است. در اين ميان، گاه به بيان معناى برخى از لغات نيز پرداخته است. به نمونه‌اى از كار مؤلف توجه فرماييد:


    وى در سوره حمد، در تحليل «بسم» مى‌نويسد: «اگر گفته شود چرا الف در اينجا حذف شده، ولى در آيه ''' «اقرأ باسم ربك الذي خلق» '''، ثابت مانده است (مقصود حذف و ثبوت در کتابت است)؟ پاسخ داده مى‌شود كه علت حذف در اينجا، كثرت استعمال مى‌باشد.
    وى در سوره حمد، در تحليل «بسم» مى‌نویسد: «اگر گفته شود چرا الف در اينجا حذف شده، ولى در آيه ''' «اقرأ باسم ربك الذي خلق» '''، ثابت مانده است (مقصود حذف و ثبوت در کتابت است)؟ پاسخ داده مى‌شود كه علت حذف در اينجا، كثرت استعمال مى‌باشد.


    اگر گفته شود چگونه «اسم» به «الله» اضافه شده، درحالى‌كه الله خود اسم است؟ جواب داده مى‌شود كه اسم، لازمه مسماست و تسميه غير از اسم مى‌باشد و نيز پاسخ داده مى‌شود كه در اين كلام، مضافى حذف گرديده و تقدير آن چنين است: «باسم مسمى الله». «الله» در اصل «الإله» بوده، حركت همزه به لام معرفه داده شده، سپس لام، ساكن گرديده و در لام دوم ادغام شده، آن‌گاه چنانچه قبل از آن كسره نباشد، با تفخيم ادا مى‌گردد و اگر قبل از آن كسره باشد، با ترقيق ادا مى‌شود. تفخيم در اين اسم (الله)، از ويژگى‌هاى آن است».<ref>متن کتاب، ص25</ref>
    اگر گفته شود چگونه «اسم» به «الله» اضافه شده، درحالى‌كه الله خود اسم است؟ جواب داده مى‌شود كه اسم، لازمه مسماست و تسميه غير از اسم مى‌باشد و نيز پاسخ داده مى‌شود كه در اين كلام، مضافى حذف گرديده و تقدير آن چنين است: «باسم مسمى الله». «الله» در اصل «الإله» بوده، حركت همزه به لام معرفه داده شده، سپس لام، ساكن گرديده و در لام دوم ادغام شده، آن‌گاه چنانچه قبل از آن كسره نباشد، با تفخيم ادا مى‌گردد و اگر قبل از آن كسره باشد، با ترقيق ادا مى‌شود. تفخيم در اين اسم (الله)، از ویژگى‌هاى آن است».<ref>متن کتاب، ص25</ref>


    از جمله ويژگى‌هاى اين اثر، اختصار مطالب و دقت نويسنده در تجزيه و تركيب و تحليل كلمات قرآن كريم است.
    از جمله ویژگى‌هاى اين اثر، اختصار مطالب و دقت نویسنده در تجزيه و تركيب و تحليل كلمات قرآن كريم است.


    ==وضعيت کتاب==
    ==وضعيت کتاب==
    خط ۵۱: خط ۵۱:
    محقق کتاب اقداماتى همچون: دو بار مقابله متن کتاب با نسخه خطى آن، تخريج آيات قرآن كريم و ثبت شماره سوره و آيات، توضيح و تشريح مطالبى از نص کتاب كه نياز به تبيين و توضيح داشته در پاورقى‌ها، تنظيم فهرست براى مطالب کتاب و... را درباره کتاب انجام داده است.<ref>مقدمه محقق، ص21</ref>
    محقق کتاب اقداماتى همچون: دو بار مقابله متن کتاب با نسخه خطى آن، تخريج آيات قرآن كريم و ثبت شماره سوره و آيات، توضيح و تشريح مطالبى از نص کتاب كه نياز به تبيين و توضيح داشته در پاورقى‌ها، تنظيم فهرست براى مطالب کتاب و... را درباره کتاب انجام داده است.<ref>مقدمه محقق، ص21</ref>


    ==پانويس==
    ==پانویس==
    <references />
    <references />



    نسخهٔ ‏۲۶ سپتامبر ۲۰۱۸، ساعت ۰۲:۲۶

    اعراب القرآن
    إعراب القرآن (انصاری)
    پدیدآورانعثمان، محمد (محقق) انصاری، زکریا بن محمد (نویسنده)
    ناشرمکتبة الثقافة‌ الدينية
    مکان نشرقاهره - مصر
    سال نشر2009 م
    چاپ1
    شابک978-977-341-453-5
    زبانعربی
    تعداد جلد1
    نورلایبمطالعه و دانلود pdf

    إعراب القرآن اثر ابویحيى زكريا بن محمد بن احمد مصرى شافعى (926ق) با تحقيق محمد عثمان، در موضوع تجزيه و تركيب كلمات و جملات مشكل قرآن كريم است كه به زبان عربى و در نيمه اول قرن دهم هجرى نوشته شده است.

    ساختار

    کتاب با مقدمه محقق آغاز و مطالب دربردارنده تركيب و تجزيه آيات قرآن كريم (البته قسمت‌هاى مشكل و مورد اختلاف، نه تك‌تك كلمات) از فاتحة الکتاب تا پایان قرآن مى‌باشد.

    گزارش محتوا

    در مقدمه ابتدا مطالبى پيرامون اهميت لغت عربى و نزول قرآن بر طبق آن بيان گرديده و سپس، زندگى‌نامه مختصرى از نویسنده ارائه گرديده است. از جمله مباحث مطرح‌شده در اين مقدمه، عبارتند از: حفظ لغت عربى به‌وسيله اسلام و قرآن، فضيلت لغت عربى بر ساير لغات، علم به لغت عربى شرط امامت و پيش‌قدم گرديدن در علوم دينى، نياز علوم دينى به لغت عربى، برترين نصوص بودن قرآن در لغت عرب.[۱]

    نویسنده در هر آيه از آيات قرآن، مواردى را كه از نظر صرفى و نحوى و اشتقاق سؤال‌انگيز بوده، مطرح كرده و آن‌ها را تجزيه و تحليل نموده است. در اين ميان، گاه به بيان معناى برخى از لغات نيز پرداخته است. به نمونه‌اى از كار مؤلف توجه فرماييد:

    وى در سوره حمد، در تحليل «بسم» مى‌نویسد: «اگر گفته شود چرا الف در اينجا حذف شده، ولى در آيه «اقرأ باسم ربك الذي خلق» ، ثابت مانده است (مقصود حذف و ثبوت در کتابت است)؟ پاسخ داده مى‌شود كه علت حذف در اينجا، كثرت استعمال مى‌باشد.

    اگر گفته شود چگونه «اسم» به «الله» اضافه شده، درحالى‌كه الله خود اسم است؟ جواب داده مى‌شود كه اسم، لازمه مسماست و تسميه غير از اسم مى‌باشد و نيز پاسخ داده مى‌شود كه در اين كلام، مضافى حذف گرديده و تقدير آن چنين است: «باسم مسمى الله». «الله» در اصل «الإله» بوده، حركت همزه به لام معرفه داده شده، سپس لام، ساكن گرديده و در لام دوم ادغام شده، آن‌گاه چنانچه قبل از آن كسره نباشد، با تفخيم ادا مى‌گردد و اگر قبل از آن كسره باشد، با ترقيق ادا مى‌شود. تفخيم در اين اسم (الله)، از ویژگى‌هاى آن است».[۲]

    از جمله ویژگى‌هاى اين اثر، اختصار مطالب و دقت نویسنده در تجزيه و تركيب و تحليل كلمات قرآن كريم است.

    وضعيت کتاب

    فهرست مطالب، در انتهاى کتاب آمده است.

    در پاورقى‌ها به توضيح و تشريح برخى از كلمات و عبارات متن پرداخته شده است.

    محقق کتاب اقداماتى همچون: دو بار مقابله متن کتاب با نسخه خطى آن، تخريج آيات قرآن كريم و ثبت شماره سوره و آيات، توضيح و تشريح مطالبى از نص کتاب كه نياز به تبيين و توضيح داشته در پاورقى‌ها، تنظيم فهرست براى مطالب کتاب و... را درباره کتاب انجام داده است.[۳]

    پانویس

    1. مقدمه، ص18
    2. متن کتاب، ص25
    3. مقدمه محقق، ص21

    منابع مقاله

    مقدمه و متن کتاب.