متقی، علی بن حسامالدین: تفاوت میان نسخهها
جز (جایگزینی متن - '</div> '''' به '</div> '''') |
جز (جایگزینی متن - '== وابستهها ==' به '==وابستهها==') |
||
خط ۷۳: | خط ۷۳: | ||
== وابستهها == | ==وابستهها== | ||
{{وابستهها}} | {{وابستهها}} | ||
[[البرهان في علامات مهدي آخر الزمان]] | [[البرهان في علامات مهدي آخر الزمان]] |
نسخهٔ ۲۵ سپتامبر ۲۰۱۸، ساعت ۱۰:۵۹
نام | متقی، علی بن حسامالدین |
---|---|
نام های دیگر | برهان پوری، علی المتقی بن حسام الدین
علی المتقی الهندی متقی البرهان فوری متقی القرشی متقی الهندی، علی هندی، علاء الدین علی |
نام پدر | |
متولد | |
محل تولد | |
رحلت | 975 ق |
اساتید | |
برخی آثار | |
کد مؤلف | AUTHORCODE5741AUTHORCODE |
على بن حسامالدين بن عبدالملك بن قاضىخان متقى شاذلى برهانپورى، در سال 885 و يا 888ق، در شهر برهانپور هندوستان، در خانوادهاى اهل تقوا و پرهيزكارى، به دنيا آمد.
کسب علم و دانش
پدرش وى را در كودكى نزد شيخ بهاءالدين صوفى برهانپورى گذارد. وى بعد از بزرگ شدن، به ساير شهرهاى هند سفر كرده، از ملازمان شيخ حسامالدين متقى ملتانى گرديد و تفسير بيضاوى و عين العلم را نزد وى آموخت. سپس به مكه مكرمه مهاجرت كرده، در آنجا مقيم شد و از شيخ ابوالحسن شافعى بكرى و محمد بن محمد سخاوى مصرى كسب حديث كرد.
وى در ايام پادشاهى محمود شاه صغير گجراتى، دو مرتبه به هند مسافرت نمود تا درباره ادعاى طرفداران سيد محمد بن سيد خان جونفورى هندى مبنى بر مهدى بودن وى تحقيق كند.
در مورد وى نقل شده است كه بسيار اهل رياضت كشيدن بود و ادعا شده شاگردانش رسولالله(ص) را در خواب ديده و از ايشان دستورالعمل خواسته و آن حضرت ايشان را به متابعت استاد فرمان داده است.
آثار
- ترتيب الجامع الصغير؛
- مختصر النهاية في اللغة؛
- كنز العمال في سنن الأقوال و الأفعال؛
- مستدرك الأقوال؛
- جوامع الكلم في المواعظ و الحكم؛
- الوسيلة الفاخرة في سلطنة الدنيا و الآخرة؛
- تلفيق الطريق؛
- البرهان في علامات مهدي آخر الزمان؛
- رسالة في إبطال دعوى السيد محمد بن يوسف الجونپوري؛
و...
وفات
وى سرانجام در 87 و به قولى 90 سالگى، در شب سهشنبه، سحرگاه دوم جمادىالأولى سال 975ق، در شهر مكه بدرود حيات گفته و در قبرستان همان شهر، در كنار تربت فضيل بن عياض، به خاک سپرده شد.
منابع مقاله
متقى، على بن حسامالدين، البرهان في علامات مهدي آخرالزمان(عج)، مقدمه محقق (علىاكبر غفارى)، ص46، قم، انتشارات خيام.