رايات الهدی و الضلال في عصر الظهور

رایات الهدی و الضلال في عصر الظهور
پدیدآوران	فتلاوی، مهدی حمد (نويسنده)
ناشر	دار المحجة البيضاء
مکان نشر	بیروت - لبنان
سال نشر	1420 ق
چاپ	1
موضوع	احادیث شیعه - قرن 14 فتن و ملاحم - احادیث محمد بن حسن(عج)، امام دوازدهم، 255ق. - مهدویت - احادیث
زبان	عربی
تعداد جلد	1
کد کنگره	‏‎‏BP‎‏ ‎‏224‎‏/‎‏5‎‏ ‎‏/‎‏ف‎‏2‎‏ر‎‏2
نورلایب	مطالعه و دانلود pdf

رايات الهدی و الضلال في عصر الظهور، اثر مهدى حمد فتلاوى، پژوهشى است مستند درباره دولت‌ها و نهضت‌هاى مدافع و مخالف امام عصر(عج) در زمان ظهور كه به زبان عربى و در سال 1420ق نوشته شده است.

ساختار

كتاب با مقدمه مؤلف آغاز شده و مطالب در سه فصل، با استناد به روايات، دولت‌هاى مهم عصر ظهور را سه دسته تقسيم كرده است كه عبارتند از اسراييل، ترك‌ها و رومى‌ها.

اين سه دولت در زمان قيام مهدى(عج)، در صف مخالفين ايشان قرار دارند.

نويسنده، سپس با استفاده از روايات منقول از سنى و شيعه، پرچمداران هدايت و ظلالت را با ذكر مصاديق آن بيان نموده است.

به نظر وى، دو گروه طرفدار و مدافع مهدى(عج) هستند: زمينه‌سازان ظهور حكومت امام و يارى كنندگان امام. نويسنده گروه اول را ايرانيان دانسته و روايات بسيارى در تأييد فرضيه خود نقل كرده و گروه دوم را يمنى‌ها ذكر كرده است.

وى در مقابل، پرچمداران ضلالت را در عصر غيبت، دولت قريش در بلاد حجاز، دولت عباسى در عراق، دولت مغربى در مغرب عربى و دولت سفيانى در دمشق معرفى و در توضيح و تفسير هر كدام، روايات متعددى نقل كرده است.

گزارش محتوا

نويسنده در مقدمه، ضمن بيان خطرات جهل به علامات ظهور، به اهداف تعليم و تعلّم آن‌ها اشاره كرده است؛ از جمله:

1. آگاه شدن مردم و برحذر داشتن آن‌ها در مورد انحرافات عقيدتى، سياسى، اجتماعى و اخلاقى كه در آينده با آن مواجه خواهند شد.
2. بشارت به خروج كسانى كه به حق دعوت خواهند كرد و ترغيب به تلاش براى يارى رساندن به آن‌ها.

وى انتظار را اميد و آمادگى معنا كرده و معتقد است، منظور از انتظار ظهور در روايات، اين است كه انسان در هر لحظه و هر روز، آماده و اميدوار به فرج باشد.

وى به سه فتنه از زمان وفات رسول خدا(ص) تا برپايى قيامت اشاره كرده و آن‌ها را توضيح داده است: فتنه خلافت، تفرقه و اختلاف در امت، فتنه عصر ظهور.

فصل اول، دول كفر و حكومت‌هايى كه در عصر ظهور به مخالفت با موعود منتظَر(عج) برخواهند خواست را در سه بخش ذيل معرفى كرده است.

الف) دولت اسراييل كه در روايات از آن به دولت يهود تعبير شده است.

نويسنده، پس از بررسى آياتى كه پرده از افساد يهود و دشمنى آن‌ها با ساير اقوام برداشته، به نحوه پايان دولت اسراييل اشاره كرده و با استناد به روايات نبوى، در پى اثبات اين است كه آن قومى كه خداوند وعده داده تا به وسيله آنان يهود را عقوبت كند، ايرانيان خواهند بود.

وى ضمن بررسى يهود و اَعمال آن‌ها در سنت نبوى، احاديث پيامبر(ص) راجع به ايشان را در چهار محور زير تقسيم‌بندى كرده است:

1. احاديثى كه پيامبر(ص) در آن‌ها امر به اخراج يهود از جزيره‌العرب كرده‌اند.
2. احاديثى كه اوصاف انقلاب زمينه‌سازان ظهور و راهى شدن آنان با پرچم‌هاى سياه به سمت بيت‌المقدس را ذكر كرده است. وى معتقد است، اين روايات، مربوط به انقلاب ايران بوده و سرانجام ايرانيان به افساد و زياده خواهى‌هاى يهود پايان خواهد داد.
3. رواياتى كه به ادوار حكومت يهوديان در شام اشاره دارد.
4. احاديثى كه به تشريح جنگ آخرالزمان ميان يهود با رهبرى دجال و مسلمانان به رهبرى مهدى موعود(عج) پرداخته است.

ب) دولتى كه در روايات از آن به دولت ترك‌ها ياد شده است. نويسنده معتقد است اين دولت، متعلق به اقوام غير مسلمان بوده و بر حسب اوصافى كه در روايات از آن‌ها نقل شده، از قبيل كوچكى چشم، صورت‌هاى بدون مو، كوتاهى قد و... به احتمال زياد مراد مردمى از اقوام روسيه كنونى و يا چينى‌ها باشند.

نويسنده، پس از بيان چگونگى جنگ‌هايى كه بين اين اقوام و زمينه‌سازان ظهور اتفاق خواهد افتاد؛ از جمله نبرد در عراق و جنگ قرقيسا، به نحوه شكست خوردن آنان اشاره كرده است. وى معتقد است، حضرت مهدى(عج)، پس از ظهور در مكه، ابتدا ياران خويش را براى نابودى اين گروه به شمال ايران خواهد، فرستاد و در نهايت اين قوم شكست خورده و نابود خواهند شد.

ج) دولت روم كه مراد اقوام مسيحى اروپا بوده و در اخبار «ملاحم و الفتن» (فتنه‌ها و آشوب‌هاى آخرالزمان) از آن‌ها به «بنى الاصفر» ياد شده است. نويسنده اذعان دارد كه اين گروه، شامل اقوام فرانسوى، مانيايى، امريكايى، انگليسى و ساير اقوام اروپاى غربى خواهند بود. وى معتقد است بر طبق روايات، اين دول استكبارى، تا قبل از ظهور، در اوج قدرت و سيطره خود بر عالم از لحاظ سياسى، اقتصادى و نظامى خواهند بود؛ اما پس از ظهور اين هيمنه و استيلاء درهم خواهد شكست.

دوم، به معرفى پرچم‌داران هدايت در عصر ظهور پرداخته است.

نويسنده معتقد است رواياتى كه به بيان علائم ظهور پرداخته‌اند، به اين نكته اشاره دارند كه امت اسلامى، به دليل تسلط حكام ظالم بر آن‌ها، در حيات اجتماعى، سياسى، اخلاقى و فكرى خويش، دچار انحراف از حقيقت دين خواهند شد. اما در آخرالزمان، فريادهاى حق‌طلبانه‌اى از گوشه و كنار عالم برخواسته و گروه‌هايى از مؤمنان مجاهد، بر عليه ظلم، انحراف و فساد قيام مى‌كنند كه شروع اين حركت، از ايران خواهد بود.

وى مجموع اين داعيان به هدايت را، در پنج گروه ذيل تقسيم‌بندى كرده و اوصاف هر يك را بيان نموده است:

1. زمينه‌سازان ظهور در ايران كه اولين مناديان هدايت خواهند بود و رهبران آنان عبارتند از: سيد خراسانى، سيد حسنى و شعيب بن صالح كه دو نفر اولى، از ذريه پيامبر(ص) و سومى از قبيله بنى تميم قريش خواهد بود.
2. ياوران مهدى(عج) از يمن كه در روايات از رهبر آنان به جوانى يمانى، كندى و يا قحطانى ياد شده است.
3. ابدال شام.
4. گروه‌هاى مجاهد در عراق.
5. نجباء و بزرگانى از مصر.

سه گروه اخير همه از دول عربى بوده كه در روايات پيرامون آن‌ها، اختلافاتى وجود دارد.

سوم، اختصاص دارد به معرفى پرچم‌داران ظلالت و گمراهى در عصر ظهور.

نويسنده معتقد است، مى‌توان رواياتى كه به اين گروه اشاره دارند را، به دو گونه تفسير كرد:

1. مراد احزاب، گروه‌ها و تشكيلاتى باشد كه در درون جوامع اسلامى بوده، ولى رهبرى آنان را عالمان گمراه كه دست‌نشانده و سرسپرده استكبار هستند، به عهده دارند.
2. مقصود دولى باشد كه در ظاهر جزء دولت‌هاى اسلامى هستند؛ ولى در اصل، دنباله‌رو سردمداران كفر مى‌باشند.

وى احتمال دوم را ترجيح داده، چهار دولت زير را مصداق اين روايات دانسته و هر يك را مختصرا توضيح داده است:

1. قريش در حجاز.
2. عباسى در عراق.
3. مغربى در مغرب.
4. سفيانى در شام.

وضعيت كتاب

فهرست مطالب و نيز مصادر و منابع مورد استفاده مؤلف در انتهاى كتاب آمده است.

پاورقى‌ها به ذكر منابع و توضيح برخى كلمات و عبارات متن پرداخته است.

منابع مقاله

1. مقدمه و متن كتاب.
2. پارسا با مشاركت بنياد فرهنگى حضرت مهدى موعود(عج) و انتشارات مسجد جمكران، (1388)، «امام مهدى(عج) در آينه قلم كارنامه منابع پيرامون امام مهدى(عليه‌السلام) و مهدويت»، قم، مؤسسه اطلاع رسانى اسلامى مرجع، ج1 ص551.