رجایی، احمدعلی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - ' های ' به 'های ') |
جز (جایگزینی متن - '</div> «' به '</div> «') |
||
| خط ۳۴: | خط ۳۴: | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
«دكتر احمدعلى رجايى بخارائى»، فرزند غلامعلى، در 1295ش، در مشهد تولد يافت. تحصيلات ابتدايى را در 1309، در مشهد به پايان برد و در سال 1315 در رشته كشاورزى در كرج ديپلم گرفت. دوره ليسانس ادبيات فارسى و ليسانس حقوق را هم‌زمان در سال 1328، در دانشگاه تهران به اتمام رسانيد و آنگاه به تحصيل و پژوهش ادامه داد تا در سال 1334، در رشته زبان و ادبيات فارسى از دانشگاه تهران درجه دكترا گرفت. | «دكتر احمدعلى رجايى بخارائى»، فرزند غلامعلى، در 1295ش، در مشهد تولد يافت. تحصيلات ابتدايى را در 1309، در مشهد به پايان برد و در سال 1315 در رشته كشاورزى در كرج ديپلم گرفت. دوره ليسانس ادبيات فارسى و ليسانس حقوق را هم‌زمان در سال 1328، در دانشگاه تهران به اتمام رسانيد و آنگاه به تحصيل و پژوهش ادامه داد تا در سال 1334، در رشته زبان و ادبيات فارسى از دانشگاه تهران درجه دكترا گرفت. | ||
نسخهٔ ۲۱ ژوئیهٔ ۲۰۱۸، ساعت ۱۹:۰۵
| نام | رجایی، احمد علی |
|---|---|
| نامهای دیگر | بخارایی، احمد علی
مشهدی، احمد علی بخارائی مشهدی، احمد علی بن غلامعلی |
| نام پدر | |
| متولد | 1295 ش |
| محل تولد | |
| رحلت | 1357 ش |
| اساتید | |
| برخی آثار | |
| کد مؤلف | AUTHORCODE972AUTHORCODE |
«دكتر احمدعلى رجايى بخارائى»، فرزند غلامعلى، در 1295ش، در مشهد تولد يافت. تحصيلات ابتدايى را در 1309، در مشهد به پايان برد و در سال 1315 در رشته كشاورزى در كرج ديپلم گرفت. دوره ليسانس ادبيات فارسى و ليسانس حقوق را هم‌زمان در سال 1328، در دانشگاه تهران به اتمام رسانيد و آنگاه به تحصيل و پژوهش ادامه داد تا در سال 1334، در رشته زبان و ادبيات فارسى از دانشگاه تهران درجه دكترا گرفت.
رجايى از سال 1315، وارد خدمت فرهنگ شد و مشاغل متعددى، از معلمى كشاورزى تا رياست اداره كل در وزارت آموزش و پرورش را بر عهده داشت. در 16 بهمن 1336، به رتبه دانشيارى در دانشگاه تبريز نائل آمد و از سال 1337 رسما به تدريس مشغول شد. در مهرماه 1339، به دانشكده ادبيات مشهد منتقل و پس از سه سال تدريس، به رياست آن منصوب گرديد.
وى چند سفر علمى و تحقيقاتى به اروپا رفت و ضمن مطالعه، به تهيه فيلم نسخه‌هاى خطى براى دانشگاه مشهد و تهران اقدام نمود. در اسفند 1347 پس از 22 سال تدريس و خدمت، به درخواست خود بازنشسته شد. پس از بازنشستگى، چند سال رياست امور فرهنگى و كتابخانه‌هاى آستان قدس رضوى را بر عهده داشت و خدمات بسيارى نمود كه از آن جمله ايجاد كتابخانه وزيرى در يزد است. ضمنا براى تهيه فرهنگ‌نامه‌اى مفصل براى قرآن بر اساس قرآن‌هاى مترجم كهن، رنج فراوان برد و مقدمات آن را آماده ساخت، اما متأسفانه نتوانست آن را به پايان ببرد.
آنگاه، در تهران به تدريس در دوره دكترى ادبيات پرداخت و در شناساندن شاهنامه فردوسى و غزليات حافظ برنامه‌هايى را در راديو و تلويزيون اجرا كرد. او شعر را نيكو مى‌سرود و محقق و نويسنده‌اى باذوق و توانا بود. بيش از سى مقاله تحقيقى و يازده كتاب نوشته يا تصحيح و ترجمه كرده است.
شادروان رجايى، در تابستان 1357 پس از سه سال مبارزه با بيمارى سرطان، در تهران درگذشت و در جوار بارگاه حضرت رضا(ع)، در مكانى كه آرامگاه جدش بود، به خاک سپرده شد.
آثار
1. راهنماى آموختن املاى فارسى؛
2. ترجمه متون عربى و دبيرستانى؛
3. تصحيح و تحشيه «درس عبرت»؛
4. فرهنگ اشعار حافظ؛
5. يادداشتى درباره لهجه بخارائى؛
6. متنى پارسى از قرن 4 هجرى؛
7. تصحيح و تحشيه خلاصه شرح تعرف؛
8. نمونه‌اى از قرآن مجيد به خط ثلث با ترجمه؛
9. سوره مائده با ترجمه استوار فارسى؛
10. تصحيح منتخب رونق المجالس و دبستان العارفين؛
11. پلى ميان شعر هجايى و عروضى فارسى.
«تهيه‌كننده: ابوالحسن اسماعيلى».