ابن عاصم اندلسی، محمد بن محمد: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '==پانویس== <references />' به '==پانویس== <references/>') |
جز (جایگزینی متن - 'وي' به 'وی') |
||
| خط ۳۷: | خط ۳۷: | ||
==اساتید== | ==اساتید== | ||
در همان شهر پرورش يافت و علوم را از دو دايى خود ابوبكر ابن جزى و ابومحمد ابن جزى و نيز از ابواسحاق ابراهيم بن الحاج، ابوسعيد بن لُب، ابوعبدالله قيجاطى، ابوعبدالله ابن علاّق، ابوالحسن على بن منصور اشهب، ابومحمد عبدالله تلمسانى، ابواسحاق شاطبى، ابوعبدالله بلنسى و ديگران فراگرفت. فرزندش قاضى | در همان شهر پرورش يافت و علوم را از دو دايى خود ابوبكر ابن جزى و ابومحمد ابن جزى و نيز از ابواسحاق ابراهيم بن الحاج، ابوسعيد بن لُب، ابوعبدالله قيجاطى، ابوعبدالله ابن علاّق، ابوالحسن على بن منصور اشهب، ابومحمد عبدالله تلمسانى، ابواسحاق شاطبى، ابوعبدالله بلنسى و ديگران فراگرفت. فرزندش قاضى ابویحيى، مطالب مفصلى درباره او نوشته كه بابا تنبكتى آن را نقل كرده است، اما اين مطالب بيشتر در مدح و ستايش اوست و جز نكاتى معدود، اطلاعى از زندگى او به دست نمى‌دهد. گفته‌اند او در آغاز، پيشه صحّافى و کتاب‌فروشى داشته و سرانجام به قاضى‌القضاتى غرناطه رسيده است. مدتى نيز كاتب (وزير) يوسف ثانى، الغنى بالله، صاحب غرناطه بوده است. ابن عاصم علاوه بر پايه رفيعش در فقه، در قرائت و ادب نيز مهارت داشته و بيشتر تأليفات او به‌صورت ارجوزه و قصيده است. در نحو بين قياس و سماع جمع مى‌كرده و گرايش به رأى بصريان داشته است. | ||
==وفات== | ==وفات== | ||
نسخهٔ ۲۶ سپتامبر ۲۰۱۸، ساعت ۰۰:۵۹
| نام | ابن عاصم اندلسی، محمد بن محمد |
|---|---|
| نام‌های دیگر | غرناطی، ابوبکر محمد |
| نام پدر | محمد |
| متولد | 1359 م |
| محل تولد | غرناطه اندلس |
| رحلت | 829 ق |
| اساتید | ابوبكر ابن جزى و ابومحمد ابن جزى؛ ابومحمد ابن جزى؛ ابواسحاق ابراهيم بن الحاج |
| برخی آثار | حدائق الازاهر: فی مستحسن الاجوبه و المضحکات و الحکم و الامثال و الحکایات و النوادر |
| کد مؤلف | AUTHORCODE13197AUTHORCODE |
ابن عاصم، ابوبكر محمد بن محمد بن عاصم قيسى اندلسى غرناطى، اديب و فقيه مالكى.
تولد
ایشان در سال 760ق، در غرناطه متولد شد.
اساتید
در همان شهر پرورش يافت و علوم را از دو دايى خود ابوبكر ابن جزى و ابومحمد ابن جزى و نيز از ابواسحاق ابراهيم بن الحاج، ابوسعيد بن لُب، ابوعبدالله قيجاطى، ابوعبدالله ابن علاّق، ابوالحسن على بن منصور اشهب، ابومحمد عبدالله تلمسانى، ابواسحاق شاطبى، ابوعبدالله بلنسى و ديگران فراگرفت. فرزندش قاضى ابویحيى، مطالب مفصلى درباره او نوشته كه بابا تنبكتى آن را نقل كرده است، اما اين مطالب بيشتر در مدح و ستايش اوست و جز نكاتى معدود، اطلاعى از زندگى او به دست نمى‌دهد. گفته‌اند او در آغاز، پيشه صحّافى و کتاب‌فروشى داشته و سرانجام به قاضى‌القضاتى غرناطه رسيده است. مدتى نيز كاتب (وزير) يوسف ثانى، الغنى بالله، صاحب غرناطه بوده است. ابن عاصم علاوه بر پايه رفيعش در فقه، در قرائت و ادب نيز مهارت داشته و بيشتر تأليفات او به‌صورت ارجوزه و قصيده است. در نحو بين قياس و سماع جمع مى‌كرده و گرايش به رأى بصريان داشته است.
وفات
ابن عاصم در سال 829ق، از دنيا رفت.
آثار
از ده کتاب او كه در منابع آمده، چهار اثر زير بر جاى مانده است:
- تحفة الحكّام في نكت العهود و الأحكام (ارجوزه‌اى در فقه مالكى است در 1698 بيت كه به تحفه ابن عاصم و العاصمية نيز معروف است)؛
- حدائق الأزهار (يا حديقة الأزاهر) في مستحسن الأجوبة و المضحكات و الحكم و الأمثال و الحكايات و النوادر؛
- مهيع (مرتقى) الوصول إلى معرفة علم الأصول؛
- منظومة في مبادئ النّحو[۱].
پانویس
- ↑ فکرت، محمدآصف، ج 4 ص172
منابع مقاله
فکرت، محمدآصف، دائرة‌المعارف بزرگ اسلامی زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، تهران، مرکز دائره‌المعارف بزرگ اسلامی، چاپ دوم، 1377