آژند، یعقوب: تفاوت میان نسخه‌ها
(لینک درون متنی) |
|||
| خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
| data-type="authorCode" |AUTHORCODE7294AUTHORCODE | | data-type="authorCode" |AUTHORCODE7294AUTHORCODE | ||
|} | |} | ||
</div>'''يعقوب آژند''' نويسنده، مترجم، محقق، مؤلف، داستان‌نويس و پژوهشگر حوزه تاریخ، هنر و ادبیات | </div>'''يعقوب آژند''' (متولد:1328ش- میاندوآب)، نويسنده، مترجم، محقق، مؤلف، داستان‌نويس و پژوهشگر حوزه تاریخ، هنر و ادبیات | ||
== ولادت == | == ولادت == | ||
نسخهٔ ۱۴ اوت ۲۰۱۸، ساعت ۲۰:۰۹
| نام | آژند، یعقوب |
|---|---|
| نام‌های دیگر | |
| نام پدر | |
| متولد | 1328 ش |
| محل تولد | میاندوآب |
| رحلت | |
| اساتید | |
| برخی آثار | تاریخ ایران دوره صفویان |
| کد مؤلف | AUTHORCODE7294AUTHORCODE |
يعقوب آژند (متولد:1328ش- میاندوآب)، نويسنده، مترجم، محقق، مؤلف، داستان‌نويس و پژوهشگر حوزه تاریخ، هنر و ادبیات
ولادت
در 29 خرداد سال 1328ش در مياندوآب چشم به جهان گشود.
تحصیلات
در سال 1351 ليسانس تاريخ را از دانشگاه تبريز گرفت و براى ادامه تحصيل به تهران رفت. دوره فوق ليسانس را در پژوهشكده فرهنگ ايران گذراند در سال 1356 مدرک فوق لیسانس خود را گرفت و به سال 1363 دكتراى تاريخ را از دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران گرفت.
وى استاد درس‌هاى هنر در تاريخ، هنر و تمدن اسلامى، آشنايى با فرهنگ و ادب ايران، آشنايى با ادبيات معاصر ايران و جهان و روش تحقيق در هنر، در دانشكده هنرهاى زيباى دانشگاه تهران است و به تهيه كنندگى در صداى ايران مى‌پردازد.
او در سال ۱۳۷۹ به درجه دانشیاری و در سال ۱۳۸۳ به درجه استادی نایل آمد. او تاکنون یک بار به عنوان «استاد نمونه» و از طرف وزارت علوم، تحقیقات و فناوری به عنوان پژوهشگر برجسته در هنر و فرهنگ ایران معرفی شده‌است. آژند در سال ۱۳۸۶ نشان درجه یک پژوهش دانشگاه تهران را گرفت. او در سال ۱۳۸۸ یکی از ده دانشمند جهان اسلام اعلام شد که در قلمرو هنر بیشترین کار، مقاله، کتاب و ارجاع به آثارش را داشته‌است.[۱] کتاب «نمایش در دوره صفوی» از آثار وی پس از انتشار در سال ۱۳۸۵ از طرف سازمان میراث فرهنگی مورد تقدیر قرار گرفت و در سال ۱۳۸۶ کتاب سال دانشگاهی شد. یکی دیگر از کتاب‌های او به نام «نگارگری ایران» هم به عنوان کتاب برگزیده در سال ۱۳۸۹ انتخاب شد.[۲]
آثار
آژند ترجمه و تألیف ده‌ها کتاب در زمينه‌هاى هنر و ادبيات را در كارنامه خود دارد كه شمارى از آن‌ها در دانشگاه‌ها تدريس مى‌شود. آثار او گاه با نام مستعار مياندوآبى به چاپ رسيده است.
از آثار او است:
- ادبيات داستانى در ايران و ممالك اسلامى
- ادبيات در زمان سلجوقيان و مغولان‌ادبيات نوين ايران: از مشروطيت تا انقلاب اسلامى
- ادبيات نوين تركيه
- خانه سفيد
- خروج و عروج سربداران
- داستان جغاتو
- داستان حديث بودن
- درآمدى بر تاريخ فراماسونرى در ايران
- سيماى سلطان محمد نقاش
- مكتب نگارگرى تبريز، قزوين، مشهد.
- قيام تنباكو
- قيام زنگيان
- قيام سربداران
- قيام شيعى سربداران
- قيام مرعشيان
- قيام‌هاى مردمى در قرن هفتم و هشتم هجرى
- شرح قيام‌هاى تارابى
- سربداران سمرقند
- سربداران کرمان و مردم اصفهان عليه تاتارها.
شمارى از ترجمه‌هاى وى عبارتند از:
- ادبيات اسلامى هند، نوشته آنه مارى شيمل
- ادبيات ايران از آغاز تا امروز، نوشته جرج موريسن و ديگران
- ادبيات ايران در زمان سلجوقيان و مغولان، اثر يان ريپكا
- ادبيات نوين عرب، نوشته هاميلتون گيپ
- اسماعيليان در تاريخ، نوشته برنارد لويس و ديگران به همراه: دولت قرامطه، نوشته لوئى ماسينيون، دولت فاطميان، نوشته عباس صمدانى، دولت اسماعيليه (نزاريان ايران) نوشته هاجسن، اسماعيليان سوريه، نوشته برنارد لويس، اسماعيليه هند، نوشته آصف فيضى و آ. يوسفعلى، ناصرخسرو و اسماعيليان، نوشته و. ايوانف.
- اماكن هنرى ايران اثر جيان روبرتو اسكارچيا
- بلال، نوشته ه. آ. كرگ
- پيدايش دولت صفوى، اثر ميشل م. مزاوى
- تاريخ اقتصادى ايران: عصر قاجار، 1332 - 11215ق، ويراستار چارلز فيليپ عيسوى
و...
پانویس
- ↑ ایلنا، خبرگزاری کار ایران
- ↑ همان پایگاه
منابع مقاله
- ایلنا، خبر گزاری کار ایران، نکوداشتی برای یعقوب آژند