المقصد الثالث؛ في الخلل الواقع في الصلوة: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    جز (جایگزینی متن - ' .' به '.')
    خط ۴۰: خط ۴۰:


    ==ساختار==
    ==ساختار==
    این اثر خطی، بخشی است از یک کتاب دیگر (ظاهراً کتاب اصلی کتاب الصلوة باشد که در بخشی از آن خلل واقع در نماز توضیح داده شده است.) و دارای فهرست و منابع و ... نیست.
    این اثر خطی، بخشی است از یک کتاب دیگر (ظاهراً کتاب اصلی کتاب الصلوة باشد که در بخشی از آن خلل واقع در نماز توضیح داده شده است.) و دارای فهرست و منابع و... نیست.


    ==گزارش محتوا==
    ==گزارش محتوا==

    نسخهٔ ‏۱۴ مهٔ ۲۰۱۸، ساعت ۱۱:۳۶

    المقصد الثالث؛ في الخلل الواقع في الصلوة
    نام کتاب المقصد الثالث؛ في الخلل الواقع في الصلوة
    نام های دیگر کتاب
    پدیدآورندگان ایروانی، علی (نويسنده)
    زبان عربی
    کد کنگره
    موضوع فقه
    ناشر
    مکان نشر
    سال نشر
    کد اتوماسیون AUTOMATIONCODE34905AUTOMATIONCODE

    المقصد الثالث؛ فی الخلل الواقع فی الصلوة نسخه خطی بخشی از یک کتاب (ظاهراً کتاب الصلوة) با موضوع فقه (مشخصاً بحث نماز و شکیات آن) است که به قلم آیت‎الله علی ایروانی و به زبان عربی نوشته شده است. نویسنده در این اثر به بیان، شرح و توضیحِ خلل (اشکالات) واقع در نماز پرداخته است.

    ساختار

    این اثر خطی، بخشی است از یک کتاب دیگر (ظاهراً کتاب اصلی کتاب الصلوة باشد که در بخشی از آن خلل واقع در نماز توضیح داده شده است.) و دارای فهرست و منابع و... نیست.

    گزارش محتوا

    نویسنده منظور از خلل واقع در نماز را این‎گونه بیان می‎کند: «و المراد من الخلل في المقام هو النقص و هو تارة يكون في المأمور به الشرعي بترك شيء مما أخذ فيه وجودياَ كان أو عدمياَ و أخری في المأمور به العقلي بالإخلال باليقين و الإتيان بما يشك في اندراجه في المأمور به...»؛ منظور از خلل در این بحث، نقص است. این نقص، گاهی در مأمور به شرعی پیش می‎آید یعنی مکلف یک امر وجودی یا عدمی را که در مأمور به دخالت دارد، ترک می‎کند. گاهی هم نقص، در مأمور به عقلی است مثل اخلال در یقین به فراغ از عبادت و انجام دادن امری که در اندراج آن تحت مأمور به شک داریم.[۱] صفحه 15 کتاب به بعد درباره رفتن به سجده قبل از انجام رکوع صحبت می‎کند. نویسنده در صفحه 71 با ذکر دو روایت از حفص بختری و ابراهیم بن هاشم، به بحث از سهو امام و مأموم می‎پردازد. او بحث از سهو را در سه جنبه، خود سهو و ماده آن و هیئتش مطرح می‎کند.[۲]

    وی پس از مباحث شک یا سهو امام و مأموم، به توضیح مسائل کثیرالشک می‎پردازد و چنین بیان می‎دارد: «النصوص و الفتاوی متطابقة علی عدم العبرة بشك كثير الشك ففي الصحيح عن أبي جعفر(ع) اذا كثر عليك السهو فامض في صلوتک فانه يوشك أن يدعك انما هو من الشيطان» یعنی: نصوص و فتاوای علما در حکم عدم اعتبار شک شخص کثیر الشک همسانند. در روایتی از امام باقر(ع) آمده: هنگامی‎که سهو در نمازت زیاد شد [به آن اعتنا ننما و] نمازت را ادامه بده زیرا ممکن است این امر از طرف شیطان باشد. [۳] ادامه مباحث کتاب درباره مباحث ادا و قضاء و... است. نویسنده دراین‎باره می‎نویسد: «هل الأصل و قضية القواعد الأولية في الفوائت، هو وجوب القضاء حتی یقوم دليل علی العدم و بالعکس...» یعنی: آیا مقتضای اصول و قواعد اولیه این است که قضای عبادت فائته، واجب است تا زمانی که دلیل برخلاف این اصول و قواعد بیاید یا قضیه برعکس است؛ یعنی فی‎نفسه قضا واجب نیست تا زمانی که دلیلی بر وجوب قضا بیابیم؟[۴]

    وضعیت کتاب

    تاریخ کتابت این اثر در ابتدای کتاب 21 صفر 1350 ذکر شده است[۵] ولی نویسنده در انتهای آن چنین نوشته: «قد وقع الفراغ بتوفیق الملک العلام فی لیلة الاحد ثلاث خلون من ذی‎الحجة الحرام سنه 1350» فراغت از این کتاب با یاری پادشاه دانا (خداوند) در شب یکشنبه سه روز گذشته از ذی‎حجه‎الحرام (سوم ذی‎حجه) سال 1350 صورت پذیرفت. [۶] این کتاب خطی، صفحه‎بندی ندارد و در پایین صفحات فرد آن به‎جای عدد، اولین کلمه صفحه زوج بعدی نوشته شده است. برخی عبارات کتاب، خط‎خوردگی دارد و در برخی موارد هم بالای خط‎خوردگی اصلاحیه نویسنده آمده است؛ مثلاً صفحه 11 کتاب که در یک مورد کلمه «ذلک» خط خورده و بالای آن «هذا» نوشته شده. گاهی علاوه بر متن، در حواشیِ صفحات، هم شاهد عباراتی هستیم. نویسنده ابتدای هر مبحثی را با بسم‎الله الرحمن الرحیم آغاز کرده است.[۷]

    پانویس

    1. ر.ک: متن کتاب، ص1
    2. ر.ک: همان، ص71-85
    3. ر.ک: همان، ص85
    4. ر.ک: همان، ص102
    5. ر.ک: همان، ص1
    6. ر.ک: همان، ص122
    7. به‎عنوان نمونه ن.ک: همان، ص71

    منبع مقاله

    متن کتاب.

    وابسته‌ها

    پیوندها