۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'نزديك' به 'نزدیک '
جز (جایگزینی متن - '</div> '''' به '</div> '''') |
جز (جایگزینی متن - 'نزديك' به 'نزدیک ') |
||
| خط ۴۱: | خط ۴۱: | ||
قراين نشان مى‌دهد كه ابوعلى در حدود سال 257ق / 871م، بصره را به قصد بغداد ترك كرد و تا حدود سال 274ق / 887م، هنوز آنجا بوده است. برخى حكايات نشان از ملاقات‌هايى ميان ابوعلى جبايى در دوره اقامتش در بغداد با ابن راوندى - متكلم منشعب از معتزله - دارد، اما گوئين - شايد با توجه به عبارات ركيك موجود در اين روايت، مانند اعتراف ابن راوندى به معارضه‌اى با قرآن - اصرار دارد كه اين حكايات برساخته است. دوره اقامت ابوعلى جبايى در بغداد، فرصتى مناسب بود تا بغداديان با آموزه‌هاى مكتب معتزلى بصره نيز آشنا شوند و اين آغازى بود براى اينكه مرزهاى جغرافيايى ميان دو مكتب بصره و بغداد فروريزد و نام بصرى و بغدادى براى اين دو مكتب، صرفاً ناظر به تمايز دو سنت معتزلى باشد. | قراين نشان مى‌دهد كه ابوعلى در حدود سال 257ق / 871م، بصره را به قصد بغداد ترك كرد و تا حدود سال 274ق / 887م، هنوز آنجا بوده است. برخى حكايات نشان از ملاقات‌هايى ميان ابوعلى جبايى در دوره اقامتش در بغداد با ابن راوندى - متكلم منشعب از معتزله - دارد، اما گوئين - شايد با توجه به عبارات ركيك موجود در اين روايت، مانند اعتراف ابن راوندى به معارضه‌اى با قرآن - اصرار دارد كه اين حكايات برساخته است. دوره اقامت ابوعلى جبايى در بغداد، فرصتى مناسب بود تا بغداديان با آموزه‌هاى مكتب معتزلى بصره نيز آشنا شوند و اين آغازى بود براى اينكه مرزهاى جغرافيايى ميان دو مكتب بصره و بغداد فروريزد و نام بصرى و بغدادى براى اين دو مكتب، صرفاً ناظر به تمايز دو سنت معتزلى باشد. | ||
ربع سوم سده 3ق، دوره اوج گرفتن استادى ابوعلى بود، اما ديگر بصره اهميت خود را در عرصه فرهنگ از دست داده بود. شهر بصره كه از فتنه‌هاى مكرر در اواسط سده 3ق رنج مى‌برد، در فاصله سال‌هاى 255 - 270ق، تحت سلطه زنگيان بود و در جريان استيلاى آنان بر منطقه، به ويرانه‌اى مبدل شد. به همين سبب بود كه ابوعلى، زمانى كه براى به دست گرفتن پيشوايى مكتب بصرى معتزله پس از استادش شحام راهى جنوب شد، ترجيح داد به موطن خود، خوزستان بازگردد و مركزيت محافل بصرى را در آنجا استوار سازد. در همين راستاست كه وى در اوايل ربع چهارم - به تخمين در 276ق - از بغداد راهى خوزستان شد و در عسكر مكرم، در | ربع سوم سده 3ق، دوره اوج گرفتن استادى ابوعلى بود، اما ديگر بصره اهميت خود را در عرصه فرهنگ از دست داده بود. شهر بصره كه از فتنه‌هاى مكرر در اواسط سده 3ق رنج مى‌برد، در فاصله سال‌هاى 255 - 270ق، تحت سلطه زنگيان بود و در جريان استيلاى آنان بر منطقه، به ويرانه‌اى مبدل شد. به همين سبب بود كه ابوعلى، زمانى كه براى به دست گرفتن پيشوايى مكتب بصرى معتزله پس از استادش شحام راهى جنوب شد، ترجيح داد به موطن خود، خوزستان بازگردد و مركزيت محافل بصرى را در آنجا استوار سازد. در همين راستاست كه وى در اوايل ربع چهارم - به تخمين در 276ق - از بغداد راهى خوزستان شد و در عسكر مكرم، در نزدیک ى اهواز اقامت گزيد. از آن پس، در همان جا به تعليم پرداخت و جز در مسافرت‌هايى كوتاه، از آن شهر دورى نگزيد. از جمله سفرها، بايد به حضور وى در سوق الأهواز (محل كنونى اهواز) ياد كرد كه در جريان آن، ملاقات‌ها و مناظره‌هايى با حارث بن على وراق، متكلم معتزلى خراسان داشته است. از ظاهر عبارت [[ابن ندیم، محمد بن اسحاق|ابن نديم]] برمى‌آيد، سفرهايى كوتاه به بصره و بغداد - كه به آنها اشاره كرده و در خلال آنها مناظراتى داشته است - مربوط به همين دوره اقامت وى در عسكر مكرم بوده باشد. ظاهراً ازدواج ابوعلى نيز در همين زمان انتقال به خوزستان صورت گرفته است؛ زيرا مى‌دانيم كه ابوهاشم، فرزند وى در 277ق، تولد يافته است. | ||
در سال‌هاى انتقال از سده 3 به 4ق، ابوعلى در جايگاه پيشواى مكتب بصره، شمارى از متكلمان را تربيت كرد كه در ميان آنان رجال برجسته‌اى ديده مى‌شود. بزرگ‌ترين شاگردان وى، پسرش ابوهاشم جبايى كه ادامه‌دهنده مكتب در بغداد بود، ابوعبدالله محمد بن عمر صيمرى كه حلقه استادش در خوزستان را دوام بخشيد و رجالى ديگر از معتزله چون ابوعبدالله محمد بن زيد واسطى، ابوالحسين عبدالواحد بن محمد حصينى و ابوعبدالرحمان صيدلانى، عبدالله بن عباس رامهرمزى، سعيد بن محمد باهلى، ابوالحسن على بن فرزويه، ابوبكر بن حرب تسترى و سه عالم ماوراءالنهرى: ابوالفضل كشى، ابوالفضل خجندى و ابوسعيد اشروسنى بودند. ظاهراً دختر او نيز از شاگردانش بود و ابوعلى رساله‌اى در پاسخ به پرسش‌هاى او نوشته بود. | در سال‌هاى انتقال از سده 3 به 4ق، ابوعلى در جايگاه پيشواى مكتب بصره، شمارى از متكلمان را تربيت كرد كه در ميان آنان رجال برجسته‌اى ديده مى‌شود. بزرگ‌ترين شاگردان وى، پسرش ابوهاشم جبايى كه ادامه‌دهنده مكتب در بغداد بود، ابوعبدالله محمد بن عمر صيمرى كه حلقه استادش در خوزستان را دوام بخشيد و رجالى ديگر از معتزله چون ابوعبدالله محمد بن زيد واسطى، ابوالحسين عبدالواحد بن محمد حصينى و ابوعبدالرحمان صيدلانى، عبدالله بن عباس رامهرمزى، سعيد بن محمد باهلى، ابوالحسن على بن فرزويه، ابوبكر بن حرب تسترى و سه عالم ماوراءالنهرى: ابوالفضل كشى، ابوالفضل خجندى و ابوسعيد اشروسنى بودند. ظاهراً دختر او نيز از شاگردانش بود و ابوعلى رساله‌اى در پاسخ به پرسش‌هاى او نوشته بود. | ||