وحی و نبوت در پرتو قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'هـ.ش' به 'ش ') |
جز (جایگزینی متن - '==معرفی اجمالی==' به '') |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات کتاب | |||
| تصویر =NUR10549J1.jpg | |||
| عنوان =وحی و نبوت در پرتو قرآن | |||
| عنوان‌های دیگر =وحی و نبوت | |||
| پدیدآوران = | |||
| | [[شریعتی مزینانی، محمدتقی]] (نويسنده) | ||
| زبان =فارسی | |||
| کد کنگره =BP 220/3 /ش4و3 | |||
| | | موضوع = | ||
نبوت - جنبههای قرآنی | |||
|زبان | |||
|کد کنگره | |||
|موضوع | |||
وحی و الهام - جنبههای قرآنی | وحی و الهام - جنبههای قرآنی | ||
| ناشر = | |||
|ناشر | موسسه تحقيقات و توسعه علوم انسانی | ||
| مکان نشر =تهران - ایران | |||
| سال نشر = 1384 ش | |||
|مکان نشر | |||
| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE10549AUTOMATIONCODE | |||
| چاپ =1 | |||
|سال نشر | | شابک =964-8168-48-2 | ||
| | | تعداد جلد =1 | ||
|- | | کد پدیدآور = | ||
|کد | | پس از = | ||
| | | پیش از = | ||
}} | |||
| خط ۱۰۱: | خط ۹۰: | ||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
نسخهٔ ۱۲ ژوئن ۲۰۱۸، ساعت ۱۷:۳۸
| وحی و نبوت در پرتو قرآن | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | شریعتی مزینانی، محمدتقی (نويسنده) |
| عنوان‌های دیگر | وحی و نبوت |
| ناشر | موسسه تحقيقات و توسعه علوم انسانی |
| مکان نشر | تهران - ایران |
| سال نشر | 1384 ش |
| چاپ | 1 |
| شابک | 964-8168-48-2 |
| موضوع | نبوت - جنبههای قرآنی وحی و الهام - جنبههای قرآنی |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | BP 220/3 /ش4و3 |
وحى و نبوت در پرتو قرآن جلد چهارم از مجموعۀ آثار مرحوم محمدتقى شريعتى است كه به موضوع وحى و نبوت از ديدگاه قرآن كريم مى‌پردازد.نويسنده براى بررسى موضوع مذكور قرآن را مقتدا و پيشواى خود ساخته و استعمال و استدلال قرآن را مورد توجه قرار داده است و هرجا كه به نقل اقوال دانشمندان و فلاسفۀ خودى و بيگانه پرداخته، فقط به منظور تأييد نظرات و استنباطهاى خويش بوده است.
نويسنده در اين كتاب ابتدا به بررسى معناى لغوى وحى، فرق ميان وحى و الهام، فرق ميان نبى و رسول و معناى لغوى هريك، رسول و نبى در قرآن، حقيقت وحى، كيفيت دريافت وحى، ردّ نظريۀ وحى نفسى، پاسخ قائلين به وحى نفسى، موارد استعمال وحى در قرآن همچون، وحى به آسمان و زمين، وحى به زنبور عسل، وحى به فرشتگان، وحى به افراد عادى، وحى به انبياء پرداخته و سپس دربارۀ روح و نفس، ايمان به غيب، برترى توحيد اسلام بر عموم اديان و مكاتب فلسفى، نبوت، معجزه، معنى سنت در قرآن، سنت اللّه،
فرق ميان معجزه و آيه، چگونگى آشنايى با انبياء، فرق انبياء با ساير دانشمندان، متشابهات در قرآن، نياز بشريت به اسلام، شيفتگى عرب به قرآن، خرافۀ كتابسوزى، حقوق اسلام بر ايرانيان، خاتميت، تشيع ايرانيان و...سخن گفته است.
ساختار
كتاب حاضر مشتمل بر يك يادداشت، كه در آن به معرفى شرح‌حالى كوتاه از مؤلف و معرفى آثار وى پرداخته شده و نيز مقدمه‌اى از نويسنده و عناوين ذيل مى‌باشد:
«معنى وحى» شامل موضوعاتى چون:فرق ميان وحى و الهام، فرق ميان نبى و رسول، معانى لغوى رسول و نبى و...مى‌باشد.
«حقيقت وحى» عناوين ذيل را دربر مى‌گيرد:قسم اول:راسخان در علم، قسم دوم:از بزرگترين حقوق اسلام، قسم سوم:تعمق از پايه‌هاى كفر است، قضا و قدر، نفس و روح، كيفيت تلقى وحى، وحى نفسى و...
«موارد استعمال وحى در قرآن»:
- وحى به آسمان و زمين
- وحى به زنبور عسل
- وحى به فرشتگان،
- وحى به افراد عادى(غير انبياء)
- وحى به انبياء.
«دعوت و وحدت انبياء»
- اصل توحيد.
- نبوت
- قيامت
- عبادت
- فضائل و رذائل
- وضع قانون و تعيين حقوق و حدود و معنى سنت در قرآن.
«انبياء را چگونه بشناسیم؟»
- همزبانى با امّت
- خانواده
- حسن سابقه
- انتظار ظهور
- محل بعثت
- فقر و بيكسى
- پيروزى خارق العادة.
«نيازهاى ثابت و متغير انسان» شامل موضوعاتى چون:متشابهات، ساير كتب وحى، دوگونه دانش، معجزۀ ايمان، تساهل مذهبى، تحريف كتب، نياز بشريت به اسلام، عجز كامل مسيحيت، زبان قرآن، معارف و علوم قرآن، كيفيت معجزات، خاتميت و...مى‌باشد.در پايان فهرست آيات، احاديث، اعلام و غيره درج شده است.
نسخه شناسى
نوشتار حاضر به قلم مرحوم محمدتقى شريعتى به زبان فارسى نگارش يافته و به عنوان جلد چهارم از مجموعۀ آثار ايشان منتشر شده است.كتاب حاضر قبلا در دو نوبت چاپ شده كه هردو همانندند:
- كتابفروشى اميركبير مشهد و بورس كتاب به سال 1349 ش.
- حسينيۀ ارشاد تهران، بدون تاريخ.
نسخه حاضر در برنامه در قطع وزيرى با جلد شوميز در 540 صفحه براى بار نخست در سال 1384ش به عنوان جلد چهارم از مجموعۀ آثار مرحوم شريعتى در همايش بزرگداشت استاد محمدتقى شريعتى ارائه گرديده و توسط «موسسه تحقيقات و توسعۀ علوم انسانى» تهران، منتشر شده است.
منابع مقاله
- مقدمه و متن كتاب
- خرمشاهى، بهاءالدين، دانشنامه قرآن، ج دوم، ص 1305