شرح مطالع الأنوار في المنطق: تفاوت میان نسخه‌ها
| خط ۵۵: | خط ۵۵: | ||
==وابسته‌ها== | ==وابسته‌ها== | ||
[[لوامع الأسرار في شرح مطالع الأنوار (قطب‌‌الدین رازی)]] | |||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
[[رده:منطق]] | [[رده:منطق]] | ||
[[رده:آثار عمومی منطقی]] | [[رده:آثار عمومی منطقی]] | ||
نسخهٔ ۳ ژانویهٔ ۲۰۱۸، ساعت ۰۸:۴۷
| شرح مطالع الانوار فی المنطق | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | قطب‌‌الدین رازی، محمد بن محمد (نويسنده) |
| عنوان‌های دیگر | المطالع فی المنطق. شرح |
| ناشر | کتبی نجفی |
| مکان نشر | قم - ایران |
| موضوع | منطق - متون قدیمی تا قرن 14 |
| زبان | عربی |
| کد کنگره | BC 66 /ع4س4 |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
شرح مطالع الأنوار في المنطق، تأليف منطق‌دان قرن هشتم قطب‌الدين رازى (متوفى 766/776ق)، از جمله شروح عربى «مطالع الأنوار في المنطق»، قاضى سراج‌الدين محمود بن ابى‌بكر ارموى (متوفى 682ق) است. نويسنده، اين كتاب را «لوامع الأسرار في شرح مطالع الأنوار» ناميده است[۱]
ساختار
كتاب همانند رساله شمسيّه و بسيارى از كتب منطقى، داراى ساختارى دو بخشى (تصور و تصديق) است. «مطالع الأنوار» مشتمل بر يك مقدمه و دو قسم است. هريك از اقسام كتاب در ضمن چندين باب، فصل و مبحث تدوين شده است.
گزارش محتوا
ارموى تأليفات متعددى در اصول فقه و منطق و حكمت نوشته كه معروف‌ترين آنها «مطالع الأنوار» در منطق است. اين اثر از مهم‌ترين كتاب‌هاى مفصل منطقى است كه بر آن شرح‌هاى فراوانى نوشته شده و معروف‌ترين آنها شرح قطب‌الدين رازى، معروف به «شرح مطالع» است كه سال‌ها جزو كتاب‌هاى درسى در مدارس قديم بوده است.
قطب رازى در اين كتاب تحت تاثير چهار شخصيت بزرگ منطقى، ابن‌سينا، فخر رازى، افضل‌الدين خونجى و خواجه نصيرالدين طوسى است و ميان آراى اختلافى آنها به داورى نشسته است.
نويسنده در قسم اول كتاب، بحث «تصورات» را در ضمن چندين باب مطرح كرده است. باب اول كتاب را به مباحث مقدماتى اختصاص داده است. نياز به علم منطق، تعريف تصور و تصديق، موضوع علم منطق، مباحث الفاظ و بحث مفرد و مركب از مباحث مطرح‌شده در اين باب است. باب دوم كتاب، به مبحث كلى و جزئى اختصاص دارد. نويسنده ابتدا اقسام كلى و جزئى و احكام آن را ذكر كرده است. پس از آن جنس، نوع و فصل را مورد بررسى قرار داده است[۲]
در قسم دوم موضوع تصديقات در چند باب مطرح شده است. در باب اول، اقسام قضيه و احكام آن مطرح شده است. تناقض، عكس مستوى، شرطيه و اجزاى آن از ديگر موضوعات اين بخش است[۳]
نويسنده، آخرين مبحث كتاب را به موضوع قياس اختصاص داده است. تعريف رسم، اشكال قياس منطقى، قياس استثنايى از مباحث اين بخش از كتاب است. آخرين فصل كتاب به توابع قياس اختصاص دارد كه در آن استقراء، تمثيل، برهان و مغالطه در آن ذكر شده است[۴]
وضعيت كتاب
كتاب به شيوه سنگى و با حواشى متعدد تأليف شده است. فهرست مطالب در انتهاى كتاب آمده است.
پانويس
منابع مقاله
متن و شرح كتاب.