۶۱٬۱۸۹
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - ' (ع)' به '(ع)') |
||
خط ۵۹: | خط ۵۹: | ||
شارح، همه جا با ماتن همداستان نيست، بلكه در مواردى نه چندان كم، ديده مىشود كه با نظر وى موافق نمىباشد. گاه، از سر همدلى به توجيه رأىهاى ماتن مىپردازد، ولى در بيشتر موارد، خود استدلال مىكند و نارسايى استنباط مصنف را باز مىنمايد، اما حكم كلى آن است كه با وى، در كليت، همرأى و همداستان است. | شارح، همه جا با ماتن همداستان نيست، بلكه در مواردى نه چندان كم، ديده مىشود كه با نظر وى موافق نمىباشد. گاه، از سر همدلى به توجيه رأىهاى ماتن مىپردازد، ولى در بيشتر موارد، خود استدلال مىكند و نارسايى استنباط مصنف را باز مىنمايد، اما حكم كلى آن است كه با وى، در كليت، همرأى و همداستان است. | ||
شارح، در بزرگداشت خلفاى راشدين به مبالغه مىپردازد، اما هيچگاه احترام خاندان گرامى پيامبر را فرو نمىگذارد. وى، هرچند، [[امام على(ع)|امام على]] (ع) را، امام بر حق مىداند و معاويه را ياغى مىخواند، اما دشنام به وى را روا نمىشمارد. | شارح، در بزرگداشت خلفاى راشدين به مبالغه مىپردازد، اما هيچگاه احترام خاندان گرامى پيامبر را فرو نمىگذارد. وى، هرچند، [[امام على(ع)|امام على]](ع) را، امام بر حق مىداند و معاويه را ياغى مىخواند، اما دشنام به وى را روا نمىشمارد. | ||
نثر كتاب، نثر استوار و ساده و بىتكلف سده پنجم است و همچون برخى از نوشتههاى اين دوره، ناهمآهنگ است. | نثر كتاب، نثر استوار و ساده و بىتكلف سده پنجم است و همچون برخى از نوشتههاى اين دوره، ناهمآهنگ است. |
ویرایش