صفا، ذبیح‌الله: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۲۶ ژوئن ۲۰۱۶، ساعت ۱۱:۵۰

صفا، ذبیح‎ الله

نام	صفا، ذبیح‎ الله
نام های دیگر
نام پدر
متولد	1290 هـ.ش
محل تولد
رحلت	1378 هـ.ش
اساتید
برخی آثار	‏آیین سخن: مختصری در معانی و بیان فارسی / نوع اثر: کتاب / نقش: نويسنده از چهار مقاله (عروضی سمرقندی) / نوع اثر: کتاب / نقش: بکوشش ‏از سفرنامه ناصر خسرو / نوع اثر: کتاب / نقش: بکوشش ‏تاریخ ادبیات در ایران و در قلمرو زبان پارسی / نوع اثر: کتاب / نقش: نويسنده
کد مولف	3864

او فرزند سيد على‌اصغر فرزند مير صفى بود كه در 1290 خورشيدى در شه‌ميرزاد سمنان زاده شد و تحصيلات ابتدايى و متوسطه‌اش را در همان جا و بابل به پايان برد و در 1304 به تهران رفت و در دانش‌سراى عالى در رشته زبان و ادبيات فارسى، فراگيرى دانش را پى گرفت و سرانجام در 1322 فارغ التحصيل شد و رساله دكترى‌اش را با عنوان «حماسه سرايى در ايران» نوشت.

او دوران كوشش‌هاى ادبى خود را از 1312 آغاز كرد و در برخى از جرايد مانند مهر، ايران امروز، تعليم و تربيت، جلوه، سخن، پشوتن، يغما، دانش، فرهنگ، مربى، تمدن و ...، مقالات فراوانى در باره موضوع‌هاى ادبى، تاريخى و فلسفى چاپ كرد و از 1322 به استادى تاريخ ادبيات فارسى در دانش‌كده ادبيات منصوب شد و افزون بر اين، به كارهاى ديگر ادارى مانند معاونت و سپس كفالت اداره دانش‌سراهاى مقدماتى (1320) و رياست اداره تعليمات عاليه و تعليمات متوسطه وزارت فرهنگ، رياست بخش تبليغات شير و خورشيد سرخ، عضويت يونسكو در ايران و عضويت هيئت نمايندگى ايران در كنفرانس‌هاى عمومى يونسكو (1948، 1949، 1950، 1954، 1956 و 1958) پرداخت. وى چند سال نيز رئيس اداره كل انتشارات و تأليفات دانش‌گاه تهران بود. صفا در باره ادبيات فارسى پژوهش‌هاى بسيارى سامان داد و كتاب‌هاى فراوانى نوشت.

صفا پس از خدمت وظيفه عمومى با عنوان دبير زبان و ادبيات فارسى در رشته ادبى دبيرستان شرف تهران كار كرد و پس از دريافت مدرك دكترى، از 1322 براى تدريس تاريخ ادبيات فارسى در دانش‌كده ادبيات تهران برگزيده شد و از آن پس، نخست با عنوان دانش‌يار و بعد به عنوان استاد در همان جا به تدريس پرداخت. وى هم‌چنين زمانى سردبير مجله مهر بود و در 1315، سردبيرى آن را به عهده گرفت تا اينكه در 1320، امتياز مجله سخن به نامش صادر و به سردبيرى دكتر ناتل خانلرى و مديريت او تا يك سال اداره شد. امتياز روزنامه شباهنگ نيز چهار سال از آن او بود و از 1326 تا پنج سال، مقاله‌ها و آثارش در مجله ارتش به چاپ مى‌رسيد تا دوره بازنشستگى، سردبيرى مجله دانش‌كده ادبيات را به عهده داشت.

آيين سخن، اخوان الصفا، تاريخ ادبيات در ايران، تاريخ علوم عقلى در تمدن اسلامى تا ميانه قرن پنجم هجرى، تاريخ مختصر تحول نظم و نثر پارسى، ترجمه رافائل، ترجمه كيانيان، تصحيح و چاپ اسرار التوحيد فى مقامات الشيخ ابى سعيد، حماسه سرايى در ايران، دانش‌هاى يونانى در شاهنشاهى ساسانى، گنج سخن، گنج و گنجينه، مزداپرستى در ايران قديم، مقدمه و تعليقات و حواشى ديوان عبد الواسع جبلى، داراب‌نامه محمد بيغمى و ديوان سيف الدين محمد فرغانى، تنها اندكى از آثار و كارهاى پر شمار اويند.