ظهیری نیشابوری، ظهیرالدین: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'هـ.ق' به 'ق') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
جز (جایگزینی متن - 'نزديك' به 'نزدیک ') |
||
| خط ۳۲: | خط ۳۲: | ||
امام '''ظهيرالدين نيشابورى''' (م | امام '''ظهيرالدين نيشابورى''' (م نزدیک به 582 ق)، بر پايه گفتار راوندى در راحة الصدور و آية السرور، از بزرگان دربارى عهد سلجوقى و آموزگار دو تن از شاهزادگان اين سلسله بود كه در روزگار آخرين حاكم سلجوقى ايران؛ يعنى طغرل بن ارسلان به نوشتن سلجوق نامه دست گشاد. | ||
از زندگى وى اطلاعات چندانى در دست نيست، اما روشن است كه او در دستگاه پادشاهان سلجوقى مانند طغرل و سلطان مسعود مى‌زيست و به گفته راوندى، معلم آنان بود و از اين‌رو، از مسائل روز و روى‌دادهاى پشت پرده آگاهى داشت. او تاريخى بسيار نيكو درباره آل سلجوق نوشت، اما با مرگ ظهيرى در 588 هجرى قمرى، به پايان نرسيد و پس از وى، ابوحامد محمد بن ابراهيم در 599 هجرى، نوشته‌اى به نام «ذيلى بر سلجوقنامه ظهيرالدين نيشابورى» بر آن افزود و روى‌دادها را تا پايان پادشاهى طغرل سوم گزارش كرد. | از زندگى وى اطلاعات چندانى در دست نيست، اما روشن است كه او در دستگاه پادشاهان سلجوقى مانند طغرل و سلطان مسعود مى‌زيست و به گفته راوندى، معلم آنان بود و از اين‌رو، از مسائل روز و روى‌دادهاى پشت پرده آگاهى داشت. او تاريخى بسيار نيكو درباره آل سلجوق نوشت، اما با مرگ ظهيرى در 588 هجرى قمرى، به پايان نرسيد و پس از وى، ابوحامد محمد بن ابراهيم در 599 هجرى، نوشته‌اى به نام «ذيلى بر سلجوقنامه ظهيرالدين نيشابورى» بر آن افزود و روى‌دادها را تا پايان پادشاهى طغرل سوم گزارش كرد. | ||
نسخهٔ ۲۳ ژوئیهٔ ۲۰۱۸، ساعت ۱۰:۲۰
| نام | ظهیری نیشابوری، ظهیرالدین |
|---|---|
| نام های دیگر | نیشابوری، ظهیرالدین |
| نام پدر | |
| متولد | |
| محل تولد | |
| رحلت | 582 ق |
| اساتید | |
| برخی آثار | سلجوقنامه |
| کد مؤلف | AUTHORCODE3922AUTHORCODE |
امام ظهيرالدين نيشابورى (م نزدیک به 582 ق)، بر پايه گفتار راوندى در راحة الصدور و آية السرور، از بزرگان دربارى عهد سلجوقى و آموزگار دو تن از شاهزادگان اين سلسله بود كه در روزگار آخرين حاكم سلجوقى ايران؛ يعنى طغرل بن ارسلان به نوشتن سلجوق نامه دست گشاد.
از زندگى وى اطلاعات چندانى در دست نيست، اما روشن است كه او در دستگاه پادشاهان سلجوقى مانند طغرل و سلطان مسعود مى‌زيست و به گفته راوندى، معلم آنان بود و از اين‌رو، از مسائل روز و روى‌دادهاى پشت پرده آگاهى داشت. او تاريخى بسيار نيكو درباره آل سلجوق نوشت، اما با مرگ ظهيرى در 588 هجرى قمرى، به پايان نرسيد و پس از وى، ابوحامد محمد بن ابراهيم در 599 هجرى، نوشته‌اى به نام «ذيلى بر سلجوقنامه ظهيرالدين نيشابورى» بر آن افزود و روى‌دادها را تا پايان پادشاهى طغرل سوم گزارش كرد.