۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - ' (ع)' به '(ع)') |
جز (جایگزینی متن - 'مىخ' به 'میخ') |
||
خط ۵۳: | خط ۵۳: | ||
فصل دوم کتاب به حضرت نوح(ع) اختصاص دارد. در این فصل ظرایف و لطایفی از درخواست نوح(ع) در مورد پسرش مطرح گردیده و از این مطلب نتایجی مفید در مورد گناه و عذاب گرفته و بعدازاین جریان سوار کردن حیوانات و جانوران به کشتی مورد بررسی قرار گرفته و مطالبی را بیان میکند<ref>ر.ک: همان، ص 31-37</ref>. | فصل دوم کتاب به حضرت نوح(ع) اختصاص دارد. در این فصل ظرایف و لطایفی از درخواست نوح(ع) در مورد پسرش مطرح گردیده و از این مطلب نتایجی مفید در مورد گناه و عذاب گرفته و بعدازاین جریان سوار کردن حیوانات و جانوران به کشتی مورد بررسی قرار گرفته و مطالبی را بیان میکند<ref>ر.ک: همان، ص 31-37</ref>. | ||
نویسنده چگونگی نفرین کردن حضرت نوح، قومش را یکی از نکاتی است که به آن اشاره میکند. خداوند نفرین را دوست ندارد و نمیپسندد زیرا خود میفرماید «وَ يَدْعُ الْإِنْسَانُ بِالشَّرِّ دُعَاءَهُ بِالْخَيْرِ»؛ و انسان (همانگونه كه) خير را فرا | نویسنده چگونگی نفرین کردن حضرت نوح، قومش را یکی از نکاتی است که به آن اشاره میکند. خداوند نفرین را دوست ندارد و نمیپسندد زیرا خود میفرماید «وَ يَدْعُ الْإِنْسَانُ بِالشَّرِّ دُعَاءَهُ بِالْخَيْرِ»؛ و انسان (همانگونه كه) خير را فرا میخواند، (پيشامد) بد را میخواند (اسراء، 11)؛ بلکه او دعای خیر و عفو و غفران را میپسندد و خود میگوید: «خُذِ الْعَفْوَ وَ أْمُرْ بِالْعُرْفِ»؛ گذشت پيشه كن و به (كار) پسنديده فرمان ده. (اعراف، 199). حضرت نوح از خداوند چیزی خواست که خود به آن علاقه نداشت و آن هلاکت قومش بود و خداوند آن را در اختیارش قرار داد. برخی نیز گفتهاند که حضرت نوح رضایت به نفرین قومش نداشت تا اینکه آیه شریفه وَ أُوحِيَ إِلَى نُوحٍ أَنَّهُ لَنْ يُؤْمِنَ مِنْ قَوْمِکَ إِلاَّ مَنْ قَدْ آمَنَ فَلاَ تَبْتَئِسْ بِمَا کَانُوا يَفْعَلُونَ؛ و به نوح وحى شد كه: از قوم تو، جز كسانى كه [تا كنون] ايمان آوردهاند هرگز [كسى] ايمان نخواهد آورد. پس از آنچه مىكردند غمگين مباش. (هود، 36) نازل شد و او پس از ناامید شدن از امتش آنها را نفرین نمود<ref>ر.ک: همان، ص34</ref>. | ||
ویرایش