اوحدالدین کرمانی، حامد بن اب‍ی‌‌ال‍ف‍خ‍ر: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'شهاب الدين ' به 'شهاب‌الدين') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
جز (جایگزینی متن - ' الدين' به 'الدين') |
||
| خط ۴۰: | خط ۴۰: | ||
''' | '''اوحد‌الدين حامد بن ابى الفخر'''، از عارفان و سرايندگان بنام است. | ||
وى در سال 561ق، در شهر بردسير از توابع کرمان زاده شد و طى سفرهايى به حجاز و عراق و شام، با مشايخ بزرگ صوفيه آشنا گرديد. | وى در سال 561ق، در شهر بردسير از توابع کرمان زاده شد و طى سفرهايى به حجاز و عراق و شام، با مشايخ بزرگ صوفيه آشنا گرديد. | ||
او در جوانى به بغداد رفت و در آنجا تحصيل كرد و سپس به حلقه مريدان شيخ شمس‌الدين سجاسى پيوست و از او خرقه گرفت. سجاسى، مراد و استاد شمس تبريزى نيز بود. | او در جوانى به بغداد رفت و در آنجا تحصيل كرد و سپس به حلقه مريدان شيخ شمس‌الدين سجاسى پيوست و از او خرقه گرفت. سجاسى، مراد و استاد شمس تبريزى نيز بود. اوحد‌الدين، از بغداد به تركيه رفت و در آنجا مريدان بسيار يافت. وى به سفرهاى بى‌شمار رفت و با عرفاى زيادى صحبت داشت. | ||
در سال 632ق، به بغداد بازگشت و در آن هنگام، شيخ شهاب‌الدينسهروردى كه شيخ الشيوخ بغداد بود، درگذشت و | در سال 632ق، به بغداد بازگشت و در آن هنگام، شيخ شهاب‌الدينسهروردى كه شيخ الشيوخ بغداد بود، درگذشت و اوحد‌الدين بر جنازه او نماز گزارد. خليفه عباسى، المستنصر او را به مقام شيخ الشيوخى گماشت و به رباط مرزبانيه روانه ساخت. اوحد‌الدين کرمانى، روز دوشنبه سوم شعبان 635ق، درگذشت و او را در محله شونيزيه بغداد به خاك سپردند. | ||
اوحد‌الدين کرمانى، يكى از شاعران رباعى‌گوى ايرانى است و تخلص وى، «اوحد» مى‌باشد. تعدادى از رباعيات او، در زمره زيباترين رباعيات فارسى جاى دارد. اين رباعيات را مريدان شيخ مى‌نوشته‌اند و در حال حاضر، چند مجموعه مستقل از رباعيات او كه توسط مريدان شيخ فراهم آمده، موجود است. سنت شفاهى در نقل اشعار صوفيان، باعث شده كه تعدادى از اين رباعيات، با رباعيات ديگر شاعران از جمله خيام، مولوى، باباافضل كاشى، [[عطار، محمد بن ابراهیم|عطار]] و ديگران در هم بياميزد و اصطلاحاً جزو رباعيات سرگردان قرار گيرد. | |||
== آثار == | == آثار == | ||
| خط ۵۶: | خط ۵۶: | ||
#ديوان رباعيات. | #ديوان رباعيات. | ||
در پاره‌اى از منابع، «مثنوى مصباح الارواح» را به | در پاره‌اى از منابع، «مثنوى مصباح الارواح» را به اوحد‌الدين منسوب ساخته‌اند كه بديع‌الزمان فروزانفر با دلايل متقن، ابطال اين انتساب را باز نموده است. اين مثنوى، از شاعرى است به نام شمس‌الدين محمد بردسيرى كه هم‌دوره و همشهرى اوحد‌الدين بوده‌است. | ||
نسخهٔ ۱۲ فوریهٔ ۲۰۱۸، ساعت ۱۳:۴۳
| نام | اوحدالدین کرمانی، حامد بن اب‍ی‌‌ال‍ف‍خ‍ر |
|---|---|
| نام های دیگر | اوحد
اوحدالدین حامد اوحدالدین س‍ه ش‍ن‍ب‍ه‍ی اوحد کرمانی کرمانی، اوحدالدین حامد بن اب‍ی‌‌ال‍ف‍خ‍ر |
| نام پدر | |
| متولد | |
| محل تولد | |
| رحلت | 635 هـ.ق |
| اساتید | |
| برخی آثار | دیوان رباعبات اوحدالدین کرمانی |
| کد مؤلف | AUTHORCODE7560AUTHORCODE |
اوحد‌الدين حامد بن ابى الفخر، از عارفان و سرايندگان بنام است.
وى در سال 561ق، در شهر بردسير از توابع کرمان زاده شد و طى سفرهايى به حجاز و عراق و شام، با مشايخ بزرگ صوفيه آشنا گرديد.
او در جوانى به بغداد رفت و در آنجا تحصيل كرد و سپس به حلقه مريدان شيخ شمس‌الدين سجاسى پيوست و از او خرقه گرفت. سجاسى، مراد و استاد شمس تبريزى نيز بود. اوحد‌الدين، از بغداد به تركيه رفت و در آنجا مريدان بسيار يافت. وى به سفرهاى بى‌شمار رفت و با عرفاى زيادى صحبت داشت.
در سال 632ق، به بغداد بازگشت و در آن هنگام، شيخ شهاب‌الدينسهروردى كه شيخ الشيوخ بغداد بود، درگذشت و اوحد‌الدين بر جنازه او نماز گزارد. خليفه عباسى، المستنصر او را به مقام شيخ الشيوخى گماشت و به رباط مرزبانيه روانه ساخت. اوحد‌الدين کرمانى، روز دوشنبه سوم شعبان 635ق، درگذشت و او را در محله شونيزيه بغداد به خاك سپردند.
اوحد‌الدين کرمانى، يكى از شاعران رباعى‌گوى ايرانى است و تخلص وى، «اوحد» مى‌باشد. تعدادى از رباعيات او، در زمره زيباترين رباعيات فارسى جاى دارد. اين رباعيات را مريدان شيخ مى‌نوشته‌اند و در حال حاضر، چند مجموعه مستقل از رباعيات او كه توسط مريدان شيخ فراهم آمده، موجود است. سنت شفاهى در نقل اشعار صوفيان، باعث شده كه تعدادى از اين رباعيات، با رباعيات ديگر شاعران از جمله خيام، مولوى، باباافضل كاشى، عطار و ديگران در هم بياميزد و اصطلاحاً جزو رباعيات سرگردان قرار گيرد.
آثار
- مناقب (توسط يكى از مريدان شيخ در قرن هفتم قمرى نگاشته شده است و به ذكر احوال او اختصاص دارد)؛
- ديوان رباعيات.
در پاره‌اى از منابع، «مثنوى مصباح الارواح» را به اوحد‌الدين منسوب ساخته‌اند كه بديع‌الزمان فروزانفر با دلايل متقن، ابطال اين انتساب را باز نموده است. اين مثنوى، از شاعرى است به نام شمس‌الدين محمد بردسيرى كه هم‌دوره و همشهرى اوحد‌الدين بوده‌است.