۶۱٬۱۸۹
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (ویرایش Hbaghizadeh@noornet.net (بحث) به آخرین تغییری که A-esmaili@noornet.net انجام داده بود وا...) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
<div class= | <div class="wikiInfo"> | ||
[[پرونده:NUR00696.jpg|بندانگشتی|اخسیکتی، احمد بن محمد]] | [[پرونده:NUR00696.jpg|بندانگشتی|اخسیکتی، احمد بن محمد]] | ||
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | {| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | ||
|- | |- | ||
! نام!! data-type= | ! نام!! data-type="authorName" |اخسیکتی، احمد بن محمد | ||
|- | |- | ||
|نام‌های دیگر | |نام‌های دیگر | ||
|data-type= | | data-type="authorOtherNames" | اخسیکتی، ذو ال‍ف‍ض‍ای‍ل | ||
اخ‍ش‍ی‍ک‍ث‍ی، احمد بن محمد | اخ‍ش‍ی‍ک‍ث‍ی، احمد بن محمد | ||
| خط ۱۷: | خط ۱۷: | ||
|- | |- | ||
|نام پدر | |نام پدر | ||
|data-type= | | data-type="authorfatherName" | | ||
|- | |- | ||
|متولد | |متولد | ||
|data-type= | | data-type="authorbirthDate" | | ||
|- | |- | ||
|محل تولد | |محل تولد | ||
|data-type= | | data-type="authorBirthPlace" | | ||
|- | |- | ||
|رحلت | |رحلت | ||
|data-type= | | data-type="authorDeathDate" |528 هـ.ق | ||
|- | |- | ||
|اساتید | |اساتید | ||
|data-type= | | data-type="authorTeachers" | | ||
|- | |- | ||
|برخی آثار | |برخی آثار | ||
|data-type= | | data-type="authorWritings" |[[دیوان اثیرالدین اخسیکتی]] | ||
|-class= | |- class="articleCode" | ||
|کد مؤلف | |کد مؤلف | ||
|data-type= | | data-type="authorCode" |AUTHORCODE696AUTHORCODE | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
'''ابورشاد، احمد بن محمد بن قاسم بن خديو اَخْسيكَتى'''، محدث و ادیب بوده و ابن قطلوبغا وى را در شمار حنفيان آورده است. | |||
== تولد == | |||
یشان ملقب به ذوالفضائل، در حدود سال 460ق، در اخسيكت، يكى از شهرهاى ماوراءالنهر، ديده به جهان گشود. | |||
== اساتید == | |||
وى از ابوالقاسم، محمود بن محمد صوفى حديث آموخت، سپس به مرو رفت و نزد ابوالمظفر، منصور، نياى عبدالكريم [[سمعانی، عبدالکریم بن محمد |سمعانى]]، به كار حديث ادامه داد و چون بر زبان، نظم و نثر عرب احاطه داشت، در اين شهر با بزرگان ادب به مناظره و مشاعره مى‌پرداخت. | وى از ابوالقاسم، محمود بن محمد صوفى حديث آموخت، سپس به مرو رفت و نزد ابوالمظفر، منصور، نياى عبدالكريم [[سمعانی، عبدالکریم بن محمد |سمعانى]]، به كار حديث ادامه داد و چون بر زبان، نظم و نثر عرب احاطه داشت، در اين شهر با بزرگان ادب به مناظره و مشاعره مى‌پرداخت. | ||
وى و برادرش محمد، ملقب به ذوالمناقب كه در دوره تحصيل در اخسيكت و سفر به مرو همراه او بود، هر دو، در ميان اديبان مرو به چيرگى شهره بودند. | وى و برادرش محمد، ملقب به ذوالمناقب كه در دوره تحصيل در اخسيكت و سفر به مرو همراه او بود، هر دو، در ميان اديبان مرو به چيرگى شهره بودند. | ||
== شاگردان == | |||
[[سمعانی، عبدالکریم بن محمد |سمعانى]]، مى‌گويد: «بيشتر فضلاى خراسان نزد وى ادب مى‌آموختند، اما از شاگردانش، كسى را جز خود [[سمعانی، عبدالکریم بن محمد |سمعانى]] نمى‌شناسیم». | [[سمعانی، عبدالکریم بن محمد |سمعانى]]، مى‌گويد: «بيشتر فضلاى خراسان نزد وى ادب مى‌آموختند، اما از شاگردانش، كسى را جز خود [[سمعانی، عبدالکریم بن محمد |سمعانى]] نمى‌شناسیم». | ||
== وفات == | |||
وى در مرو به کتابت در ديوان حكومت اشتغال داشت و در همان شهر درگذشت. بيشتر منابع، تاريخ وفات او را 428ق، نوشته‌اند، به‌جز [[سيوطى]] كه تاريخ 526ق و [[سمعانی، عبدالکریم بن محمد |سمعانى]]، در «[[الأنساب]]» كه 530ق، را ياد كرده‌اند. | وى در مرو به کتابت در ديوان حكومت اشتغال داشت و در همان شهر درگذشت. بيشتر منابع، تاريخ وفات او را 428ق، نوشته‌اند، به‌جز [[سيوطى]] كه تاريخ 526ق و [[سمعانی، عبدالکریم بن محمد |سمعانى]]، در «[[الأنساب]]» كه 530ق، را ياد كرده‌اند. | ||
== رابطه او با شعر == | |||
همه آنچه از اخسيكتى در دست است، ابياتى بيش نيست؛ چند بيتى درباره [[سمعانی، عبدالکریم بن محمد |سمعانى]] سروده و به خود او داده است و دو پاره شعر كه يكى را ياقوت از روى ديوان شعر او بازگو كرده است. اين شعر، پاسخى است به دو بيت از ابوالعلاى معرى كه در آن مردم دنيا را از دو گروه بيرون نمى‌داند: عاقل بى‌دين و دين‌دار بى‌عقل. وى در پاسخ، دين‌دار را به‌هرحال، رستگار و بى‌دين را گمراه مى‌داند و ابوالعلا را سرگردان در اين وادى. | همه آنچه از اخسيكتى در دست است، ابياتى بيش نيست؛ چند بيتى درباره [[سمعانی، عبدالکریم بن محمد |سمعانى]] سروده و به خود او داده است و دو پاره شعر كه يكى را ياقوت از روى ديوان شعر او بازگو كرده است. اين شعر، پاسخى است به دو بيت از ابوالعلاى معرى كه در آن مردم دنيا را از دو گروه بيرون نمى‌داند: عاقل بى‌دين و دين‌دار بى‌عقل. وى در پاسخ، دين‌دار را به‌هرحال، رستگار و بى‌دين را گمراه مى‌داند و ابوالعلا را سرگردان در اين وادى. | ||
== آثار == | |||
منابع، مجموعاً چهار اثر به وى نسبت داده‌اند كه هيچ‌كدام بر جاى نمانده است كه عبارتند از: | منابع، مجموعاً چهار اثر به وى نسبت داده‌اند كه هيچ‌كدام بر جاى نمانده است كه عبارتند از: | ||
| خط ۶۲: | خط ۶۸: | ||
3. کتابى در تاريخ ياقوت كه به تاريخ ابى رشاد نيز معروف بوده است؛ | 3. کتابى در تاريخ ياقوت كه به تاريخ ابى رشاد نيز معروف بوده است؛ | ||
4. کتاب في قولهم كذب عليك كذا ياقوت. | 4. کتاب في قولهم كذب عليك كذا ياقوت<ref>انواری، محمدجواد، ج7، ص185</ref>. | ||
==پانویس== | |||
<references /> | |||
== منابع مقاله == | == منابع مقاله == | ||
انواری، محمدجواد، دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، تهران، مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی،چاپ دوم، 1377. | |||
دائرةالمعارف بزرگ | |||