در فلاحت و كشاورزى: تفاوت میان نسخهها
(صفحهای تازه حاوی «==معرفى اجمالى== رسالۀ حاضر در فلاحت و كشاورزى است كه توسّط فخر رازی، محمد ب...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۴۶: | خط ۴۶: | ||
[[فخر رازی، محمد بن عمر|فخر رازى]] در پايان رساله، مسالهاى را مطرح مىكند كه نحوۀ توليد بادام شيرين و لطيف را به طالبان علم ارائه مىدهد. | [[فخر رازی، محمد بن عمر|فخر رازى]] در پايان رساله، مسالهاى را مطرح مىكند كه نحوۀ توليد بادام شيرين و لطيف را به طالبان علم ارائه مىدهد. | ||
در خاتمه اين نكته را متذكر مىشويم كه در زمان قديم چون علوم مختصر و محدود بودند لذا امكان احاطه بر علوم بر علماء فراهم بود مانند بوعلى كه بر همۀ رشتههاى علمى زمان خودش مسلّط بود ولى اكنون با پيشرفت علوم و تخصصّى شدن آن محال است كسى در همۀ علوم تبحّر و احاطۀ لازم داشته باشد مثلا كشاورزى علمى است كه تخصّص در آن مستلزم يك عمر كار علمى است. | در خاتمه اين نكته را متذكر مىشويم كه در زمان قديم چون علوم مختصر و محدود بودند لذا امكان احاطه بر علوم بر علماء فراهم بود مانند بوعلى كه بر همۀ رشتههاى علمى زمان خودش مسلّط بود ولى اكنون با پيشرفت علوم و تخصصّى شدن آن محال است كسى در همۀ علوم تبحّر و احاطۀ لازم داشته باشد مثلا كشاورزى علمى است كه تخصّص در آن مستلزم يك عمر كار علمى است. | ||
== پیوندها == | |||
[http://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Text/13526 مطالعه کتاب چهارده رساله در پایگاه کتابخانه دیجیتال نور] | |||
[[رده:کتابشناسی]] | |||
[[رده:فلسفه، مذهب و روانشناسی]] | |||
[[رده:فلسفه اسلامی]] | |||
[[رده:کلیات فلسفه اسلامی]] |
نسخهٔ ۱۹ ژانویهٔ ۲۰۱۸، ساعت ۲۱:۴۰
معرفى اجمالى
رسالۀ حاضر در فلاحت و كشاورزى است كه توسّط فخر رازى به رشتۀ تحرير درآمده است.
گزارش محتوا
اين رساله از يك مقدّمه و دوازده مسأله تشكيل يافته است در مقدّمه گفته مىشود كه فلاحت به معناى برزگرى و درخت نشاندن است و ريشۀ آن از شكافتن زمين است لذا عرب به لب زيرين شكافته افلح گويد در فايدۀ اين علم گفته مىشود كه اصل همۀ صفتهاست و از پرمنفعتترين علوم بشمار مىآيد و حضرت آدم(ع) اوّلين كسى بود كه در روى زمين كشاورزى نمود و بعد از ايشان انبياء و اولياى زيادى به كار كشاورزى پرداختند
مسأله اوّل:
در مسالۀ اوّل علامات زمينهاى خوب و بد را بيان مىكند اگر زمينى خاكش سياه و گلش سرخ باشد آن زمين براى كشاورزى و درختكارى خوب است چون هم بارانهاى زيادى را در خود ذخيره مىكند و هم به آب اندكى قناعت مىورزد امّا زمينى كه گل آن سفيد و شورهاى باشد اصلا فايدهاى نمىبخشد.
مسأله دوّم:
در مساله دوّم به زمان درو كردن گندم و جو اشاره كرده و نحوۀ نگهدارى آنها را بيان مىكند.درو كردن جو بايد زودتر انجام شود چون اگر ديرتر درو شود كاهش وزن پيدا كرده و كشاورز متضرّر مىشود ولى گندم را زمانى درو مىكنند كه هنوز طعم آن شيرين بوده و مرطوب باشد در نحوۀ نگهدارى آنها گفته مىشود كه در انبار بايد سوراخهاى زيادى وجود داشته باشد تا بخار از آنها تخليه شود همچنين انبار نبايد نمناك بوده و نزديك اصطبل باشد چون موجب فساد آنها مىشود.
مسأله سوّم:
مسالۀ سوّم دربارۀ نحوه آفتزدايى رز صحبت مىكند كه يكى از آفتهاى مهم رز كرم و غنچه است اگر در وقت بريدن رز داس را به سير بماليم اين مساله حل مىشود و در وقت وزش باد كرم و غنچه از بين مىرود.
مسأله چهارم:
در مسالۀ چهارم درباره تطعيم درخت انگور بحث مىكند كه براساس ايجاد سوراخ در قسمت زيرين رز حاصل مىشود.
مسأله پنجم:
مسالۀ پنجم:درخت انگور با هيچ درختى پيوند قبول نمىكند چون شباهتى با آنها در خود نمىبيند مگر با درخت چنار كه در چوب و برگ با هم شبيهاند.
مسأله ششم:
در مسالۀ ششم راهحلّى ارائه مىشود كه با انجام آن مىشود انگور بدون هسته بوجود آورد.
مسأله هفتم:
در مساله هفتم نحوه درست كردن انگور ترياق را بيان مىكند جالب توجه اينكه اين مساله بعنوان يكى از عجايب علوم رومى بشمار مىرود.
مسأله نهم:
در مسالۀ نهم علامات رسيدن انگور را بيان مىكند.گروهى مىگويند علامات رسيدن انگور آنست كه اگر تا مدّت شش روز در جايى نگهدارى شود هيچ تغييرى در وى حاصل نمىشود.بعضى گفتهاند علامت رسيدن آنست كه اگر انگورى را بفشارند هستهاش بيرون مىپرد.
مسأله دهم:
در مساله دهم به پيوند بعضى از درختان اشاره مىكند مثلا اگر نارنج را با ترنج پيوند دهيم ليموى بزرگ حاصل مىشود و اگر بادام را با درخت تمشك تركيب كنيم پستۀ عجيبى بوجود مىآيد اينگونه پيوندها از غرايب علم كشاورزى است. فخر رازى در پايان رساله، مسالهاى را مطرح مىكند كه نحوۀ توليد بادام شيرين و لطيف را به طالبان علم ارائه مىدهد. در خاتمه اين نكته را متذكر مىشويم كه در زمان قديم چون علوم مختصر و محدود بودند لذا امكان احاطه بر علوم بر علماء فراهم بود مانند بوعلى كه بر همۀ رشتههاى علمى زمان خودش مسلّط بود ولى اكنون با پيشرفت علوم و تخصصّى شدن آن محال است كسى در همۀ علوم تبحّر و احاطۀ لازم داشته باشد مثلا كشاورزى علمى است كه تخصّص در آن مستلزم يك عمر كار علمى است.