رسالة المودة: تفاوت میان نسخهها
(لینک درون متنی) |
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
||
خط ۳۵: | خط ۳۵: | ||
|- | |- | ||
||سال نشر | ||سال نشر | ||
| ata-type="publishYear" |مجلد1: 1434ق , | | ata-type="publishYear" |مجلد1: 1434ق , | ||
|- class="articleCode" | |- class="articleCode" | ||
نسخهٔ ۲ ژانویهٔ ۲۰۱۸، ساعت ۰۷:۵۹
نام کتاب | رسالة المودة |
---|---|
نام های دیگر کتاب | تفسير آية المودة |
پدیدآورندگان | حسینی طهرانی، محمدحسین (نويسنده)
حسيني طهراني، محمد محسن (نويسنده) |
زبان | عربي |
کد کنگره | |
موضوع | |
ناشر | دار المحجة البيضاء
مکتب وحي |
مکان نشر | دار المحجة البيضاء
ايران - تهران |
سال نشر | مجلد1: 1434ق , |
کد اتوماسیون | AUTOMATIONCODE37177AUTOMATIONCODE |
رسالة المودة، تعریب «رساله مودّت»، تألیف آیتالله سید محمدحسین حسینی تهرانی، پیرامون جایگاه اهلبیت(ع) و محبت به آن خاندان است.
تعریب این اثر توسط لجنه (گروه) ترجمه و تحقیق «دورة علوم و مباني الإسلام و التشيع» انجام گرفته است[۱].
مطالبی که در این کتاب آمده، خلاصه مباحثی است در تفسیر آیه مودّت: «... قُلْ لاَ أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْراً إِلاَّ الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبَى...» ﴿الشورى: 23﴾؛ «... بگو: بهازاى آن [رسالت]، پاداشى از شما خواستار نيستم، مگر دوستى درباره خويشاوندان...»، که آیتالله تهرانی در هشت جمعه، در سال 1391ق، در مسجد قائم تهران ایراد کرده است[۲].
نکاتی درباره تعریب
- اصل این رساله با پاورقیهایش و مقدمه که نوشته فرزند نویسنده (محمدمحسن حسینی تهرانی) است، به لغت فارسی است و گروه ترجمه همه آن را به عربی برگردانده است[۳].
- همه عناوین وارد در متن کتاب از سوی لجنه ترجمه، وضع شده و از نویسنده نیست [۴].
- بیشتر تعلیقات و مصادر و تخریجات وارد در پاورقیها، از نویسنده است و کار لجنه محدود به این موارد است:
الف)- تأکید بر صحت تخریجات و تصحیح بعضی خطاهای اندک، که در کروشه، []، ذکر شده است؛
ب)- ذکر چاپ قدیمی آثاری که مؤلف بر اساس آن احادیث را استخراج کرده، در صورت یافتن و افزودن طبع مشهور امروزین؛
ج)- تخریج و تحقیق برخی از مواردی که نویسنده آنها را ذکر نکرده است و اشاره به آنها با علامت «م»؛
د)- حذف برخی پاورقیهایی که نویسنده برای شرح بعضی مفردات عربی آورده است؛
ه)- نویسنده برخی مطالبی را که در کتاب آمده، در دیگر آثارش با تفصیل بیشتری بحث کرده است که در پاورقی با ذکر علامت «م»، از سوی لجنه به این موارد اشاره شده است[۵].
برخلاف متن فارسی کتاب در انتهای تعریب، فهارس آیات، روایات، اشعار و مصادر ذکر شده که پژوهشگران را یاری خواهد داد.
پانویس
منابع مقاله
مقدمه و متن کتاب.