الحدود (ابن سینا): تفاوت میان نسخه‌ها

<div class='wikiInfo'>

[[پرونده:NUR01895J1.jpg|بندانگشتی|الحدود]]

{| class="wikitable aboutBookTable" style="text-align:Right"

! نام کتاب!! data-type='bookName'|الحدود

|-

|نام‌های دیگر کتاب

|data-type='otherBookNames'|

|data-type='authors'|[[ابن‌سینا، حسین بن عبدالله]] (نويسنده)

|زبان  

|data-type='language'|عربی

|کد کنگره  

|data-type='congeressCode' style='direction:ltr'|

|موضوع  

|data-type='subject'|

|ناشر  

|data-type='publisher'|الهیئة المصریة العامة للکتاب

|مکان نشر  

|data-type='publishPlace'|قاهره - مصر

|-

|سال نشر

|data-type='publishYear'| 1989 م

|-class='articleCode'

|کد اتوماسیون

|data-type='automationCode'|AUTOMATIONCODE1895AUTOMATIONCODE

|}

محقق كتاب در مقدمه‌اش مقدم بودن زمان تأليف كتاب حدود بر كتاب شفاء و نجات (خلاصه كتاب شفاء) را مورد بررسى قرار داده است و با ذكر قرائنى به اين نتيجه رسيده است كه منطقى نيست كه اين رساله بعد از شفاء نوشته شده باشد؛ چراكه اگر شاگردانش به محتواى شفا در موضوع حدود مطلع بودند، پس از او تفسير و توضيح حدود را طلب نمى‌كردند و بر اين كار اصرار نمى‌ورزيدند.<ref>ر.ك: مقدمه محقق، ص63-61</ref>

محقق در قسمت ديگرى از مقدمه به تبيين شيوه نگارش رساله پرداخته است. وى ابتدا به اين نكته اشاره كرده كه [[ابن سینا، حسین بن عبدالله|ابن سينا]] در همه تأليفات فلسفى‌اش شيوه واحدى را اعمال نكرده است. كتب اوليه او دشوارتر از كتب متأخر او هستند و كتبى كه در اواخر حياتش تأليف كرده بهتر از كتبى است كه در اوائل آن نوشته است؛ همچنين رساله‌هاى كوتاه او بهتر از كتب مفصل اوست. به همين دليل كتاب اشارات و تنبيهات به جهت اسلوب بر همه تأليفات او برترى دارد؛ چراكه از كتب متأخر اوست. همچنين كتاب نجات اسلوبى بهتر از كتاب شفا دارد و اين دو از كتب پيش از خود نيكوترند؛ بنابراين رساله حدود به شيوه گذشته او در آثار مفصلش نوشته شده است، نه به شيوه واضح در اشارات و تنبيهات.<ref>ر.ك: همان، ص66</ref>

وى تصريح مى‌كند كه در اين رساله، دو اصطلاح منطقى، 68 اصطلاح طبيعى و سه اصطلاح مابعدالطبيعى تعريف شده و در مجموع 73 اصطلاح تعريف شده است.<ref>ر.ك: همان، ص67</ref>(البته بايد توجه داشت كه اصطلاح «اعتماد» و اصطلاح «ميل» با هم تعريف شده‌اند).

از جمله رساله‌هاى نوشته‌شده در اين موضوع، رساله‌اى از ابويوسف يعقوب كندى با عنوان «رسالة الكندي في حدود الأشياء و رسومها» است.<ref>ر.ك: آرام، احمد، ص11-1</ref>رساله حدود [[ابن سینا، حسین بن عبدالله|ابن سينا]] شبيه به رساله كندى در حدود اشياء است؛ با اين توضيح كه رساله كندى 36 مصطلح بيش از رساله [[ابن سینا، حسین بن عبدالله|ابن سينا]] دارد. رساله [[ابن سینا، حسین بن عبدالله|ابن سينا]] با مقدمه‌اى كه در آن تحصيل و به‌دست آوردن حدود و رسوم را توضيح داده بر رساله كندى برترى دارد؛ يعنى در رساله حدود [[ابن سینا، حسین بن عبدالله|ابن سينا]] نسبت به تأليف كندى كه از توضيح روش تحصيل حدود و رسوم خالى است، تكامل واضحى صورت گرفته است.<ref>ر.ك: مقدمه محقق، ص67</ref>

[[ابن سینا، حسین بن عبدالله|ابن سينا]] نخست مقدمه‌اى بر كتاب خود آورده و در آنجا ابتدا به انگيزه خود از تأليف چنين رساله‌اى اشاره نموده و سپس اقدام به بيان تقسيمات حدود مى‌كند. اين مقدمه را كه در آن طريق چگونگى به دست آوردن حدود و رسوم را توضيح داده است، مى‌توان از ويژگى‌هاى رساله حاضر برشمرد.<ref>ر.ك: مقدمه، ص239-231</ref>

دومين موضوعى كه [[ابن سینا، حسین بن عبدالله|ابن سينا]] در اين رساله حد آن را بيان مى‌كند عقل است. وى عقل را اسم مشترك بين چند معنا مى‌داند و مى‌گويد: يكى از معانى عقل، قوه‌اى است كه به آن تمييز بين امور قبيحه و حسنه حاصل مى‌شود.<ref>ر.ك: متن كتاب، ص240-239</ref>پس از آن حدود مختلف، گاه در نيم سطر و گاه نصف صفحه شرح شده است.

بعضى از حدود مطرح‌شده در كتاب به نظر [[ابن سینا، حسین بن عبدالله|شيخ‌الرئيس]] تعريف واقعى نبوده، بلكه تعريفى شرح‌الاسمى است و بعضى از آنها در واقع داراى تقسيمات و انواعى مى‌باشند كه مؤلف بدانها پرداخته است. اما حدودى نيز در رساله مطرح گرديده‌اند كه در واقع بيان نظر مؤلف در آن موارد بوده و از ابتكارات وى محسوب مى‌گردد؛ براى مثال حدى كه [[ابن سینا، حسین بن عبدالله|ابن سينا]] براى تخلل و تكاثف در اين رساله عنوان نموده است منحصربه‌فرد بوده و در خيلى جاها مورد استفاده دانشمندان قرار گرفته است.<ref>ر.ك: همان، ص258</ref>در فلسفه، افزايش حجم جسم را بدون اضافه شدن چيزى بدان، «تخلخل» و كاهش آن را بدون كاستن چيزى از آن، «تكاثف» گفته‌اند. به نظر [[ابن سینا، حسین بن عبدالله|ابن سينا]] تخلخل و تكاثف، گاه بالذات است و موجب تبديل جسم مى‌گردد؛ مانند تبديل آب به هوا و گاه بالعرض، مانند هوا كه در روز متخلخل و در شب متكاثف است.<ref>ر.ك: نوربخش، سيما، ص681</ref>