۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جواهر السلوك في أمر الخلفاء و الملوك (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۲۷ فوریهٔ ۲۰۱۸، ساعت ۱۰:۱۱
، ۲۷ فوریهٔ ۲۰۱۸←گزارش محتوا
| خط ۵۶: | خط ۵۶: | ||
حوادث فتح عثمانى آخرين مطلبى است كه در كتاب آمده است و به سال 928ق1522/م در حدود شش سال پس از آن ختم كرده است. | حوادث فتح عثمانى آخرين مطلبى است كه در كتاب آمده است و به سال 928ق1522/م در حدود شش سال پس از آن ختم كرده است. | ||
محمد مصطفى در مقدمه مجلد پنجم بدايع الزهور فى وقايع الدهور به نگارش نويسنده اشكال كرده است. او همچون ديگر مورخان قرن 9ق از اسلوب لغوى خاصى ميكرد و لغات ساده و آسان و نزديك‌تر به زبان مردم را به كار مى‌برد. غالباً به قواعد املا توجه نمى‌كرد و جمع و مفرد، مذكر و مؤنث و رفع و جر را به هم مى‌آميخت. با اينكه او قواعد درست املاء را مى‌دانست و در بيشتر مواضع كتاب به مقتضاى آن مى‌نوشت، در نقل اخبار، ظاهراً با سختگيرى، خبر را چنانكه شنيده بود، مى‌نوشت، نه چنانكه دستور زبان ايجاب مى‌كرد. اين شيوه، اثر او را از لحاظ زبان‌شناسى و مطالعه تحول زبان عربى حائز اهميت ساخته است. | [[مصطفی، محمد|محمد مصطفى]] در مقدمه مجلد پنجم [[بدائع الزهور في وقائع الدهور (چاپ جدید قاهره)|بدايع الزهور فى وقايع الدهور]] به نگارش نويسنده اشكال كرده است. او همچون ديگر مورخان قرن 9ق از اسلوب لغوى خاصى ميكرد و لغات ساده و آسان و نزديك‌تر به زبان مردم را به كار مى‌برد. غالباً به قواعد املا توجه نمى‌كرد و جمع و مفرد، مذكر و مؤنث و رفع و جر را به هم مى‌آميخت. با اينكه او قواعد درست املاء را مى‌دانست و در بيشتر مواضع كتاب به مقتضاى آن مى‌نوشت، در نقل اخبار، ظاهراً با سختگيرى، خبر را چنانكه شنيده بود، مى‌نوشت، نه چنانكه دستور زبان ايجاب مى‌كرد. اين شيوه، اثر او را از لحاظ زبان‌شناسى و مطالعه تحول زبان عربى حائز اهميت ساخته است. | ||
با اين حال او در مقدمه مجلد اول (ص 8) آورده است كه ابن‌اياس به درستى آنچه مى‌نوشته، توجه داشته و امانت علمى را در نقل رخدادها و اخبار رعايت مى‌كرده و از درازگويى و اطناب پرهيز مى‌نموده است. [[ابن ایاس، محمد بن احمد|ابن‌اياس]] خود به اين نكته اشاره كرده است، مثلاً در باب ملك‌الظاهر بيبرس مى‌گويد كه اخبار مربوط به او بسيار است و چند مجلد مى‌شود؛ ولى غالب آنها ساختگى است و حقيقت ندارد و آنچه ما به دست آورده‌ايم، اخبار درستى است كه مورخان دانشمند از آن ياد كرده‌اند. | با اين حال او در مقدمه مجلد اول (ص 8) آورده است كه ابن‌اياس به درستى آنچه مى‌نوشته، توجه داشته و امانت علمى را در نقل رخدادها و اخبار رعايت مى‌كرده و از درازگويى و اطناب پرهيز مى‌نموده است. [[ابن ایاس، محمد بن احمد|ابن‌اياس]] خود به اين نكته اشاره كرده است، مثلاً در باب ملك‌الظاهر بيبرس مى‌گويد كه اخبار مربوط به او بسيار است و چند مجلد مى‌شود؛ ولى غالب آنها ساختگى است و حقيقت ندارد و آنچه ما به دست آورده‌ايم، اخبار درستى است كه مورخان دانشمند از آن ياد كرده‌اند. | ||