سازمان وکالت و نقش آن در عصر ائمه علیهم‌السلام: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'نزديك' به 'نزدیک ') |
جز (جایگزینی متن - '}} '''' به '}} '''') |
||
| خط ۳۲: | خط ۳۲: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''سازمان وكالت و نقش آن در عصر ائمه''' نوشته محمد [[جباری، محمدرضا|رضا جبارى]] يكى از محققان حوزوى است. اين كتاب كه به دليل ابتكارى بودن و اهميت موضوعش در برخى محافل علمى برگزيده شده است، با شيوه‌اى علمى و مستند به بررسى موضوع وكالت در عصر ائمه و وكلاى ايشان مى‌پردازد. | '''سازمان وكالت و نقش آن در عصر ائمه''' نوشته محمد [[جباری، محمدرضا|رضا جبارى]] يكى از محققان حوزوى است. اين كتاب كه به دليل ابتكارى بودن و اهميت موضوعش در برخى محافل علمى برگزيده شده است، با شيوه‌اى علمى و مستند به بررسى موضوع وكالت در عصر ائمه و وكلاى ايشان مى‌پردازد. | ||
نسخهٔ ۲۷ ژوئیهٔ ۲۰۱۸، ساعت ۰۷:۴۸
| سازمان وکالت و نقش آن در عصر ائمه علیهم‌السلام | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | جباری، محمدرضا (نويسنده) |
| ناشر | موسسه آموزشی و پژوهشی امام خمينی(ره)، مرکز انتشارات |
| مکان نشر | قم - ایران |
| سال نشر | 1382 ش |
| چاپ | 1 |
| شابک | 964-5883-35-0 |
| موضوع | ائمه اثناعشر - نیابت
اصحاب امامت تابعین و اتباع تابعین تاریخ |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 2 |
| کد کنگره | BP 36/4 /ج2س2 |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
سازمان وكالت و نقش آن در عصر ائمه نوشته محمد رضا جبارى يكى از محققان حوزوى است. اين كتاب كه به دليل ابتكارى بودن و اهميت موضوعش در برخى محافل علمى برگزيده شده است، با شيوه‌اى علمى و مستند به بررسى موضوع وكالت در عصر ائمه و وكلاى ايشان مى‌پردازد.
مؤلف درباره اثر خود مى‌گويد: نام كتابش را به دليل اين انتخاب كرده است كه وكلاى ائمه از زمان امام صادق(ع) يك مجموعه متشكل بودند و با يكديگر ارتباط داشتند و با رهبر سازمان كه ائمه بودند ارتباط داشتند. آنان در رده‌هاى ميانى مسئولينى داشتند كه از آنها به عنوان «وكلاى ارشد» نام برده مى‌شود كه ايشان معاونان ائمه(ع) در رهبرى سازمان بوده‌اند. نمونه‌هايى هم براى اين مورد وجود دارد كه در كتاب به آنها اشاره شده است. با توجه به ويژگى‌هايى كه براى سازمان برمى‌شمرند و نيز شرايط آن زمان مى‌توانيم عنوان «سازمان» را بر اين مجموعه بگذاريم. وكلا در حقيقت نقش يك سپر دفاعى را براى شيعيان و امامان معصوم(ع) داشته‌اند چون اگر وكلا نبودند شيعيان بايد مستقيماً مراجعه به امامان معصوم كنند و اين موضوع باعث مى‌شد هم امام به زحمت بيفتند هم شيعيان امام. با نزدیک شدن به دوران غيبت نقش تمهيدى براى ورود شيعه به عصر غيبت بيشتر مى‌شود و نقش اجتماعى و نقش مبارزاتى بر ضد مدعيان دروغين بابيت و وكلا از طريق نامه‌هايى كه از طرف ائمه به ايشان مى‌رسيد اين مدعيان دروغين را به شيعه معرفى مى‌كردند و نقشة آنها را برملا مى‌ساختند.
مؤلف از منابع فراوانى بهره گرفته است هر چند در ميان اين منابع برخى قابل نقد باشد. اين اثر با آنكه مستند به منابع تاريخى و به شيوه علمى تدوين شده است، ليكن خالى پيش‌فرض‌هاى كلامى نيست و استناد به برخى منابع نشانه اين رويكرد است.