ابن عبدالبر، یوسف بن عبدالله: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - ' ==' به '==') |
جز (جایگزینی متن - 'نزديك' به 'نزدیک ') |
||
| خط ۶۰: | خط ۶۰: | ||
ابن عبدالبر در آغاز ظاهرى مذهب بود، سپس مالكى شد و گاه در پاره‌اى از مسائل به فقه شافعى مى‌گراييد. | ابن عبدالبر در آغاز ظاهرى مذهب بود، سپس مالكى شد و گاه در پاره‌اى از مسائل به فقه شافعى مى‌گراييد. | ||
ابن عبدالبر در زمان حكومت امويان اندلس مى‌زيست و براى فرار از نزاع‌هاى سياسى و نظامى به دانيه كه شهرى در | ابن عبدالبر در زمان حكومت امويان اندلس مى‌زيست و براى فرار از نزاع‌هاى سياسى و نظامى به دانيه كه شهرى در نزدیک ى بلنسيه و تحت حكومت ابوالحسن مجاهد عامرى بود رفت اما چون پسرش ابومحمد كه در اشبيليه سمت وزارت داشت مورد خشم حاكم قرار گرفت و به زندان افتاد به اشبيليه رفت و با در خواست از حاكم او را آزاد كرد و با خود به دانيه برد. ابن عبدالبر در دانيه بيشتر آثارش را تدوين كرد و زمانى هم به بطليوس رفت و از طرف مظفر بن افطس حاكم آنجا به قضاوت گماشته شد. | ||
==آثار== | ==آثار== | ||
نسخهٔ ۲۳ ژوئیهٔ ۲۰۱۸، ساعت ۱۰:۴۵
| نام | ابن عبدالبر، یوسف بن عبدالله |
|---|---|
| نام‌های دیگر | قرطبی، یوسف بن عبدالله
نمری، یوسف بن عبدالله نمری، ابوعمر یوسف اندلسی، یوسف Ibn 'Abd al-Barr |
| نام پدر | عبدالله |
| متولد | 978 م/ 368 ق |
| محل تولد | اندلس |
| رحلت | 463 ق یا 1071 م |
| اساتید | ابن فرضى، بيّانى، ابن مكوى، سعيد بن نصر، احمد بن فتح تاجر، احمد بن قاسم تاهرتى بزاز، قاضى ابن صفار و ابن جسور |
| برخی آثار | الدرر في إختصار المغازي و السير |
| کد مؤلف | AUTHORCODE1466AUTHORCODE |
ابوعمر يوسف بن عبداللّه بن محمد بن عبدالبر نمرى اندلسى (۲۵ ربیع الاخر ۳۶۸- آخر ربیع‌الاول ۴۶۳ق/ ۳۰ نوامبر ۹۷۸- ۵ ژانویه ۱۰۷۱م)، از فقهای اهل سنت، محدث،مورخ، و ادیب اندلسى
ولادت
او به سال 368ق در قرطبه متولد شد. نسبش به نمر بن قاسط يكى از اجداد جاهلى مى‌رسد. پدرش از فقيهان قرطبه بود. وى در مولد خود به فراگيرى دانشهاى معمول آن زمان پرداخت.
اساتيد
برخى استادانش عبارتند از: ابن فرضى، بيّانى، ابن مكوى، سعيد بن نصر، احمد بن فتح تاجر، احمد بن قاسم تاهرتى بزاز، قاضى ابن صفار و ابن جسور كه ذيل المذيل را نزد او خواند.
شاگردان
از جمله شاگردانش: ابن حزم اندلسى، ابوالعباس دلايى، ابومحمد بن ابى قحافه، طاهر بن مفوز، ابوبحر سفيان بن عاصى، ابوعلى غسّانى هستند.
ابن عبدالبر در آغاز ظاهرى مذهب بود، سپس مالكى شد و گاه در پاره‌اى از مسائل به فقه شافعى مى‌گراييد.
ابن عبدالبر در زمان حكومت امويان اندلس مى‌زيست و براى فرار از نزاع‌هاى سياسى و نظامى به دانيه كه شهرى در نزدیک ى بلنسيه و تحت حكومت ابوالحسن مجاهد عامرى بود رفت اما چون پسرش ابومحمد كه در اشبيليه سمت وزارت داشت مورد خشم حاكم قرار گرفت و به زندان افتاد به اشبيليه رفت و با در خواست از حاكم او را آزاد كرد و با خود به دانيه برد. ابن عبدالبر در دانيه بيشتر آثارش را تدوين كرد و زمانى هم به بطليوس رفت و از طرف مظفر بن افطس حاكم آنجا به قضاوت گماشته شد.
آثار
آثار مهم وى عبارتند از:
- الاستيعاب في معرفة الاصحاب،
- الدّرر في اختصار المغازى و السير،
- الاستذكار (شرح موطأ مالك بن انس)،
- الانباه على قبائل الرواة (در انساب)،
- الانتقاء في فضائل الثلاثة الائمة الفقهاء،
- الانصاف فيما في بسم اللّه من الخلاف،
- بهجة المجالس و انس المجالس (در ادبيات)،
- التمهيد لما في الموطأ من المعانى و الاسانيد،
- جامع بيان العلم و فضله،
- القصد و الامم في التعريف باصول العرب و العجم.
- الكافى في فقه اهل المدينة المالكى
و تعدادى كتب خطى كه منتشر نشده است.
وفات
وى سرانجام به سال 463ق در شاطبه درگذشت.
وابسته‌ها
الدرر في إختصار المغازي و السير
جامع بيان العلم و فضله و ما ينبغي في روايته و حمله