۶۱٬۱۸۹
ویرایش
جز
جایگزینی متن - '== ' به '=='
(←آثار) |
جز (جایگزینی متن - '== ' به '==') |
||
| خط ۴۰: | خط ۴۰: | ||
'''ابومحمد عبدالحق بن غالب بن عبدالرحمن بن غالب محاربى''' متولد 481 ق-1088م و متوفاى 541 ق-1147 م، مفسر و محدث مالكى مذهب و از رجال سياسى اندلس در دورۀ مرابطون. | '''ابومحمد عبدالحق بن غالب بن عبدالرحمن بن غالب محاربى''' متولد 481 ق-1088م و متوفاى 541 ق-1147 م، مفسر و محدث مالكى مذهب و از رجال سياسى اندلس در دورۀ مرابطون. | ||
== نسب ابن عطیه == | ==نسب ابن عطیه == | ||
نياى بزرگ وى عطيه از مهاجران عرب به اندلس بود و نسبش به تيرۀ محارب از بنى مضر مى‌رسيد.موطن او غرناطه بود. | نياى بزرگ وى عطيه از مهاجران عرب به اندلس بود و نسبش به تيرۀ محارب از بنى مضر مى‌رسيد.موطن او غرناطه بود. | ||
وی در سال 481ق در خاندانى از اهل علم و ادب متولد و پرورش يافت. | وی در سال 481ق در خاندانى از اهل علم و ادب متولد و پرورش يافت. | ||
== اساتید == | ==اساتید == | ||
پدرش از نخستين استادان او بود كه در شكل‌گيرى شخصيت علمى وى نقش بسزايى داشت. | پدرش از نخستين استادان او بود كه در شكل‌گيرى شخصيت علمى وى نقش بسزايى داشت. | ||
پدربزرگش، عبدالرحمن و جد پدرش غالب نيز از عالمان اندلس بودند. | پدربزرگش، عبدالرحمن و جد پدرش غالب نيز از عالمان اندلس بودند. | ||
== رابطه ابن عطیه با حاکمیت == | ==رابطه ابن عطیه با حاکمیت == | ||
ابن عطيه در جوانى با حكومت مرابطون رابطۀ خوبى نداشت ولى اين اختلاف مانع از آن نشد كه در 503ق (1109 م) براى شركت در جنگ با مسيحيان به مرز طلبيره رود. مرور زمان و احتمالا حضور ابن عطيه در صحنه‌هايى چون نبرد طلبيره موجب شد تا حاكمان مرابطى نسبت به وى خوشبين گردند و او را به خود نزديك سازند، چنانكه ابن عطيه در جريان جنگ ميان مسلمانان و مسيحيان در سر قسطه همراه امير بود. ابن عطيه حتى از اينگونه فرصتها نيز براى كسب علم بهره مى‌جست و در اين سفرها نزد علماى آن ديار به كسب دانش مشغول مى‌شد.در بسيارى از جنگهاى مرابطون شركت مى‌كرد.وى علاوه بر حضور مستقيم با به خدمت گرفتن نفوذ اجتماعى و سخنورى خود در اين جنگها نقش مغالى ايفا مى‌كرد.وى در 529ق از جانب مرابطون به قضاى المريّه گمارده شد و بدانجا رفت.بنا به روايتى ابن عطيه به هنگام تصدى قضاى المريه مورد سوء ظن مردم قرار گرفت و به وى نسبت زندقه داده شد. اينكه نويسندۀ معاصر ابن عطيه، ابن خاقان با لقب «وزير» از او ياد كرده، چنانكه [[ابن خلدون]] گفته مى‌تواند به معنى كاتبى باشد كه در پاره‌اى امور مربوط به سلطان اختياراتى داشته است. | ابن عطيه در جوانى با حكومت مرابطون رابطۀ خوبى نداشت ولى اين اختلاف مانع از آن نشد كه در 503ق (1109 م) براى شركت در جنگ با مسيحيان به مرز طلبيره رود. مرور زمان و احتمالا حضور ابن عطيه در صحنه‌هايى چون نبرد طلبيره موجب شد تا حاكمان مرابطى نسبت به وى خوشبين گردند و او را به خود نزديك سازند، چنانكه ابن عطيه در جريان جنگ ميان مسلمانان و مسيحيان در سر قسطه همراه امير بود. ابن عطيه حتى از اينگونه فرصتها نيز براى كسب علم بهره مى‌جست و در اين سفرها نزد علماى آن ديار به كسب دانش مشغول مى‌شد.در بسيارى از جنگهاى مرابطون شركت مى‌كرد.وى علاوه بر حضور مستقيم با به خدمت گرفتن نفوذ اجتماعى و سخنورى خود در اين جنگها نقش مغالى ايفا مى‌كرد.وى در 529ق از جانب مرابطون به قضاى المريّه گمارده شد و بدانجا رفت.بنا به روايتى ابن عطيه به هنگام تصدى قضاى المريه مورد سوء ظن مردم قرار گرفت و به وى نسبت زندقه داده شد. اينكه نويسندۀ معاصر ابن عطيه، ابن خاقان با لقب «وزير» از او ياد كرده، چنانكه [[ابن خلدون]] گفته مى‌تواند به معنى كاتبى باشد كه در پاره‌اى امور مربوط به سلطان اختياراتى داشته است. | ||
== وفات == | ==وفات == | ||
ابن عطيه در 541ق به عنوان قاضى مرسيه منصوب و راهى آن ديار گرديد، ولى از ورود او به آن شهر جلوگيرى شد و به هنگام بازگشت در لورقه درگذشت. | ابن عطيه در 541ق به عنوان قاضى مرسيه منصوب و راهى آن ديار گرديد، ولى از ورود او به آن شهر جلوگيرى شد و به هنگام بازگشت در لورقه درگذشت. | ||
| خط ۶۱: | خط ۶۱: | ||
ابن عطيه علاوه بر مقام اجتماعى كه داشت، به عنوان يك عالم جامع الاطراف نيز مورد توجه بوده است.اگر چه آثار باقى مانده از وى او را به عنوان يك مفسر و محدث معرفى مى‌كند، ولى شرح حال نويسان از تبحر او در فقه و اصول، و فنون ادب نيز سخن گفته‌اند.او از مشايخ بزرگ عصر خود در رشته‌هاى گوناگون بهره برد، از ابوعلى حسين بن محمد غسانى، ابومحمد عبدالعزيز بن عبدالوهاب قيروانى ابوعبدالله محمد بن على تغلبى، ابوعبدالله محمد بن عمر بن ابى عصافير، ابوبحر سفيان بن عاصى اسدى، ابوالقاسم ابن نحاس و...استماع حديث و اجازه دريافت داشته است.از مشايخ ديگر شهرهاى اندلس و حتى مغرب و مصر چون مالقه، مهديه و اسكندريه نيز اجازه روايت دريافت داشت. | ابن عطيه علاوه بر مقام اجتماعى كه داشت، به عنوان يك عالم جامع الاطراف نيز مورد توجه بوده است.اگر چه آثار باقى مانده از وى او را به عنوان يك مفسر و محدث معرفى مى‌كند، ولى شرح حال نويسان از تبحر او در فقه و اصول، و فنون ادب نيز سخن گفته‌اند.او از مشايخ بزرگ عصر خود در رشته‌هاى گوناگون بهره برد، از ابوعلى حسين بن محمد غسانى، ابومحمد عبدالعزيز بن عبدالوهاب قيروانى ابوعبدالله محمد بن على تغلبى، ابوعبدالله محمد بن عمر بن ابى عصافير، ابوبحر سفيان بن عاصى اسدى، ابوالقاسم ابن نحاس و...استماع حديث و اجازه دريافت داشته است.از مشايخ ديگر شهرهاى اندلس و حتى مغرب و مصر چون مالقه، مهديه و اسكندريه نيز اجازه روايت دريافت داشت. | ||
== شاگردان == | ==شاگردان == | ||
از شاگردان و راويان او نيز مى‌توان كسانى چون ابن خير اشبيلى، ابن حبيش و ابن ابى جمره را نام برد. | از شاگردان و راويان او نيز مى‌توان كسانى چون ابن خير اشبيلى، ابن حبيش و ابن ابى جمره را نام برد. | ||
| خط ۷۸: | خط ۷۸: | ||
== وابسته‌ها == | ==وابسته‌ها == | ||
{{وابسته‌ها}} | {{وابسته‌ها}} | ||