پرتونامه شیخ اشراق: تفاوت میان نسخه‌ها

<div class="wikiInfo">

[[پرونده:NUR01201J1.jpg|بندانگشتی|چهارده رساله]]

|-

! نام کتاب!! data-type="bookName" |چهارده رساله

|-

| data-type="otherBookNames" |

| data-type="authors" |[[سبزواری، محمدباقر]] (گردآورنده)

|زبان  

| data-type="language" |فارسی

|کد کنگره  

| data-type="congeressCode" style="direction:ltr" |‏BBR‎‏ ‎‏9‎‏ ‎‏/‎‏س‎‏2‎‏چ‎‏9

|موضوع  

| data-type="subject" |فلسفه اسلامی - مجموعه‌‏ها

|ناشر  

| data-type="publisher" |دانشگاه تهران

|مکان نشر  

| data-type="publishPlace" |تهران - ایران

|سال نشر  

| data-type="publishYear" | 1383 هـ.ش  

|- class="articleCode"

|کد اتوماسیون

| data-type="automationCode" |AUTOMATIONCODE1201AUTOMATIONCODE

|}

فصل نهم در بقاى نفس و سعادت و شقاوت آنست.شيخ در مقام اثبات بقاى نفس معتقد است كه حيات ذات و لازمۀ ماهيّت نفس است لذا هرگز قبول ضدّ آنرا كه ممات است نمى‌كند.شيخ دربارۀ سعادت و شقاوت نفس بحث مستوفايى بعمل مى‌آورد كه رنگ و بوى عرفانى دارد به نظر شيخ بالاترين لذات و ابتهاج براى نفس رسيدن به عالم‌معقولات است و بالاترين شقاوت و بدبختى براى نفس خلود در جهالت و انغمار در لذات حس است كسى كه از تعلّقات عالم حسّى و علايق عالم طبيعت بيرون مى‌آيد در اثر مشاهدات انوار ربوبى لذّتى مى‌يابد كه در وصف نمى‌گنجد وى در جرگۀ فرشتگان مقرّب الهى قرار مى‌گيرد به طورى كه هرگز اين خاكدان پليد را به خاطر نمى‌آورد و حق تعالى از انوار جلال خويش شراب طهور به وى مى‌نوشاند.شيخ در پايان اين فصل به تناسخ اشاره كرده و محال بودن آنرا ثابت مى‌كند.