مهائمی، علی بن احمد: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    جز (جایگزینی متن - 'ر.ك:' به 'ر.ک:')
    خط ۳۲: خط ۳۲:




    '''على بن احمد بن ابراهيم بن اسماعيل علاءالدين مهائمى دكنى هندى حنفى'''، از فقيهان، متكلمان، مفسران و صوفيان هند است<ref>ر.ك: مهدوى‌راد، محمدعلى، ص52</ref> كه در سال 776ق، به دنيا آمد.<ref>ر.ك: بغدادى، اسماعيل پاشا، ج1، ص320</ref>
    '''على بن احمد بن ابراهيم بن اسماعيل علاءالدين مهائمى دكنى هندى حنفى'''، از فقيهان، متكلمان، مفسران و صوفيان هند است<ref>ر.ک: مهدوى‌راد، محمدعلى، ص52</ref> كه در سال 776ق، به دنيا آمد.<ref>ر.ک: بغدادى، اسماعيل پاشا، ج1، ص320</ref>


    وى، بزرگ‌ترين مفسر دوره اول (پيش از گوركانيان) در هند است. او نيز از جمله علماى عارف بوده كه در علوم اسلامى و نيز در عرفان عملى، يد طولى و تبحر زيادى داشته است. وى داراى ده‌ها بلكه صدها تصنيف است. اما تفسير وى كه برخى آن را بزرگ‌ترين اثر تفسيرى دوره اول ناميده‌اند، تفسير «تبصير الرحمان و تيسير المنان» نام دارد. اين اثر به نام «تفسير رحمانى» يا «تفسير مهائمى» نيز معروف است. موضوع اصلى اين تفسير، «نظم قرآن» بوده و مهائمى در آن، به مطالعه ارتباط آيات و سوره‌ها با يكديگر پرداخته است. وى آيات را به‌گونه‌اى تفسير مى‌كند كه روابط ميان آيات، از نظر محتوا و سبك، روشن گردد؛ در ضمن، او مفاهيم آيات را نيز بيان مى‌كند<ref>ر.ك: نقوى، سيد على‌محمد، ص42</ref>
    وى، بزرگ‌ترين مفسر دوره اول (پيش از گوركانيان) در هند است. او نيز از جمله علماى عارف بوده كه در علوم اسلامى و نيز در عرفان عملى، يد طولى و تبحر زيادى داشته است. وى داراى ده‌ها بلكه صدها تصنيف است. اما تفسير وى كه برخى آن را بزرگ‌ترين اثر تفسيرى دوره اول ناميده‌اند، تفسير «تبصير الرحمان و تيسير المنان» نام دارد. اين اثر به نام «تفسير رحمانى» يا «تفسير مهائمى» نيز معروف است. موضوع اصلى اين تفسير، «نظم قرآن» بوده و مهائمى در آن، به مطالعه ارتباط آيات و سوره‌ها با يكديگر پرداخته است. وى آيات را به‌گونه‌اى تفسير مى‌كند كه روابط ميان آيات، از نظر محتوا و سبك، روشن گردد؛ در ضمن، او مفاهيم آيات را نيز بيان مى‌كند<ref>ر.ک: نقوى، سيد على‌محمد، ص42</ref>


    == آثار ==
    == آثار ==
    خط ۴۳: خط ۴۳:
    # شرح فصوص الحكم؛
    # شرح فصوص الحكم؛
    # الزوارف في شرح عوارف المعارف؛
    # الزوارف في شرح عوارف المعارف؛
    # شرح نصوص [[صدرالدین قونوی، محمد بن اسحاق|صدرالدين قونوى]]<ref>ر.ك: بغدادى، اسماعيل پاشا، ج1، ص730</ref>
    # شرح نصوص [[صدرالدین قونوی، محمد بن اسحاق|صدرالدين قونوى]]<ref>ر.ک: بغدادى، اسماعيل پاشا، ج1، ص730</ref>




    ==وفات==
    ==وفات==


    وی در سال 835ق، بدرود حيات گفت<ref>ر.ك: بغدادى، اسماعيل پاشا، ج1، ص320</ref>
    وی در سال 835ق، بدرود حيات گفت<ref>ر.ک: بغدادى، اسماعيل پاشا، ج1، ص320</ref>


    ==پانويس ==
    ==پانويس ==

    نسخهٔ ‏۱۷ آوریل ۲۰۱۸، ساعت ۰۶:۴۶

    مهائمی، علی بن احمد
    نام مهائمی، علی بن احمد
    نام های دیگر
    نام پدر احمد
    متولد 776ق
    محل تولد هند
    رحلت 835ق
    اساتید
    برخی آثار تفسير ألم، شرح فصوص الحكم، الزوارف في شرح عوارف المعارف
    کد مؤلف AUTHORCODE4181AUTHORCODE


    على بن احمد بن ابراهيم بن اسماعيل علاءالدين مهائمى دكنى هندى حنفى، از فقيهان، متكلمان، مفسران و صوفيان هند است[۱] كه در سال 776ق، به دنيا آمد.[۲]

    وى، بزرگ‌ترين مفسر دوره اول (پيش از گوركانيان) در هند است. او نيز از جمله علماى عارف بوده كه در علوم اسلامى و نيز در عرفان عملى، يد طولى و تبحر زيادى داشته است. وى داراى ده‌ها بلكه صدها تصنيف است. اما تفسير وى كه برخى آن را بزرگ‌ترين اثر تفسيرى دوره اول ناميده‌اند، تفسير «تبصير الرحمان و تيسير المنان» نام دارد. اين اثر به نام «تفسير رحمانى» يا «تفسير مهائمى» نيز معروف است. موضوع اصلى اين تفسير، «نظم قرآن» بوده و مهائمى در آن، به مطالعه ارتباط آيات و سوره‌ها با يكديگر پرداخته است. وى آيات را به‌گونه‌اى تفسير مى‌كند كه روابط ميان آيات، از نظر محتوا و سبك، روشن گردد؛ در ضمن، او مفاهيم آيات را نيز بيان مى‌كند[۳]

    آثار

    مهائمى علاوه بر تفسير مزبور، نگاشته‌هاى ديگرى نيز دارد كه برخى از آنها عبارتند از:

    1. تفسير ألم؛
    2. شرح فصوص الحكم؛
    3. الزوارف في شرح عوارف المعارف؛
    4. شرح نصوص صدرالدين قونوى[۴]


    وفات

    وی در سال 835ق، بدرود حيات گفت[۵]

    پانويس

    1. ر.ک: مهدوى‌راد، محمدعلى، ص52
    2. ر.ک: بغدادى، اسماعيل پاشا، ج1، ص320
    3. ر.ک: نقوى، سيد على‌محمد، ص42
    4. ر.ک: بغدادى، اسماعيل پاشا، ج1، ص730
    5. ر.ک: بغدادى، اسماعيل پاشا، ج1، ص320

    منابع مقاله

    1. مهدوى راد، محمدعلى، «سير نگارش‌هاى علوم قرآنى (7)»، پايگاه مجلات تخصصى نور، مجله: بينات، شماره 10، تابستان 1375.

    2. بغدادى، اسماعيل پاشا، «هدية العارفين أسماء المؤلفين في آثار المصنفين»، استانبول، المعارف الجلية، 1951.

    3. نقوى، سيد على‌محمد، «تفسير و مفسران در هند»، رايزنى فرهنگى سفارت جمهورى اسلامى ايران - دهلى نو، چاپ اول، 1393، آدرس اينترنتى كتاب:

    http://newdelhi.icro.ir/uploads/tafseer-mufassirin.pdf.


    وابسته‌ها