اختيار معرفة الرجال (تحقیق رجایی): تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه ای تازه حاوی «<div class='wikiInfo'>
[[پرونده:NUR00636J1.jpg|بندانگش» ایجاد کرد.) |
جز (A-esmaili@noornet.net صفحهٔ اختیار معرفة الرجال را بدون برجای‌گذاشتن تغییرمسیر به اختیار معرفة الرجال (تحقیق مهدی رجایی) منتقل کرد) |
(بدون تفاوت)
| |
نسخهٔ ۳۰ ژوئن ۲۰۱۶، ساعت ۱۰:۰۱
| نام کتاب | اختیار معرفة الرجال |
|---|---|
| نام های دیگر کتاب | التعلیقة علی اختیار معرفة الرجال
رجال الکشي معرفة الناقلین عن الائمة الصادقین . برگزیده |
| پدیدآورندگان | کشی، محمد بن عمر (نويسنده)
طوسی، محمد بن حسن (خلاصه کننده) میرداماد، محمد باقر بن محمد (مصحح) رجایی، مهدی (محقق) |
| زبان | عربی |
| کد کنگره | BP 115 /ک5 م6016 1363 |
| موضوع | حدیث - علم الرجال
محدثان شیعه |
| ناشر | موسسة آل البیت (علیهم السلام) لإحیاء التراث |
| مکان نشر | قم - ایران |
| سال نشر | 1404 هـ.ق |
| کد اتوماسیون | AUTOMATIONCODE636AUTOMATIONCODE |
معرفى اجمالى
«رجال كشى مع تعليقات المير داماد»، همان‌گونه كه از نامش پيداست، شرح يا تعليقه‌اى است از سيّد محمّد باقر حسينى استرآبادى، معروف به مير داماد، بر كتاب رجالى معروف كشى. اين كتاب در قرن دهم هجرى و به زبان عربى نوشته شده و جامعيّت شخصيت مير داماد باعث قدر و قيمت مضاعف آن مى‌باشد. با اينكه مير داماد بيشتر به يك فيلسوف و حكيم اشراقى شهرت دارد تا يك فقيه يا رجالى، امّا جامعيّت وى بيش از اين حرف‌ها بوده و باعث بر جاى ماندن آثار مختلفى از وى در علوم و فنون گوناگون شده است كه كتاب حاضر يكى از ده‌ها مورد مذكور است.
ساختار
كتاب، در دو جلد مى‌باشد كه با ذكر چند روايت آغاز شده و با بررسى چند نفر از بزرگان صحابه ادامه يافته، به ذكر اوصاف روات مى‌پردازد. شارح نيز در ذيل مجلات قابل ملاحظه‌ى كشى در پاورقى كتاب توضيحات لازم را ارائه نموده است.
گزارش محتوا
اوّلين عبارت كشى، در سرآغاز كتابش با اين جمله شروع مى‌شود كه: «حمدويه بن نصير الكشى، قال: حدثنا محمّد بن الحسين بن على بن أبى الخطاب عن محمّد بن سنان عن حذيفة بن منصور عن ابى عبد الله(ع) قال: اعرفوا منازل الرّجال منّا على قدر رواياتهم عنّا»، همان‌گونه كه ملاحظه مى‌گردد روايتى است از امام صادق(ع) راجع به شناخت روات حديث كه كميّت روايات نقل شده از محضر اهل بيت(ع) را يكى از راه‌هاى شناخت راوى قرار داده است.
شارح، بعد از بيان خطبه، نظر خود را راجع به كشى، اين چنين بيان مى‌كند: «قول الشيخ الحديث الحافظ الناقد الرواية أبى عمرو محمّد بن عبد العزيز الكشى رحمه الله فى ما أورده شيخ الطائفة فى الكتاب الاختيار من كتابه». لفظ حمدويه، اوّلين نكته‌اى است كه شارح به تفصيل آن را مورد بررسى قرار داده و به لحاظ لغوى و از ديدگاه لغوى‌ها به دنبال تبيين آن مى‌باشد. وى سپس لفظ كشى را بررسى كرده و شهر كش را به نقل از فاضل مهندس بيرجندى در كتاب«المعمول فى مساحة الارض و بلدان الاقاليم»، از بلاد ما وراء النهر كه شهر بزرگى در ابعاد سه فرسخ در سه فرسخ مى‌باشد، معرفى كرده است كه كشى نير منسوب به اين شهر است.
محمّد بن سنان، به عنوان يكى از روات حديث مذكور، ديگر نكته‌اى است كه شارح در موردش قلم‌فرسايى نموده است. الختلى، سليمان الخطابى كه شيخ آن را در كتاب الرجال در ميان اصحاب امام كاظم(ع) آورده و سويد نسائى، ديگر اشخاص مورد بحث شارح در اين قسمت مى‌باشند.
روايت چهارم كشى كه از على بن سويد النسائى است، به اين شرح مى‌باشد: «قال كتب إلى ابو الحسن الاول و هو فى السجن و امّا ما ذكرت يا على ممن تأخذ معالم دينك: لا تأخذن معالم دينك عن غير شيعتنا فانك إن تعديتهم أخذت دينك عن الخائنين الذين خانوا الله و رسوله و خانوا أماناتهم انهم اؤتمنوا على كتاب الله جل و علا فحرفوه و بدلوه فعليهم لعنة الله و لعنة رسوله و لعنة ملائكته و لعنة آبائى الكرام البررة و لعنتى و لعنة شيعتى إلى يوم القيامة». اين حديث هم كه نوعى برحذر داشتن از اخذ روايت از خائنين و افراد غير معتمد است به لحاظ لفظ خانوا مورد بحث شارح قرار گرفته است. او مى‌گويد: شايد لفظ خوّنوا بوده است از باب تفعيل، امّا خانوا أماناتهم همان‌گونه كه در بسيارى از نسخه‌ها آمده، از خيانت در مقابل امانت مى‌باشد. او تعبير صاحب كشاف را در اين مورد آورده و به چندين آيه از قرآن كريم در باره‌ى آن استناد مى‌نمايد؛ از جمله آيه‌ى 27 سوره‌ى انفال كه مى‌گويد: لا تخونوا الله و الرّسول و تخونوا أماناتكم.
«أؤتمنوا»، ديگر لفظ مورد توجه شارح است كه مى‌گويد: از باب افتعال و از امانت مى‌باشد و صيغه‌ى مجهول است. آيه‌ى 11 سوره‌ى يوسف هم شاهدى بر اين لفظ مى‌باشد.
روايت پنجمى كه كشى آورده، نقل امام صادق(ع) از پيامبر(ص) مى‌باشد كه فرمود: «يَحْمل هذا الدين فى كل قرن عدول ينفون عنه تأويل المبطلين». ششمين روايت كشى از محمّد بن مسعود است كه در موردش شارح از عياشى نقل مى‌كند كه شخصى جليل القدر، واسع العلم و ثقه از اهل سمرقند و كش مى‌باشد. احمد بن محمّد البرقى نيز شناسايى شده است.
در حديث هفتم اسم حاتم بن ماهويه به عنوان يكى از روات حديث است كه مورد نظر شارح است. هشتمين روايت كشّى در باره‌ى شرطة الخميس است كه يكى از مباحث مهم در باره‌ى اصحاب امير المؤمنين(ع) مى‌باشد. ما به خاطر اهميّت آن، عين حديث را آورده و توضيحاتى در مورد اين گروه بيان مى‌كنيم، سپس مى‌پردازيم به توضيحات مير داماد: «نَصْر بن الصباح البلغى، قال: حدثنا احمد بن محمّد بن عيسى، عن الحسين بن سعيد عن اسماعيل بن بزيع عن أبى الجارود، قال قلت للاصبغ بن نباتة ما كان منزلة هذا الرجل فيكم؟ قال: ما أدرى ما تقول الا أن سيوفنا كانت على عواتقنا فمن اومى اليه ضربناه بها و كان يقول لنا تشرطوا فو الله ما اشتراطكم لذهب و لا لفضة و ما اشتراطكم الّا للموت انّ قوماً من قبلكم من بنى اسرائيل تشارطوا بينهم فما مات أحدٌ منهم حتى كان نبىّ قومه او نبىّ قريته او نبىّ نفسه و انّكم بمنزلتهم غير انّكم لستم بأنبياء». روايت مذكور همان‌گونه كه ملاحظه شد سؤالى است از اصبغ بن نباتة به عنوان يكى از افراد معاهده‌ى شرطة الخميس.
شرطة الخميس نام پيمانى بود كه گروهى از اصحاب كه تعدادشان را تا چهل هزار نفر هم نوشته‌اند، پيمان بسته بودند كه تا پاى جان در كنار حضرت على(ع) مانده و تا آخرين قطره‌ى خون مدافع حضرت بوده و به فرامين حضرت عمل كنند. اصبغ بن نباتة، در اين روايت مى‌گويد: جايگاه حضرت على(ع) در نزد ما به گونه‌اى است كه همواره شمشيرهايمان در كنارمان بوده و به هر سو كه او اشاره كند، حمله‌ور مى‌شويم. شارح، الفاظ«الا ان سيوفنا، تشرطوا و من تشارطوا» را مورد بررسى قرار داده و به عبارت ديگرى كه در نسخه‌ى ديگر از روايت آمده اشاره مى‌نمايد.
سلمان فارسى، اوّلين نفرى است كه كشى در مورد او رواياتى را آورده و از وثاقت و جلالت قدر وى پرده برداشته است. اوّلين روايت از امام صادق(ع) است كه فرموده: «كان الناس اهل ردة بعد النبى صلى الله عليه و آله الا ثلاثة فقلت: و من الثلاثة؟ فقال: المقداد بن الاسود و أبو ذر الغفارى و سلمان الفارسى، ثم عرف النّاس بعد يسير، قال: هؤلاء الذين دارت عليهم الرحا». شارح، چند لفظ از جمله ابوذر غفارى را تشريح كرده و در مورد الفاظ مطرح شده در حديث اين چنين مى‌گويد: ثم عرف النّاس بعد يسير؛ يعنى كسانى كه متنبه شدند، شناختند و يقين كرده و از حق تبعيت كردند و به سوى امير المؤمنين(ع) برگشتند.
در مورد سلمان فارسى، چندين روايت ديگر هم هست. بعد از وى به ترتيب ابو ذر غفارى، عمار، حذيفه، سهل بن حنيف، ابو ايّوب انصارى و عبد الله بن مسعود ديگر افرادى هستند كه رواياتى در موردشان آمده است.
در مورد اين عبارت كشى در باره ابو الهيثم بن التيهان كه گفته او از سابقين بوده كه به سوى اميرالمؤمنين(ع) برگشتند، شارح مى‌گويد: اين افراد، پانزده نفر بودند كه يكى از آنها ابو الهيثم مى‌باشد. بلال و صهيب موليان، اسامة بن يزيد، ابو سعيد الخدرى، جابر بن عبد الله الانصارى، ديگر افراد مطرح شده در رجال كشى هستند.
از تابعين و اصحاب امير المؤمنين(ع) نيز زيد بن صوحان، صعصعة بن صوحان، جندب بن زهير، عبد الله بن بديل، محمّد بن ابى حذيفة، قنبر و حبيب بن مظاهر و ميثم تمّار نامشان به چشم مى‌خورد.
جلد دوّم كتاب، از بكير بن اعين شروع مى‌شود كه شارح توضيحات لازم را در مورد وى مانند بقيّه افرادى كه نامشان در كتاب آمده ذكر كرده است. ابى الصلت عبد السلام بن صالح الهروى، على بن جعفر بن العباس الخزاعى المروزى و... آخرين افرادى هستند كه اين رجالى بزرگ بدان‌ها اشاره نموده است و توضيحاتى از شارح در موردشان ذكر نشده است.
پیوندها
مطالعه کتاب اختیار معرفة الرجال در پایگاه کتابخانه دیجیتال نور