یزدی، شرف‌الدین علی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'شرف الدین' به 'شرف‌الدین') |
جز (جایگزینی متن - 'خاك' به 'خاک') |
||
| خط ۳۶: | خط ۳۶: | ||
از همان كودكى به تحصيل علوم گوناگونى چون علم اعداد، ادبيات، شعر و معما پرداخت و به سرعت مشهور گرديد. چنان‌كه ملازم ابراهيم سلطان تيمورى (حاكم تيمورى ايالت فارس) شد (822ق) و كتاب تاريخى را به نام «ظفرنامه» به سفارش وى نگاشت كه شرحى است در فتوحات تيمور تا زمان مرگ وى و جانشين خليل سلطان. | از همان كودكى به تحصيل علوم گوناگونى چون علم اعداد، ادبيات، شعر و معما پرداخت و به سرعت مشهور گرديد. چنان‌كه ملازم ابراهيم سلطان تيمورى (حاكم تيمورى ايالت فارس) شد (822ق) و كتاب تاريخى را به نام «ظفرنامه» به سفارش وى نگاشت كه شرحى است در فتوحات تيمور تا زمان مرگ وى و جانشين خليل سلطان. | ||
وى مدتى بعد به دربار سلطان شاهرخ در هرات پيوست و به واسطه دامنه وسيع دانشى كه داشت و نيز شعرهاى زيبايى كه با تخلص «شرف» مى‌سرود، نديم محمد بن بايسنقر شد. اما پس از مدتى، محمد شورش نمود و سركوب شد و شرف‌الدين به اتهام تحريك وى محكوم به اعدام گرديد؛ ولى با وساطت يكى از شاهزادگان تيمورى به نام عبداللطيف بن الغ بيگ بن شاهرخ، بخشيده شد و به يزد بازگشت و تا پايان عمر در خانقاه شاه نعمت الله ولى در تفت منزوى بود. وى در 858ق در گذشت و در مدرسه شرفيه يزد به | وى مدتى بعد به دربار سلطان شاهرخ در هرات پيوست و به واسطه دامنه وسيع دانشى كه داشت و نيز شعرهاى زيبايى كه با تخلص «شرف» مى‌سرود، نديم محمد بن بايسنقر شد. اما پس از مدتى، محمد شورش نمود و سركوب شد و شرف‌الدين به اتهام تحريك وى محكوم به اعدام گرديد؛ ولى با وساطت يكى از شاهزادگان تيمورى به نام عبداللطيف بن الغ بيگ بن شاهرخ، بخشيده شد و به يزد بازگشت و تا پايان عمر در خانقاه شاه نعمت الله ولى در تفت منزوى بود. وى در 858ق در گذشت و در مدرسه شرفيه يزد به خاک سپرده شد. بر مزارش بارگاهى ساختند كه توليت آن را فرزندانش از جمله شمس‌الدين محمد به عهده گرفته و به تدريج آن‌جا محفلى براى سماع صوفيان شد. | ||
== آثار== | == آثار== | ||
نسخهٔ ۲۱ مهٔ ۲۰۱۸، ساعت ۱۱:۰۰
| نام | یزدی، شرف‌الدین علی |
|---|---|
| نام های دیگر | |
| نام پدر | |
| متولد | |
| محل تولد | |
| رحلت | 858 هـ.ق |
| اساتید | |
| برخی آثار | |
| کد مؤلف | AUTHORCODE4122AUTHORCODE |
«شرف‌الدين على يزدى» درحدود دهه 790ق در يزد يا در شهر تفت ديده به جهان گشود. پدرش رئيس خاندان شرفى در يزد بود كه پس از او، عموزاده‌اش شمس‌الدين محمد به رياست خاندان رسيد. بنابراين شرف‌الدين على از زندگى نسبتا مرفهى برخوردار بوده است. كودكى او معاصر با آل مظفر و جوانى وى همزمان با آغاز تيموريان بوده است.
از همان كودكى به تحصيل علوم گوناگونى چون علم اعداد، ادبيات، شعر و معما پرداخت و به سرعت مشهور گرديد. چنان‌كه ملازم ابراهيم سلطان تيمورى (حاكم تيمورى ايالت فارس) شد (822ق) و كتاب تاريخى را به نام «ظفرنامه» به سفارش وى نگاشت كه شرحى است در فتوحات تيمور تا زمان مرگ وى و جانشين خليل سلطان.
وى مدتى بعد به دربار سلطان شاهرخ در هرات پيوست و به واسطه دامنه وسيع دانشى كه داشت و نيز شعرهاى زيبايى كه با تخلص «شرف» مى‌سرود، نديم محمد بن بايسنقر شد. اما پس از مدتى، محمد شورش نمود و سركوب شد و شرف‌الدين به اتهام تحريك وى محكوم به اعدام گرديد؛ ولى با وساطت يكى از شاهزادگان تيمورى به نام عبداللطيف بن الغ بيگ بن شاهرخ، بخشيده شد و به يزد بازگشت و تا پايان عمر در خانقاه شاه نعمت الله ولى در تفت منزوى بود. وى در 858ق در گذشت و در مدرسه شرفيه يزد به خاک سپرده شد. بر مزارش بارگاهى ساختند كه توليت آن را فرزندانش از جمله شمس‌الدين محمد به عهده گرفته و به تدريج آن‌جا محفلى براى سماع صوفيان شد.
آثار
1- ظفرنامه يزدى؛
2- تضعيف‌خانه شطرنج ابواسحاق كوبنانى؛
3- حقايق التهليل؛
4- حلل مطرز؛
5- رساله حساب عقد انامل؛
6- شرح قصيده برده شرف‌الدين بوصيرى؛
7- كتاب اسطرلاب؛
8- كنه المراد فى علم الوفق الاعداد.