ابن جلجل، سلیمان بن حسان: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'پزشك' به 'پزشک') |
جز (جایگزینی متن - 'ابى اصيبعه' به 'ابى‌اصيبعه') |
||
| خط ۴۲: | خط ۴۲: | ||
در سال 358ق در 26 سالگى ادب عرب و «الکتاب» [[سیبویه، عمرو بن عثمان|سيبويه]] را نزد محمد بن يحيى رباحى، اديب و فقيه مشهور اندلس فراگرفت و در همان روزگار، ملازمت ابوبكر بن‌قوطيه و ابوايوب سليمان بن‌ايوب را برگزيد. | در سال 358ق در 26 سالگى ادب عرب و «الکتاب» [[سیبویه، عمرو بن عثمان|سيبويه]] را نزد محمد بن يحيى رباحى، اديب و فقيه مشهور اندلس فراگرفت و در همان روزگار، ملازمت ابوبكر بن‌قوطيه و ابوايوب سليمان بن‌ايوب را برگزيد. | ||
وى از 14 سالگى به پزشکى گرايش يافت. اگرچه از استادان او در اين علم، در منابع ما ياد نشده، ولى با توجه به آنچه ابن | وى از 14 سالگى به پزشکى گرايش يافت. اگرچه از استادان او در اين علم، در منابع ما ياد نشده، ولى با توجه به آنچه ابن ابى‌اصيبعه به نقل از مقدمه «تفسير اسماء الادويه المفرده» ابن جلجل آورده است، مى‌توان دانست كه وى به ملازمت دانشمندان و پزشکانى كه به رياست حسداى بن‌شبروط اسرائيلى، پزشک و وزير مشهور عبدالرحمان الناصر اموى با نيكلاى راهب همكارى مى‌كردند، درآمد و از آنان پزشکى آموخت. وى چندان در آن فن پيش رفت كه در 24 سالگى، در پزشکى، صاحب رأى و نظر شد و به سبب همين مهارت در پزشکى و داروشناسى، منصب طبابت خاص خليفه هشام دوم المؤيد اموى يافت. پزشک و داروشناس مشهور، ابوعثمان سعيد بن محمد بن بغونش در دوران اوج علمى ابن جلجل، از طليطله به قرطبه آمد و چندى نزد او دانش آموخت. | ||
== تأليفات == | == تأليفات == | ||
نسخهٔ ۱۲ مهٔ ۲۰۱۸، ساعت ۱۰:۴۰
| نام | ابنجلجل، سلیمان بن حسان |
|---|---|
| نام‌های دیگر | ابنجلجل، ابوداود سلیمان بن حسان
ابنحسان، سلیمان بن داود سلیمان بن حسان الاندلسی |
| نام پدر | |
| متولد | |
| محل تولد | |
| رحلت | 384 هـ.ق |
| اساتید | |
| برخی آثار | طبقات الأطباء و الحکماء |
| کد مؤلف | AUTHORCODE4465AUTHORCODE |
ابنِ جُلْجُل، سليمان بن‌حسان اندلسى، ابوداوود پزشک و گياه‌داروشناس مشهور اندلسى سده 4ق‌است. به رغم شهرت اين پزشک، اطلاعات دقيقى از زندگى او در دست نداريم و مهم‌ترين منبع ما در اين باره، نوشته ابن ابار است كه احتمالاً آن را از شرح حالى كه ابن جلجل خود نوشته، برگرفته است.
وى در قرطبه زاده شد و از 10 سالگى به تحصيل علم پرداخت و از كسانى چون احمد بن‌فضل دينورى و ابوالحزم وهب بن‌مسره فقيه و محدث در مراكز گوناگون علمى قرطبه حديث آموخت و در جوانى از محدثانى مانند احمد بن‌سعيد صدفى و ابوعبدالله محمد بن‌هلال روايت شنيد.
در سال 358ق در 26 سالگى ادب عرب و «الکتاب» سيبويه را نزد محمد بن يحيى رباحى، اديب و فقيه مشهور اندلس فراگرفت و در همان روزگار، ملازمت ابوبكر بن‌قوطيه و ابوايوب سليمان بن‌ايوب را برگزيد.
وى از 14 سالگى به پزشکى گرايش يافت. اگرچه از استادان او در اين علم، در منابع ما ياد نشده، ولى با توجه به آنچه ابن ابى‌اصيبعه به نقل از مقدمه «تفسير اسماء الادويه المفرده» ابن جلجل آورده است، مى‌توان دانست كه وى به ملازمت دانشمندان و پزشکانى كه به رياست حسداى بن‌شبروط اسرائيلى، پزشک و وزير مشهور عبدالرحمان الناصر اموى با نيكلاى راهب همكارى مى‌كردند، درآمد و از آنان پزشکى آموخت. وى چندان در آن فن پيش رفت كه در 24 سالگى، در پزشکى، صاحب رأى و نظر شد و به سبب همين مهارت در پزشکى و داروشناسى، منصب طبابت خاص خليفه هشام دوم المؤيد اموى يافت. پزشک و داروشناس مشهور، ابوعثمان سعيد بن محمد بن بغونش در دوران اوج علمى ابن جلجل، از طليطله به قرطبه آمد و چندى نزد او دانش آموخت.
تأليفات
- تفسير اسماء الادوية المفردة كه بر کتاب «الادوية المفردة» يا «الحشائش ديسقوريدس» نوشته‌است.
- مقالة في ذكر الادوية التى لم يذكرها ديسقوريدس في کتابه.
- رساله التبيين فيما غلط فيه بعض المتطببين، درباره اشتباهاتى كه برخى از پزشکان مرتكب مى‌شده‌اند.
- مقاله في ادويه الترياق.
- طبقات الاطباء و الحكماء؛ كه مهم‌ترين اثر او مى‌باشد.