سپهر، محمدتقی بن محمدعلی: تفاوت میان نسخه‌ها
(لینک درون متنی) |
(لینک درون متنی) |
||
| خط ۲۸: | خط ۲۸: | ||
|- | |- | ||
|برخی آثار | |برخی آثار | ||
| data-type="authorWritings" | | | data-type="authorWritings" |[[ناسخ التواریخ]] | ||
[[ناسخ التواریخ: تاریخ قاجاریه]] | |||
[[گزیده ناسخ التواريخ]] | |||
[[ناسخ التواريخ (حياة الإمام سيد الشهداء الحسين عليه‌السلام)]] | |||
|- class="articleCode" | |- class="articleCode" | ||
|کد مؤلف | |کد مؤلف | ||
نسخهٔ ۳۰ ژوئن ۲۰۱۸، ساعت ۱۸:۲۸
| نام | سپهر، محمدتقی بن محمدعلی |
|---|---|
| نامهای دیگر | سپهر کاشانی، محمد ت‍ق‍ی
کاشانی، محمد ت‍ق‍ی بن محمد علی لسان ال‍م‍ل‍ک |
| نام پدر | ملا محمد علی کاشانی |
| متولد | 1216ق |
| محل تولد | کاشان |
| رحلت | 1297ق |
| اساتید | |
| برخی آثار | ناسخ التواریخ |
| کد مؤلف | AUTHORCODE1522AUTHORCODE |
میرزا محمدتقى مستوفی (1216-1297ق)، مورخ، ادیب، شاعر عصر قاجار، نویسنده ناسخ التواریخ
ولادت
او فرزند ملا محمدعلى کاشانی، ملقب به لسان‌الملک و متخلص به سپهر بوده و به لسان‌الملک سپهر اشتهار دارد.
او در سال 1216ق در كاشان متولد شد و تحصيلات خود را در همان شهر به انجام رسانيد. وى از مورخان، اديبان و شاعران عصر قاجار است كه عمده شهرت او به خاطر تأليف كتاب "ناسخ التواريخ" است.
مى‌گويند سپهر قصيده‌اى در مدح ملك الشعراى صبا سرود و چون ملك الشعرا طبع وى را آماده ديد وى را تشويق كرد و دختر خود را به همسرى وى درآورد و با پسر خويش به كاشان فرستاد و ميرزا محمدتقى تا وفات ملك الشعراء در كاشان بود تا پس از درگذشت او با پسرش، محمدحسین خان عندليب، به تهران آمد پس از چندى به كاشان بازگشت و به دستگاه شاهزاده محمود ميرزا، حاكم نهاوند و مضافات راه يافت و ديوانى در مدح او ساخت.
سپهر در سال 1248ه.ق به همراه يوسف خان سپهدار كه از طرف فتحعلى شاه براى رسيدگى و حل اختلاف ميان حسام السلطنة و حشمت الدولة در لرستان پديد آمده بود راهى لرستان شد.
در 1250 در ركاب فتحعلى شاه به فارس رفت و پس از آن به كاشان بازگشت.در زمان محمد شاه، سپهر به تهران احضار و به منصب استيفا گمارده شد. بعد از جلوس ناصرالدين شاه، مأمور كاشان و تا سال 1267ه.ق در آنجا بود و هنگام مراجعت ناصرالدين شاه از عراق و اصفهان در ركاب وى به تهران بازگشت. در دربار ناصرالدين شاه خواندن دستخطهاى شاه و فرامين او بر شغل سابق وى افزوده شد و در سال 1272 لقب لسان الملك يافت و بعدها جزء اعضاى مصلحت خانه درآمد. در سال 1291 ه.ق كه اعتضاد السلطنة رياست اداره "تربيت مجالس تنظيمات حسنه در ولايات ممالك محروسه" را يافت، سپهر مستوفى اول شد و به لقب خانى مفتخر گرديد
وفات
تا آنكه در ربيع‌الآخر سال 1297 ق در تهران درگذشت و جنازه‌اش به نجف اشرف حمل و در آنجا به خاک سپرده شد.
آثار
ناسخ التواريخ، تاريخ قاجاريه، ديوان اشعار، آينه جهان نما، جنگ التواريخ، محمودة القصائد، براهين العجم و اسرار الانوار.