۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - '</div> «' به '</div> «'
جز (جایگزینی متن - ' های ' به 'های ') |
جز (جایگزینی متن - '</div> «' به '</div> «') |
||
| خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
«على بن تاج‌الدين بن تقى‌الدين بن يحيى بن اسماعيل بن عبدالرحمن بن مصطفى السنجارى المكى»، عالم، مورخ، خطيب و شاعر حنفى در سال 1057ق، در شهر مكه مكرمه، در خانواده‌اى اهل علم و ادب متولد شد. اجداد وى سال‌ها قبل، از موطن اصلى خود، سنجار، به مكه هجرت كرده و در آنجا مسكن گزيده بودند. وى در كودكى به حفظ قرآن كريم پرداخت و به علومى كه در محضر پدر دانشمند خويش آموخته بود بسنده نكرد و براى كسب علوم شرعى و ادبى و غيره از محضر عالمان بسيارى دانش آموخت. وى همچنين به تصوف گرايش داشت. از آنجا كه تصوف و صوفى‌گرى از رواج و شيوع قابل توجهى در عصر مؤلف؛ يعنى عصر حكومت عثمانى، برخوردار بود، سنجارى نيز على‌رغم توجه خاصى كه به سنت و مذهب حنفى داشت، از فضاى موجود متأثر بود؛ به‌ويژه اينكه يكى از اساتيد وى؛ يعنى بشبيشى، خود از صوفيان بود و استاد ديگر وى، باعلوى نيز توجه خاصى به شرح حال صوفيان نشان مى‌داد و در دو كتاب خود، «السنا الباهر» و «عقد الجواهر» به گردآورى تراجم صوفيان قرن دهم و يازدهم هجرى پرداخته بود. تمايلات صوفيانه سنجارى از خلال كراماتى كه به برخى افراد نسبت مى‌دهد به‌خوبى آشكار است. | «على بن تاج‌الدين بن تقى‌الدين بن يحيى بن اسماعيل بن عبدالرحمن بن مصطفى السنجارى المكى»، عالم، مورخ، خطيب و شاعر حنفى در سال 1057ق، در شهر مكه مكرمه، در خانواده‌اى اهل علم و ادب متولد شد. اجداد وى سال‌ها قبل، از موطن اصلى خود، سنجار، به مكه هجرت كرده و در آنجا مسكن گزيده بودند. وى در كودكى به حفظ قرآن كريم پرداخت و به علومى كه در محضر پدر دانشمند خويش آموخته بود بسنده نكرد و براى كسب علوم شرعى و ادبى و غيره از محضر عالمان بسيارى دانش آموخت. وى همچنين به تصوف گرايش داشت. از آنجا كه تصوف و صوفى‌گرى از رواج و شيوع قابل توجهى در عصر مؤلف؛ يعنى عصر حكومت عثمانى، برخوردار بود، سنجارى نيز على‌رغم توجه خاصى كه به سنت و مذهب حنفى داشت، از فضاى موجود متأثر بود؛ به‌ويژه اينكه يكى از اساتيد وى؛ يعنى بشبيشى، خود از صوفيان بود و استاد ديگر وى، باعلوى نيز توجه خاصى به شرح حال صوفيان نشان مى‌داد و در دو كتاب خود، «السنا الباهر» و «عقد الجواهر» به گردآورى تراجم صوفيان قرن دهم و يازدهم هجرى پرداخته بود. تمايلات صوفيانه سنجارى از خلال كراماتى كه به برخى افراد نسبت مى‌دهد به‌خوبى آشكار است. | ||