ابن عبدالهادی مقدسی، محمد بن احمد: تفاوت میان نسخهها
جز (جایگزینی متن - 'عبد الله' به 'عبدالله') |
جز (جایگزینی متن - '</div> '''' به '</div> '''') |
||
خط ۳۶: | خط ۳۶: | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
'''شمسالدين محمد بن احمد بن عبدالهادى'''، متولد سال 705ق، يكى از بزرگان آل قدامه است؛ خاندانى فلسطينىالاصل و حنبلىمذهب كه فقيهان، مسندان، حافظان و قاضيان بسيارى از آن برخاستند و فعاليت علمى، دينى آنان در انديشه اسلامى آن روزگار و گسترش مذهب حنبلى تأثير بزرگى بهجاى نهاد. | '''شمسالدين محمد بن احمد بن عبدالهادى'''، متولد سال 705ق، يكى از بزرگان آل قدامه است؛ خاندانى فلسطينىالاصل و حنبلىمذهب كه فقيهان، مسندان، حافظان و قاضيان بسيارى از آن برخاستند و فعاليت علمى، دينى آنان در انديشه اسلامى آن روزگار و گسترش مذهب حنبلى تأثير بزرگى بهجاى نهاد. | ||
نسخهٔ ۱۹ اوت ۲۰۱۸، ساعت ۲۱:۰۴
نام | ابن عبدالهادی مقدسی، محمد بن احمد |
---|---|
نامهای دیگر | ابن عبد الهادی المقدسی، ابو عبدالله شمسالدین محمد بن احمد
ابن عبد الهادی المقدسی، محمد بن احمد ابن قدامة المقدسی، محمد بن احمد ابن قدامه، محمد بن احمد |
نام پدر | |
متولد | |
محل تولد | |
رحلت | 744 ق |
اساتید | |
برخی آثار | |
کد مؤلف | AUTHORCODE13298AUTHORCODE |
شمسالدين محمد بن احمد بن عبدالهادى، متولد سال 705ق، يكى از بزرگان آل قدامه است؛ خاندانى فلسطينىالاصل و حنبلىمذهب كه فقيهان، مسندان، حافظان و قاضيان بسيارى از آن برخاستند و فعاليت علمى، دينى آنان در انديشه اسلامى آن روزگار و گسترش مذهب حنبلى تأثير بزرگى بهجاى نهاد.
اساتید
شمسالدين، از پدرش و قاضى تقىالدين سليمان و ابن عبدالدائم و عيسى مطعم و احمد بن حجار و محمد زراد و ديگران حديث شنيد. نزد قاضى شمسالدين بن مسلم و تقىالدين بن تيميه، فقه آموخت. عربى را نزد ابوالعباس اندرشى و قرائات را نزد ابن بصيحان فراگرفت. در مدرسه صدريه و ضيائيه درس مىگفت و در حديث، فقه، تفسير، علم رجال و لغت چيرهدست بود و فتوا مىداد.
وفات
وى سرانجام در سال 744ق، از دنيا رفت و در دامنه قاسيون در كنار قبر سيفالدين بن المجد به خاک سپرده شد.
آثار
شمسالدين، کتابهاى بسيار نوشت كه اندكى از آنها برجاست كه «فضائل الشام» يكى از آنهاست[۱].
پانویس
- ↑ ر.ک: برگنیسی، کاظم، ج2، ص87-94
منابع مقاله
برگنیسی، کاظم، دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، تهران، مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، چاپ دوم، 1374