البراهين الواضحات: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - '== گزارش محتوا == ' به '== گزارش محتوا == ') |
||
| خط ۴۳: | خط ۴۳: | ||
== گزارش محتوا == | == گزارش محتوا == | ||
در جلد اول نگارنده نخست به تعريف قضاءو اهميت آن پرداخته و قضاوت را واجب كفايى مى‌داند. سپس به اوصاف قاضى اعم از ايمان، عدم كفر، بلوغ، عقل، عدالت، حلال‌زاده بودن، مرد بودن، علم و تقوى داشتن و تسلط به فقه اشاره مى‌كند و پس از آن آداب قضاوت و امورى كه يك قاضى بايد در امر قضاء آنها را رعايت نمايد را مورد بررسى قرار مى‌دهد. | در جلد اول نگارنده نخست به تعريف قضاءو اهميت آن پرداخته و قضاوت را واجب كفايى مى‌داند. سپس به اوصاف قاضى اعم از ايمان، عدم كفر، بلوغ، عقل، عدالت، حلال‌زاده بودن، مرد بودن، علم و تقوى داشتن و تسلط به فقه اشاره مى‌كند و پس از آن آداب قضاوت و امورى كه يك قاضى بايد در امر قضاء آنها را رعايت نمايد را مورد بررسى قرار مى‌دهد. | ||
نسخهٔ ۱۶ اوت ۲۰۱۸، ساعت ۲۱:۰۶
| البراهین الواضحات | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | عظیمی، مصطفی (مصحح) اسماعیل‌پور قمشهای، محمدعلی (نويسنده) |
| عنوان‌های دیگر | دراسات في القضاء شرایع الاسلام فی مسائل الحلال و الحرام. برگزیده. شرح |
| ناشر | [بی نا] ج: 1 |
| مکان نشر | ایران - ج: 1 |
| سال نشر | 1421 ق |
| چاپ | 1 |
| شابک | 964-360-697-x |
| موضوع | فقه جعفری - قرن 7ق.
قضاوت (فقه) حلی، جعفر بن حسن، 602 - 676ق. شرایع الاسلام فی مسایل الحلال و الحرام - نقد و تفسیر |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 2 |
| کد کنگره | BP 182 /م3 ش40232 |
البراهين الواضحات: دراسات في القضاء نوشته آیت‌الله محمد على اسماعيل‌پور قمشه‌اى (1319-)، در دو جلد به بحث درباره صفات قاضى و آداب قضاوت مى‌پردازد.
نگارنده متن كتاب «شرائع الإسلام» محقق حلى در باب قضا را مورد شرح و بررسى فقهى قرار داده است. اين كتاب به همت مصطفى عظيمى تصحيح گرديده است.
انگيزه تأليف
هدف نويسنده بيان ابعاد مختلف امر قضاء و فروعات فقهى مربوط به آن است به طورى كه براى امور قضايى امروز نيز قابل استفاده باشد.
ساختار
نگارنده نخست متن كتاب «شرائع الإسلام» علامه حلى را درج نموده و پس از آن به شرح متن و ارائه ديدگاه‌هاى فقهى خويش به شيوه فقه استدلالى مى‌پردازد.
گزارش محتوا
در جلد اول نگارنده نخست به تعريف قضاءو اهميت آن پرداخته و قضاوت را واجب كفايى مى‌داند. سپس به اوصاف قاضى اعم از ايمان، عدم كفر، بلوغ، عقل، عدالت، حلال‌زاده بودن، مرد بودن، علم و تقوى داشتن و تسلط به فقه اشاره مى‌كند و پس از آن آداب قضاوت و امورى كه يك قاضى بايد در امر قضاء آنها را رعايت نمايد را مورد بررسى قرار مى‌دهد.
به شايستگى قاضى در مقام فتوا و حكم و اجتهاد وى در امر قضاء اشاره نموده و به موضوعاتى همچون وقت نظر قاضى در صدور حكم، شهادت دادن شاهدان، جرح و تعديل قاضى، رشوه گرفتن قاضى و موضوع و مصداق رشوه و ابعاد مختلف عدالت قاضى پرداخته است.
درباره مجلس قضاوت و كيفيت آن و رعايت مساوات بين شاكى و متشاكى و تلاش قاضى در ترغيب آنان به صلح و رفع اختلاف بين آنان بحث مى‌شود.
كيفيت قسم خوردن منكر، چگونگى ارائه تنبيه توسط مدعى، كيفيت اقرار گرفتن از مجرم، رد قسم توسط مدعى يا منكر و تأثير علم قاضى در ارائه حكم از مباحث ديگرى است كه در مجلد اول به آنها اشاره شده است.
در جلد دوم ادامه مباحث قضاء مانند احكام قسم خوردن، قبول قول شخص منكر بدون قسم خوردن، كيفيت اقامه شهادت توسط شهود، معيارهاى تنفيذ حكم قاضى در حقوق مردم، احكام انواع دعاوى، تعارض بينه‌ها در محكمه، احكام قضاء در امر بيع و شراء و اختلاف متقاعدين در عقود و استفاده از حق خيار، احكام قضاء در امر ازدواج و دعواى زوجين و مسائل خانوادگى و احكام قضاء در امر ارتداد و كفر و اسلام افراد و فروعات فقهى مربوط به هريك از آنها ارائه مى‌گردد.
در شرح عبارات مربوط به كتاب «شرائع الإسلام» نگارنده (شارح) پس از شرح متن به يك نتيجه‌گيرى و جمع‌بندى در پايان شرح مى‌رسد و ديدگاه‌هاى فقهى علامه را به صورت شفاف‌تر بيان مى‌كند. وى همچنين اقوال ديگر فقهاى اماميه را نيز نقل كرده و ديدگاه‌هاى فقهى آنان را در ابواب قضا مورد ارزيابى قرار مى‌دهد و ايرادات و اشكالاتى كه در مسئله وجود دارد را نيز بررسى مى‌نمايد. آدرس برخى از روايات و اقوال فقهى علماء اماميه نيز در پاورقى آمده است.