رساله نور علی نور در ذکر و ذاکر و مذکور: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'مبارك' به 'مبارک') |
جز (جایگزینی متن - '}} '''' به '}} '''') |
||
| خط ۲۳: | خط ۲۳: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''رساله نور على نور در ذكر و ذاكر و مذكور'''، از تأليفات آیت‌الله [[حسنزاده آملی، حسن|حسنزاده آملى]]، به زبان فارسى و در موضوع دعا و ذكر و مناجات، است. | '''رساله نور على نور در ذكر و ذاكر و مذكور'''، از تأليفات آیت‌الله [[حسنزاده آملی، حسن|حسنزاده آملى]]، به زبان فارسى و در موضوع دعا و ذكر و مناجات، است. | ||
نسخهٔ ۲۵ اوت ۲۰۱۸، ساعت ۱۰:۲۴
| رساله نور علی نور در ذکر و ذاکر و مذکور | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | حسنزاده آملی، حسن (نويسنده) |
| ناشر | تشيع |
| مکان نشر | قم - ایران |
| سال نشر | 1371 ش |
| چاپ | 2 |
| موضوع | قرآن - قرائت - ثواب - احادیث قرآن - قرائت - راهنمای آموزشی |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | BP 266 /ح5ر5 |
رساله نور على نور در ذكر و ذاكر و مذكور، از تأليفات آیت‌الله حسنزاده آملى، به زبان فارسى و در موضوع دعا و ذكر و مناجات، است.
ساختار
كتاب، بر يك مقدمه و يازده فصل مرتب گشته است.
گزارش محتوا
حضرت استاد، مقدمه رساله را به بيان كلماتى چند، حول مكانت و منزلت دعا از ديدگاه‌هاى مختلف اختصاص داده، آن‌گاه فصول يازده‌گانه رساله را كه هر كدام در مطلبى از مطالب مربوط به دعا و ذكر و مناجات است، يكى پس از ديگرى شروع مى‌كند كه چكيده و خلاصه آنها بدين قرار است:
فصل يكم، درباره چهل كلمه مبارک ذكر و دعا منتخب از قرآن كريم كه همراه با برخى اشارات و لطايف اسرار است.
فصل دوم، در اين است كه ادعيه مأثوره از اولياى دين، حايز لطايف خاصى‌اند كه در روايات مرويه از آنان يافت نمى‌شود و بيان سر آن.
فصل سوم، در بيان اين است كه خداوند تبارك و تعالى براى هر چيزى، حدى معين كرد جز دعا و ذكر كه از آن به كم راضى نگشت و فرمود: «اُذْكُرُوا اَللّٰهَ ذِكْراً كَثِيراً»5-338:41.
فصل چهارم، در بيان اين است كه بايد به آنچه كه در عدد دعا و ذكر يا عدد ايام آنها از معصوم رسيده، اهتمام داشت و از زياده يا كم كردن آن اجتناب نمود.
فصل پنجم، در بيان اين است كه اوقات و امكنه را در تأثير دعا و ذكر دخلى بسزاست.
فصل ششم، در بيان اين است كه يكى از شرايط مهم تأثير اذكار و ادعيه، طهارت داعى و ذاكر است.
فصل هفتم، در بيان اين است كه بايد عبارت دعا را صحيح ادا كرد و از لحن در آن اجتناب نمود، زيرا دعاى ملحون، به سوى حق جل علا بالا نمى‌رود.
فصل هشتم، در بيان اين است كه دعاى موقت و مأثور براى شيعه مستضعف است، نه شيعه مستبصر، زيرا كه او به فعليت رسيده و بالغ است و خود مى‌داند كجا و چگونه بخواهد و چه بگويد.
فصل نهم، در بيان دو مطلب است: 1. اينكه هر كسى را استعداد خاصى است و نبايد از يك ذكر خاص نسبت به همه افراد تأثير واحدى را انتظار داشت. 2. اينكه آنچه از القاءات و تمثلات كه در حال ذكر و دعا عايد ذاكر و داعى مى‌شود، همه درونيند، نه بيرونى.
فصل دهم، در بيان اينكه مطلب اهم در دعا، مراعات كردن ادب مع الله است.
فصل يازدهم، در بيان سر استجابت دعا و اينكه دعا از اسباب مؤثره در عالم است، نه مخالف سنت جاريه الهى.
وضعيت كتاب
در پايان كتاب، تحت عنوان «اضافات و توضيحات»، ترجمه آيات، روايات، ادعيه و اقوال حكما و عرفا و برخى توضيحات لازم كه از ديگر آثار علمى مؤلف نقل شده، ذكر گرديده است. ترجمه پاره‌اى از متون عربى كتاب، توسط آقاى حسن رمضانى صورت گرفته است. هم‌چنين در پايان، در ذيل عنوان «ديگر آثار قلمى مؤلف»، از ساير آثار مؤلف ياد شده است. اين رساله، تا كنون مكرر به طبع رسيده است و آخرين بار توسط انتشارات تشيع در تيراژ 3000 نسخه طبع و منتشر شد.