الأمالي المطلقة

الأمالي المطلقة
پدیدآوران	ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی (نويسنده) سلفی، حمدی عبدالمجید (محقق)
ناشر	المکتب الإسلامي
مکان نشر	بیروت - لبنان
سال نشر	1416 ‌‎ق یا 1995 م
چاپ	1
موضوع	احادیث اهل سنت
زبان	عربی
تعداد جلد	1
کد کنگره	‏BP‎‏ ‎‏108‎‏/‎‏56‎‏ ‎‏/‎‏الف‎‏8
نورلایب	مطالعه و دانلود pdf

برای دیگر کاربردها، امالی (ابهام‌زدایی) را ببینید.

الامالى المطلقه از تأليفات دانشمند معروف اهل‌سنت ابن‌حجر عسقلانى (متوفى 852ق) است. ابن‌حجر در اين اثر به ذكر مجالس مختلف املاى حديث و مباحث مربوط به متن و اسناد آن پرداخته است.

ساختار

كتاب در قالب 150 مجلس مى‌باشد كه از شماره 71 آن در كتاب وجود دارد. در ابتداى هر مجلس، نام گوينده حديث، سند آن و خود حديث آمده است. پس از آن درباره صحت و ضعف حديث اظهار نظر شده و نقل آن در منابع ديگر مورد بررسى قرار گرفته است.

گزارش محتوا

در ابتداى كتاب مقدمه‌اى مختصر از محقق اثر آمده است. او در اين بخش به اين نكته اشاره كرده است كه اين مجلد در واقع جلد دوم كتاب است كه پيش از جلد اول منتشر مى‌شود. وى دليل اين امر را مفقود بودن بعضى از مجالس مجلد اول مى‌داند كه به جهت دستيابى به بخش‌هاى مذكور تا تكميل آن به تأخير افتاده است. او همچين متذكر شده است كه مباحث جزء دوم كتاب مترتب بر جزء اول نيست و لذا تعجيل در انتشار آن صورت گرفته است.

كتب امالى، كتاب‌هايى هستند، شامل احاديثى كه شيخِ حديث، آن‌ها را در مجالس متعدد املا نموده است. املاى حديث زمان ابن‌حجر و پس از آن رواج بسيار داشت و شيوه كار چنان بود كه شيخ و حافظ حديث در روز سه شنبه يا جمعه در جامع مى‌نشست و با اسانيد خود، احاديث و آثارى را در جمع شاگردان ايراد مى‌كرد و به تفسير غريب‌الحديث و بيان مسائل و فوائد مربوط به متن يا اسناد آن مى‌پرداخت. شاگرد كه مستملى ناميده مى‌شود, موظف بود در ابتداى دفتر خود قيد كند: «هذا مجلس املاه شيخنا فلان بجامع كذا في يوم كذا».

در اولين مجلس كتاب حديثى از پيامبر اكرم(ص) نقل شده است كه: «هنگامى كه يكى از شما به كسى كه در مال و جسم بر او برترى دارد، نگريست، بايد به كسى كه در مال و جسم از خودش پائين‌تر است، بنگرد».

پس از آن به صحت حديث اشاره شده و طرق مختلف نقل آن ذكر شده است. در ادامه حديث ديگرى از ابوهريره با همين مضمون آمده و طرق مختلف نقل آن نيز نقل شده و در آخر درباره آن اظهار نظر شده است.

مجلس 133 كتاب به تاريخ 19 جمادى‌الاولى سال 830 ذكر شده است. در اين مجلس حديثى از ابن‌ميمون نقل شده كه امام جعفر صادق(ع) از آباء بزرگوارش نقل كردند كه رسول‌الله(ص) فرمود: «خوشا به حال سابقون به سوى سايه عرش در روز قيامت». كسى پرسيد: يا رسول‌الله آن‌ها چه كسانى هستند؟ فرمود: «يا على آن‌ها شيعيان تو و محبّبين تو هستند».

در ادامه به ضعف راوى اشاره شده است و طرق ديگر نقل حديث ذكر شده است. انكار فضائل اميرالمؤمنين(ع) از مسائلى است كه مطالب فراوان پيرامون آن نوشته شده است و نيازى به ذكر آن در اين مقال نيست؛ تنها بايد يادآور شد كه اين حديث نيز از جمله احاديث شريفى است كه مخالفان و معاندان درصدد تحريف آن برآمده‌اند و بخش پاسخ روايت را با عباراتى، مانند «خدا و رسول داناترند» تغيير داده‌اند.

در آخرين مجلس كتاب كه تاريخ آن 25 شوال ذكر شده است، حديث ديگرى از نبى اكرم(ص) ذكر شده است: «اى مردم از پروردگارتان طلب آمرزش كنيد و به سوى او بازگرديد، من نيز از در هر روز صد مرتبه يا بيشتر از صد مرتبه از خداوند طلب آمرزش مى‌كنم و توبه مى‌كنم». اين حديث نيز در منابع اهل‌سنت صحيح شمرده شده است؛ البته منابع آن را متفاوت ذكر كرده‌اند كه در ادامه به اختلافاتى كه در نقل حديث وجود دارد، به تفصيل پرداخته شده است.

وضعيت كتاب

تحقيق كتاب توسط حمدى بن اسماعيل سلفى انجام شده و در پاورقى آدرس مطالب را ذكر كرده است. در انتهاى اثر فهرست احاديث و آثار به ترتيب حروف الفبار و فهرست موضوعات آمده است.

منابع مقاله

مقدمه و متن كتاب