نجم الثاقب در احوال حضرت ولی عصر صاحب العصر و الزمان بقیةالله الاعظم عجل‌الله‌تعالی‌فرجه الشریف: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'عجل الله تعالی فرجه' به 'عجل‌الله‌تعالی‌فرجه') |
جز (جایگزینی متن - 'هـ.ش' به 'ش ') |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات کتاب | |||
| تصویر =NUR01031J1.jpg | |||
| عنوان =نجم ثاقب در احوال امام غایب(علیه‌السلام) | |||
| عنوان‌های دیگر =نجم الثاقب در احوال حضرت ولی عصر صاحب العصر و الزمان بقیه الله الاعظم عجل‌الله‌تعالی‌فرجه الشریف | |||
| پدیدآوران = | |||
| | [[نوری، حسین بن محمدتقی]] (نويسنده) | ||
| | |||
[[برزگر، صادق]] (محقق) | [[برزگر، صادق]] (محقق) | ||
| زبان =فارسی | |||
|زبان | | کد کنگره =BP 51 /ن9ن3 | ||
| موضوع = | |||
محمد بن حسن(عج)، امام دوازدهم، 255ق. - | |||
|کد کنگره | |||
|موضوع | |||
مهدویت | مهدویت | ||
| ناشر = | |||
|ناشر | مسجد مقدس جمکران | ||
| مکان نشر =قم - ایران | |||
| سال نشر = 1384 ش | |||
|مکان نشر | |||
| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE1031AUTOMATIONCODE | |||
| چاپ =10 | |||
|سال نشر | | شابک =964-8282-55-4 | ||
| | | تعداد جلد =2 | ||
|- | | کتابخانۀ دیجیتال نور =1980 | ||
|کد | | کد پدیدآور = | ||
| | | پس از = | ||
| پیش از = | |||
}} | |||
| خط ۶۷: | خط ۵۷: | ||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
[[رده:اسلام، عرفان، غیره]] | [[رده:اسلام، عرفان، غیره]] | ||
نسخهٔ ۶ ژوئن ۲۰۱۸، ساعت ۲۰:۰۶
| نجم ثاقب در احوال امام غایب(علیه‌السلام) | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | نوری، حسین بن محمدتقی (نويسنده) برزگر، صادق (محقق) |
| عنوان‌های دیگر | نجم الثاقب در احوال حضرت ولی عصر صاحب العصر و الزمان بقیه الله الاعظم عجل‌الله‌تعالی‌فرجه الشریف |
| ناشر | مسجد مقدس جمکران |
| مکان نشر | قم - ایران |
| سال نشر | 1384 ش |
| چاپ | 10 |
| شابک | 964-8282-55-4 |
| موضوع | محمد بن حسن(عج)، امام دوازدهم، 255ق. - مهدویت |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 2 |
| کد کنگره | BP 51 /ن9ن3 |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
نجم ثاقب در احوال امام غايب(ع)، از تأليفات ميرزا حسين نورى، به زبان فارسى است.
محدث نورى در مقدمه كتاب، به چگونگى نگارش كه حسب‌الامر ميرزاى شيرازى بوده، تصريح مى‌كند[۱]
جلد اول كتاب، شامل شش باب با عناوين: «در مجملى از تاريخ ولادت و شمه‌اى از حالات آن جناب»، «در ذكر اسامى و القاب و كنيه‌هاى آن حضرت و وجه تسميه آنها»، «در شمه‌اى از اوصاف شمايل و بعضى از خصايص آن حضرت»، «در ذكر اختلاف مسلمين در وجود مبارك آن حضرت»، «در ذكر اثبات بودن مهدى موعود همان حجة بن الحسن» و «اثبات امامت آن حضرت از روى معجزات» است.
جلد دوم، مشتمل بر چهار باب با عناوين: «در ذكر حكايت آنان كه در غيبت كبرى به خدمت امام(ع) رسيدند»، «در جمع بين حكايات و قصص گذشته و بين آنچه رسيده»، «در عذر داخل نمودن بعضى از حكايت درماندگان در بيابان و غير آن كه به سبب وجود شخصى معظم از آن ورطه نجات يافتند، بدون دلالت كردن چيزى در آن قضيه بر بودن نجات‌دهنده امام عصر(ع) در ضمن حكايات سابقه» و «در ذكر شمه‌اى از تكاليف عباد بالنسبه به امام عصر(ع)» است.
مؤلف در متن به منابع خود اشاره كرده و در هر مورد نام آنها را ذكر مى‌كند و مصحح در پاورقى، جلد و صفحه را هم مشخص كرده است. از آنجا كه كتاب، به فارسى نوشته شده مؤلف از اسناد چشم پوشيده و تنها به ذكر راويان اصلى اكتفا كرده، مگر موارد خاصى كه بيان اسناد ضرورتى داشته است.
از جمله خصايصى كه براى آن جناب ذكر شده است، عبارت است از: تكميل عقول مردم به بركت وجود آن حضرت، زياد شدن باران و درختان و ميوه‌ها، بيرون كردن زمين گنج‌ها و ذخاير پنهان خود، طول عمر اصحاب آن حضرت، برداشته شدن تقيه و خوف، فراگرفتن سلطنت آن حضرت بر تمام زمين، پر شدن زمين از عدل و داد، بيرون آمدن تمام مراتب علوم و...
مؤلف يكى از خصايص حضرت مهدى(عج) را، رفتن عاهات و بلاها از ابدان انصار آن حضرت مى‌داند و مى‌گويد: در خرايج راوندى مروى است از حضرت باقر(ع) كه فرمود: «هركس درك كند قائم اهل بيت مرا، از صاحب عاهتى و آفتى شفا خواهد يافت يا صاحب ضعفى قوى خواهد شد».
در غيبت نعمانى مروى است از حضرت سجاد(ع) كه فرمود: «هرگاه برخيزد قائم(ع)، ببرد خداوند عز و جل از هر مؤمنى، آفت را و برگرداند به او قوت او را».
مؤلف بعد از ذكر اين دو روايت چنين توضيح مى‌دهد: «اين تكريم عظيم نه مانند شفا دادن جناب عيسى و ساير انبيا(ع) است، گاهى به جهت اعجاز و اتمام حجت، كور يا لال يا پيس يا مريضى را براى جاحدى يا منافقى در موارد معدوده، بلكه بردن اين آفات و رفتن اين بليات از تمام مؤمنين و مؤمنات، از آثار ظهور موفور السرورو و طلوع طلعت غرا و تشريف و تقديم مراسم قدوم و تهيه آداب لقا و درك فيض شرف حضور حضرت مهدى(ع) است كه چون بهشتيان، اول در چشمه مطهره و چشمه حيات شستشو كرده و تن را چون جان، از هر عيب و نقصى پاك نموده كه توان پا گذاشتن در محفل مقربين و شنيدن: «سلام عليكم طبتم فادخلوها خالدين». فرق مابين اين دو شفا، بيشتر است از فرق مابين ارض و سما[۲]
پانويس
منابع مقاله
مقدمه و متن كتاب.