موسوی کاظمی قزوینی، سید محمد: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
جز (جایگزینی متن - 'محمد رضا' به 'محمدرضا') |
||
| خط ۵۰: | خط ۵۰: | ||
«سيد امير محمد كاظمى قزوينى» در سال 1335ق در كويت در بيت علم و تقوا ديده به جهان گشود. پدر وى، مرحوم آيت‌الله آقا سيد محمد مهدى نيز از علماى كويت بوده كه اولين استاد وى به شمار مى‌رفته است. | «سيد امير محمد كاظمى قزوينى» در سال 1335ق در كويت در بيت علم و تقوا ديده به جهان گشود. پدر وى، مرحوم آيت‌الله آقا سيد محمد مهدى نيز از علماى كويت بوده كه اولين استاد وى به شمار مى‌رفته است. | ||
ايشان دوران كودكى را با فراگيرى قرآن مجيد در كويت پشت سر نهاد. هشت ساله بود (1343ق) كه همراه پدر به بصره كوچيد و به تحصيل علوم ادبى و متون فقهى دست يازيد. در هجده سالگى، در سال 1353ق، به شوق فراگيرى دانش اهل بيت(ع) به شهر نجف روى آورد و پس از تكميل سطح، به فراگيرى خارج فقه و اصول پرداخت و در محضر بزرگان و اساتيد حوزه نجف، همچون حضرات آيات: [[اصفهانی، ابوالحسن|سيد ابوالحسن اصفهانى]]، سيد حسين حمّامى و شيخ | ايشان دوران كودكى را با فراگيرى قرآن مجيد در كويت پشت سر نهاد. هشت ساله بود (1343ق) كه همراه پدر به بصره كوچيد و به تحصيل علوم ادبى و متون فقهى دست يازيد. در هجده سالگى، در سال 1353ق، به شوق فراگيرى دانش اهل بيت(ع) به شهر نجف روى آورد و پس از تكميل سطح، به فراگيرى خارج فقه و اصول پرداخت و در محضر بزرگان و اساتيد حوزه نجف، همچون حضرات آيات: [[اصفهانی، ابوالحسن|سيد ابوالحسن اصفهانى]]، سيد حسين حمّامى و شيخ محمدرضا آل ياسين، زانوى ادب به زمين زد و بهره‌ها برگرفت. | ||
پس از گذشتِ زمانى چند، آنگاه كه سى ساله شده بود، به دريافت اجازات متعدد اجتهاد از بزرگان حوزه نجف مانند: حضرات آيات عظام: [[اصفهانی، محمدحسین|شيخ محمدحسین اصفهانى]]، [[حکیم، محسن|سيد محسن حكيم]]، [[خویی، ابوالقاسم|سيد ابوالقاسم خويى]]، سيد عبدالهادى شيرازى، شيخ محمدحسن مظفر، [[آل کاشف‌الغطاء، محمدحسین|شيخ محمدحسین كاشف الغطا]] ء، شيخ مرتضى آل ياسين، سيد محمد جواد طباطبايى تبريزى و [[حسینی شاهرودی، محمود|سيد محمود شاهرودى]] نائل آمد. | پس از گذشتِ زمانى چند، آنگاه كه سى ساله شده بود، به دريافت اجازات متعدد اجتهاد از بزرگان حوزه نجف مانند: حضرات آيات عظام: [[اصفهانی، محمدحسین|شيخ محمدحسین اصفهانى]]، [[حکیم، محسن|سيد محسن حكيم]]، [[خویی، ابوالقاسم|سيد ابوالقاسم خويى]]، سيد عبدالهادى شيرازى، شيخ محمدحسن مظفر، [[آل کاشف‌الغطاء، محمدحسین|شيخ محمدحسین كاشف الغطا]] ء، شيخ مرتضى آل ياسين، سيد محمد جواد طباطبايى تبريزى و [[حسینی شاهرودی، محمود|سيد محمود شاهرودى]] نائل آمد. | ||
نسخهٔ ۷ ژانویهٔ ۲۰۱۸، ساعت ۱۳:۴۵
| نام | موسوی کاظمی قزوینی، محمد |
|---|---|
| نام های دیگر | آی‍ت‌ال‍ل‍ه کاظمی قزوینی
قزوینی، محمد قزوینی، محمد ب‍ن م‍ه‍دی کاظمی قزوینی، محمد ب‍ن م‍ه‍دی کاظمی قزوینی، ام‍ی‍رم‍ح‍م‍د کاظمی قزوینی، محمد موسوی قزوینی، محمد ب‍ن م‍ه‍دی موسوی ال‍ک‍اظم‍ی ال‍ق‍زوی‍ن‍ی، محمد ب‍ن م‍ه‍دی |
| نام پدر | |
| متولد | 1916 م |
| محل تولد | |
| رحلت | 1373 هـ.ش یا 1414 هـ.ق یا 1994 م |
| اساتید | |
| برخی آثار | مناظرات عقایدیة بین الشیعة و اهل السنة |
| کد مؤلف | AUTHORCODE1878AUTHORCODE |
«سيد امير محمد كاظمى قزوينى» در سال 1335ق در كويت در بيت علم و تقوا ديده به جهان گشود. پدر وى، مرحوم آيت‌الله آقا سيد محمد مهدى نيز از علماى كويت بوده كه اولين استاد وى به شمار مى‌رفته است.
ايشان دوران كودكى را با فراگيرى قرآن مجيد در كويت پشت سر نهاد. هشت ساله بود (1343ق) كه همراه پدر به بصره كوچيد و به تحصيل علوم ادبى و متون فقهى دست يازيد. در هجده سالگى، در سال 1353ق، به شوق فراگيرى دانش اهل بيت(ع) به شهر نجف روى آورد و پس از تكميل سطح، به فراگيرى خارج فقه و اصول پرداخت و در محضر بزرگان و اساتيد حوزه نجف، همچون حضرات آيات: سيد ابوالحسن اصفهانى، سيد حسين حمّامى و شيخ محمدرضا آل ياسين، زانوى ادب به زمين زد و بهره‌ها برگرفت.
پس از گذشتِ زمانى چند، آنگاه كه سى ساله شده بود، به دريافت اجازات متعدد اجتهاد از بزرگان حوزه نجف مانند: حضرات آيات عظام: شيخ محمدحسین اصفهانى، سيد محسن حكيم، سيد ابوالقاسم خويى، سيد عبدالهادى شيرازى، شيخ محمدحسن مظفر، شيخ محمدحسین كاشف الغطا ء، شيخ مرتضى آل ياسين، سيد محمد جواد طباطبايى تبريزى و سيد محمود شاهرودى نائل آمد.
پس از وفات پدرش به بصره آمد و به تبليغ مذهب اهل بيت(ع) از طريق تدريس، منبر، تأليف، امامت جماعت و مناظره با منحرفان پرداخت و در اين راه سر از پاى نشناخت و از هيچ كس نهراسيد و اين همه، انگيزه بدخواهى مخالفان و دشمنان و فشارهاى بسيار رژيم بعث گرديد تا بدان‌جا كه قصد كشتن او و آتش زدن خانه‌اش را در سر پرورانيدند و او به ناچار در ذيقعده 1391ق، بصره را به سوى كويت ترك نمود و در آنجا به راهنمايى مردم و بزرگداشت كلمه حق و از ميان بردن باطل كوشيد.
تأليفات ارزنده وى بيشتر در زمينه‌هاى دانش فقه، اصول، كلام و تاريخ بوده و همه نشانگر دانش سرشار وى و كوشش ارزنده‌اش در حمايت از دين، دفاع از مذهب، پاسخ‌گويى به مخالفان و حلّ مشكلات فكرى مردم است.
برخى از آن‌ها عبارتند از
1- الحجج الباهرة فى الامامة؛
2- ذخائر القيامة فى النبوة والامامة؛
3- اصول الشيعة و فروعها؛
4- الايمان الصحيح؛
5- اصول المعارف؛
6- الامام المنتظر؛
7- التقليد الصحيح؛
8- البهائية فى الميزان؛
9- تناقض العهدين (تورات و انجيل)؛
10- المبدأ و المعاد؛
11- موجز الاحكام؛
12- البرهان القوى؛
13- الغفران مع التوبۀ؛
14- الاقتصاد الاسلامى؛
15- الاسلام و واقع المسلم المعاصر؛
16- الاسلام و شبهات الاستعمار؛
17- الشيعة فى عقائدهم و احكامهم؛
18- الاسلام و الآلوسى؛
19- مع الدكتور على احمد السالوس فى كتابه فقه الشيعة الامامية؛
20- مناظرات عقائدية بين الشيعة و اهل السنة؛
21- اهل البيت فى الكتاب و السنة؛
22- الى ابراهيم الجبهان و ردّ عاديته الى لضابها؛
23- المتعة بين الاباحة والحرمة؛
24- حقوق العامل و الفلاح فى الاسلام؛
25- ردّ على كتاب (الصراع بين الاسلام و الوثنية)؛
26- ردّ على كتاب (ردّ السقيفة)؛
27- ردّ على كتاب (ازالة الريبة عن حكم صلاة الجمعة)؛
28- نقض كتاب (الصواعق المحرقة)؛
29- الشيعة و فتاوى الخالصى؛
30- مشروعية الشهادة الثالثة (همه اين‌ها به چاپ رسيده‌اند).
و امّا آن‌هايى كه به چاپ نرسيده‌اند:
1- الدّرة النضرة فى شرح التبصرة (كتاب الطهارة)؛
2- الذكرى لمدارك عروة الوثقى؛
3- شرح شرايع الاسلام؛
4- نتيجة الاصول؛
5- خلاصة الاصول؛
6- حلّ المسائل بالدلائل؛
7- مع ابراهيم الجبهان؛
8- على خليفة رسول الله بلافصل؛
9- الناقد الخبير - ردّ بر ماديين؛
10- الهداية لطالب الهداية.
سرانجام، آن مرد بزرگ كه يكى از علماى مشهور و مدافعان حريم تشيع در عراق و كويت به‌شمار مى‌رفت، پس از عمرى سرشار از توفيقات و خدمات، در سنّ 79 سالگى، در تاريخ 23ذى القعدة 1414ق (15ارديبهشت 1373ش) رخت از جهان بربست و به مواليان طاهرينش پيوست و در حرم مطهر حضرت معصومه(س) به خاك سپرده شد.
وابسته‌ها
مناظرات عقائدیة بین الشیعة و أهل السنة
الإمام المنتظر(علیه‌السلام) و شبهات المرجفین
محاوره عقایدیه مع الدكتور علی احمد السالوس فی كتابه فقه الشیعه الامامیه