آجری، محمد بن حسین: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - ' ==' به '==') |
جز (جایگزینی متن - '</div> '''' به '</div> '''') |
||
| خط ۳۴: | خط ۳۴: | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
'''آجُرّى، ابوبكر محمد بن حسين بن عبدالله''' (ح280 - 360ق893/ - 971م)، فقيه و محدث در محله درب الآجر در غرب بغداد زاده شد. بيشتر رجال‌شناسان، مذهب او را شافعى گفته‌اند، اما برخى نيز وى را حنبلى دانسته‌اند. مشايخ او در حديث ابومسلم كَجّى، ابوشعيب حَرّانى، احمد بن يحيى حُلْوانى، جعفر بن محمد فاريابى، مُفضّل بن محمد جندى، احمد بن حسن بن عبدالجبار صوفى و گروهى ديگر بوده‌اند و كسانى چون على بن بشران، عبدالملك بن بشران، على بن احمد بن عمر المقرى و [[ابونعیم، احمد بن عبدالله|ابونعيم اصفهانى]] از او روايت كرده‌اند. | '''آجُرّى، ابوبكر محمد بن حسين بن عبدالله''' (ح280 - 360ق893/ - 971م)، فقيه و محدث در محله درب الآجر در غرب بغداد زاده شد. بيشتر رجال‌شناسان، مذهب او را شافعى گفته‌اند، اما برخى نيز وى را حنبلى دانسته‌اند. مشايخ او در حديث ابومسلم كَجّى، ابوشعيب حَرّانى، احمد بن يحيى حُلْوانى، جعفر بن محمد فاريابى، مُفضّل بن محمد جندى، احمد بن حسن بن عبدالجبار صوفى و گروهى ديگر بوده‌اند و كسانى چون على بن بشران، عبدالملك بن بشران، على بن احمد بن عمر المقرى و [[ابونعیم، احمد بن عبدالله|ابونعيم اصفهانى]] از او روايت كرده‌اند. | ||
نسخهٔ ۱۹ ژوئیهٔ ۲۰۱۸، ساعت ۱۸:۳۶
| نام | آجری، محمد بن حسین |
|---|---|
| نام‌های دیگر | آجری، ابوبکر محمد
بغدادی، ابی‌بکر محمد بن حسین |
| نام پدر | |
| متولد | |
| محل تولد | |
| رحلت | 360 هـ.ق |
| اساتید | |
| برخی آثار | التصديق بالنظر إلي الله تعالي في الآخرة |
| کد مؤلف | AUTHORCODE12494AUTHORCODE |
آجُرّى، ابوبكر محمد بن حسين بن عبدالله (ح280 - 360ق893/ - 971م)، فقيه و محدث در محله درب الآجر در غرب بغداد زاده شد. بيشتر رجال‌شناسان، مذهب او را شافعى گفته‌اند، اما برخى نيز وى را حنبلى دانسته‌اند. مشايخ او در حديث ابومسلم كَجّى، ابوشعيب حَرّانى، احمد بن يحيى حُلْوانى، جعفر بن محمد فاريابى، مُفضّل بن محمد جندى، احمد بن حسن بن عبدالجبار صوفى و گروهى ديگر بوده‌اند و كسانى چون على بن بشران، عبدالملك بن بشران، على بن احمد بن عمر المقرى و ابونعيم اصفهانى از او روايت كرده‌اند.
وى تا 330ق942/م، در بغداد حديث گفت و سپس به مكه رفت و مجاور شد و تا پايان عمر در آنجا به نقل حديث اشتغال داشت. بروكلمان و سزگين از او با نام محمد بن حسين بن على ياد كرده‌اند كه ظاهراً خطاست.
سزگين آثار زير را از او نام برده كه نسخه‌هاى خطى آنها در مراكزى كه ذيلاً ياد مى‌شود، باقى است:
- أربعون حديثاً، لندبرگ، بريل (ليدن، هلند)؛
- فرض طلب العلم، برلين؛
- أخلاق العلماء عاشر افندى (استانبول)؛
- أخبار عمر بن عبدالعزيز، ظاهريه (دمشق)؛
- کتاب الغرباء (من المؤمنين)، ظاهريه (دمشق)؛
- التصديق بالنظر إلى الله في الآخرة و ما أعدّ لأوليائه، ظاهريه (دمشق)؛
- تحريم النّرد و الشطرنج و الملاهي، ظاهريه (دمشق)؛
- کتاب أخلاق حملة القران، برلين، عاشر افندى (استانبول)، راغب پاشا (استانبول)، ظاهريه (دمشق)؛
- کتاب الشريعة، آصفيه، حديث، ظاهريه (دمشق)، حديث؛
- ما ورد في ليلة النصف من شعبان، دارالكتب (قاهره)، حديث؛
- وصول المشتاقين و نزهة المستمعين، اولو جامع بورسه (تركيه)؛
- جزء فيه مسئلة الجهر بالقرآن في الطواف، دارالكتب (قاهره)، حديث؛
- أدب النفوس، ظاهريه (دمشق)، حديث؛
- جزء فيه حكايات الشافعي و غيره، ظاهريه (دمشق)؛
- الفوائد المنتخبة، ظاهريه، مجمع (دمشق).
منابع مقاله
كاظم موسوى بجنوردى، دايرةالمعارف بزرگ اسلامى، ج1، ص118، چاپ دوم، تهران، 1374، مقاله به قلم محمدعلى مولوى.