اهری، عبدالقادر بن حمزه: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (Mhosseini@noornet.net صفحهٔ اهري، عبدالقادر بن حمزه را بدون برجای‌گذاشتن تغییرمسیر به اهرِِی، عبدالقادر بن حمزه منتقل کرد) |
نسخهٔ ۲۱ ژانویهٔ ۲۰۱۸، ساعت ۱۶:۳۸
| نام | اهري، عبدالقادر بن حمزه |
|---|---|
| نام های دیگر | قطب الدين ابوالفضائل عبدالقادر بن حمزه بن ياقوت الاهري |
| نام پدر | حمزه |
| متولد | قرن هفتم |
| محل تولد | اهر |
| رحلت | / 657ق |
| اساتید | امام فخر رازی، |
| برخی آثار | الأقطاب القطبية |
| کد مؤلف | AUTHORCODE00731AUTHORCODE |
عبدالقادر اهری از حکمای قرن هفتم است که یک اثر از او با نام «الأقطاب القطبية» یا «البلغة في الحكمة» که متنی فلسفی مبتنی بر آرای شیخ اشراق یا لااقل تأثیرپذیرفته از آرای اوست برجای مانده است[۱].
نام کامل او «عبدالقادر بن حمزه بن یاقوت اهری» است. اطلاعات ما درباره او منحصر است به آنچه ابـن فـوطی در مجمع الآداب فی معجم الألقاب ذکـر کـرده است. ابـن فوطی، عبدالقادر اهری را چنین معرفی می‌کند: [اهری] از حکمای صوفی متأله بود، در جوانی در جستجوی تجرید و تحصیل سفر کرد و به خراسان و فـارس رفـت و [نـیز] در هرات نزد امام فخر رازی درس خواند و در ایام مستنصر بـالله وارد بـغداد شد[۲].
پس‌ازاینکه از سفر طولانی‌اش برگشت، بهاءالدین کلیبری از او دعوت کرد و مدرسه‌ای نیکو برای او آماده ساخت و فرزندانش را در آن مدرسه برای تـحصیل بـه اهـری سپرد و معاش او را تأمین کرد، اهری مدتی در آنجا بود سپس بـه اهر برگشت و به تدریس پرداخت و جماعتی از طالبان علم از محضر او استفاده کردند. وفات او در اواخر سال 657ق بوده است[۳].