التشريف بالمنن في التعريف بالفتن: تفاوت میان نسخه‌ها
(لینک درون متنی) |
|||
| خط ۵۹: | خط ۵۹: | ||
[[الملاحم و الفتن]] | [[الملاحم و الفتن]] | ||
[[الفتن (ابن حماد)]] | |||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
نسخهٔ ۲۲ ژوئن ۲۰۱۸، ساعت ۱۱:۲۵
| التشريف بالمنن في التعريف بالفتن | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | مؤسسه صاحب الأمر(عج) (محقق) ابن طاووس، علی بن موسی (نويسنده) |
| عنوان‌های دیگر | الملاحم و الفتن المعروف بالملاحم و الفتن |
| ناشر | موسسه فرهنگی صاحب الامر (عجل الله فرجه الشریف) |
| مکان نشر | قم - ایران |
| سال نشر | 1416 ق |
| چاپ | 1 |
| موضوع | فتن و ملاحم - احادیث
محمد بن حسن(عج)، امام دوازدهم، 255ق. - احادیث مهدویت - احادیث |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | BP 224/5 /الف2ت5 |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
التشريف بالمنن في‌التعريف بالفتن معروف به ملاحم و الفتن؛ رضى‌الدين سيد ابن طاووس.
كتاب‌هاى ملاحم و فتن دسته‌اى از منابع حديثى است كه به اوضاع آخرالزمان و ظهور امام عصر مى‌پردازد. البته اين مبحث در ميان شيعه غالباً با عنوان ملاحم و در ميان اهل‌سنت بيشتر با عنوان فتن تعبير شده و هر دو فرقه كتاب‌هاى خود را به همين نامها خوانده‌اند. سيد بن طاووس (م 664) عالم شيعى با استفاده از كتاب‌هاى فتن اهل‌سنت كتاب «التشريف بالمنن» معروف به «الملاحم و الفتن» را جمع‌آورى كرده است.
ساختار
اين كتاب از سه بخش تشكيل شده كه بخش اول آن گزيده فتن ابن حماد (م 228)، بخش دوم آن از كتاب فتن ابوصالح سليلى (نوشته به سال 307) و بخش سوم آن از كتاب فتن زكريا بزاز (نوشته به سال 391) است. بخش چهارم كتاب كه ملحقات آن به شمار مى‌رود از كتب مختلف شيعه و اهل‌سنت نقل شده است.
ارزش كتاب سيد به جهت بخش دوم و سوم آن است چون ملاحم سليلى و زكريا در دسترس نيست. اما كتاب الفتن ابن حماد كه ابن طاووس بيشتر مطالب خود را از او نقل مى‌كند؛ امروزه موجود است. روايات ابن حماد همانند ديگر اخبار ملاحم و فتن اختصاص به مهدى ندارد، بلكه از رويدادهاى آينده جهان اسلام تا قيامت و بخشى به مهدى و نشانه‌هاى ظهور او اختصاص دارد.
بنابراين بخش قابل توجهى از كتاب التشريف به پيش‌گويى‌هاى صحابه و همچنين احاديثى از رسول خدا درباره حوادث آينده اسلام و مسلمانان، سفيانى، مهدى و نشانه‌هاى او، دجال، نزول عيسى عليه‌السلام و برخى از نشانه‌هاى قيامت اختصاص دارد كه سيد بن طاووس بدون نقد و بررسى اين اخبار، آنها را در كتاب خود آورده است.
سه نفر محدثى كه ابن طاووس از آنان نقل مى‌كند، از اهل سنت هستند و طبعاً توثيق و جايگاهى ميان شيعيان اماميه ندارند. اما سيد ابن طاووس توثيقاتى را كه رجاليون عامه درباره ابن حماد گفته‌اند، نقل كرده و سخنى از تضعيف او نگفته است. طبيعى است كه انتخاب و بيان توثيقات از سوى سيد به دليل آن است كه وى از كتاب الفتن نقل مى‌كند نه آنكه تأييدى از يك عالم شيعى نسبت به ابن حماد باشد.
اهميت كتاب
كتاب ملاحم ابن طاووس در ميان نويسندگان بعدى شيعه جايگاه ممتازى يافته و بسيارى از متأخران، روايات او را كه در حقيقت روايات اهل سنت است، نقل كرده‌اند. در اين كتاب مطالبى هم هست كه جاى بررسى و تأمل دارد چنانكه كعب الاحبار و عبداللّه بن سلام دو مخالف اميرالمؤمنين عليه‌السلام را از خواص ياران آن حضرت مى‌داند و به منبع غيرمعتبرى ارجاع مى‌دهد.