سبحانی تبریزی، محمدحسین: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'محمد حسين' به 'محمدحسین') |
(لینک درون متنی) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
<div class= | <div class="wikiInfo"> | ||
[[پرونده:NUR06277.jpg|بندانگشتی|سبحانی تبریزی، محمد حسین]] | [[پرونده:NUR06277.jpg|بندانگشتی|سبحانی تبریزی، محمد حسین]] | ||
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | {| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | ||
|- | |- | ||
! نام!! data-type= | ! نام!! data-type="authorName" |سبحانی تبریزی، محمد حسین | ||
|- | |- | ||
|نام های دیگر | |نام های دیگر | ||
|data-type= | | data-type="authorOtherNames" | | ||
|- | |- | ||
|نام پدر | |نام پدر | ||
|data-type= | | data-type="authorfatherName" | | ||
|- | |- | ||
|متولد | |متولد | ||
|data-type= | | data-type="authorbirthDate" |1262 هـ.ش یا 1883 م | ||
|- | |- | ||
|محل تولد | |محل تولد | ||
|data-type= | | data-type="authorBirthPlace" | | ||
|- | |- | ||
|رحلت | |رحلت | ||
|data-type= | | data-type="authorDeathDate" |1351 هـ.ش یا 1392 هـ.ق یا 1972 م | ||
|- | |- | ||
|اساتید | |اساتید | ||
|data-type= | | data-type="authorTeachers" | | ||
|- | |- | ||
|برخی آثار | |برخی آثار | ||
|data-type= | | data-type="authorWritings" | | ||
|-class= | |- class="articleCode" | ||
|کد مؤلف | |کد مؤلف | ||
|data-type= | | data-type="authorCode" |AUTHORCODE6277AUTHORCODE | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
'''محمدحسین خيابانى سبحانى''' از علماء مبرز و معاصر تبريز ، پدر مرجع عالیقدر آیت‌الله جعفر سبحانی | |||
وى در شب نوزدهم ماه رمضان 1299ق، در شهرستان تبريز به دنيا آمد. مادرش شهر بانو نام داشت و دختر مرحوم (اسماعيل ميرزا) فرزند فتحعلى شاه قاجار بود. | |||
پس از دوران كودكى و آموزش ادبيات فارسى و قسمتى از مقدمات عربى، روى عشق فطرى كه به تحصيل معارف اسلامى داشت، تصميم به ادامه تحصيل گرفت. نجوم و حساب استدلالى را نزد مرحوم ميرزا على منجم و سطوح عالى فقه و اصول را نزد مرحوم آيت‌الله انگجى و شرح (اشارات) مرحوم خواجه را نزد فيلسوف دوران خود مرحوم شيخ حسين قراجه داغى كه به يك واسطه از شاگردان ميرزاى جلوه بود فراگرفت و براى تكميل معارف در سال 1327ق رهسپار نجف اشرف شد و 11 سال تمام از محضر اساتيد آن دانشگاه بزرگ شيعه مانند آيات عظام: [[یزدی، محمدکاظم بن عبدالعظیم|سيد محمدكاظم يزدى]]، شريعت اصفهانى و ضياءالدين عراقى استفاده نمود. آن‌گاه با كسب اجازه از محضر اساتيد و دريافت عالى‌ترين اجازه‌هاى اجتهاد كه قسمتى از آن‌ها را مرحوم حاج ميرزا على خيابانى در كتاب علماء معاصر آورده است، در سال 1339ق مراجعت به ايران و تبريز نموده و پس از بازگشت به وطن به امر تدريس و تربيت محصلين و تأليف و تصنيف پرداخت و آثار گران‌بهائى كه هركدام روشنگر مقام عملى و فضلى اوست، به يادگار گذارد. | پس از دوران كودكى و آموزش ادبيات فارسى و قسمتى از مقدمات عربى، روى عشق فطرى كه به تحصيل معارف اسلامى داشت، تصميم به ادامه تحصيل گرفت. نجوم و حساب استدلالى را نزد مرحوم ميرزا على منجم و سطوح عالى فقه و اصول را نزد مرحوم آيت‌الله انگجى و شرح (اشارات) مرحوم خواجه را نزد فيلسوف دوران خود مرحوم شيخ حسين قراجه داغى كه به يك واسطه از شاگردان ميرزاى جلوه بود فراگرفت و براى تكميل معارف در سال 1327ق رهسپار نجف اشرف شد و 11 سال تمام از محضر اساتيد آن دانشگاه بزرگ شيعه مانند آيات عظام: [[یزدی، محمدکاظم بن عبدالعظیم|سيد محمدكاظم يزدى]]، شريعت اصفهانى و ضياءالدين عراقى استفاده نمود. آن‌گاه با كسب اجازه از محضر اساتيد و دريافت عالى‌ترين اجازه‌هاى اجتهاد كه قسمتى از آن‌ها را مرحوم حاج ميرزا على خيابانى در كتاب علماء معاصر آورده است، در سال 1339ق مراجعت به ايران و تبريز نموده و پس از بازگشت به وطن به امر تدريس و تربيت محصلين و تأليف و تصنيف پرداخت و آثار گران‌بهائى كه هركدام روشنگر مقام عملى و فضلى اوست، به يادگار گذارد. | ||
نسخهٔ ۴ نوامبر ۲۰۱۷، ساعت ۱۲:۰۰
| نام | سبحانی تبریزی، محمد حسین |
|---|---|
| نام های دیگر | |
| نام پدر | |
| متولد | 1262 هـ.ش یا 1883 م |
| محل تولد | |
| رحلت | 1351 هـ.ش یا 1392 هـ.ق یا 1972 م |
| اساتید | |
| برخی آثار | |
| کد مؤلف | AUTHORCODE6277AUTHORCODE |
محمدحسین خيابانى سبحانى از علماء مبرز و معاصر تبريز ، پدر مرجع عالیقدر آیت‌الله جعفر سبحانی
وى در شب نوزدهم ماه رمضان 1299ق، در شهرستان تبريز به دنيا آمد. مادرش شهر بانو نام داشت و دختر مرحوم (اسماعيل ميرزا) فرزند فتحعلى شاه قاجار بود.
پس از دوران كودكى و آموزش ادبيات فارسى و قسمتى از مقدمات عربى، روى عشق فطرى كه به تحصيل معارف اسلامى داشت، تصميم به ادامه تحصيل گرفت. نجوم و حساب استدلالى را نزد مرحوم ميرزا على منجم و سطوح عالى فقه و اصول را نزد مرحوم آيت‌الله انگجى و شرح (اشارات) مرحوم خواجه را نزد فيلسوف دوران خود مرحوم شيخ حسين قراجه داغى كه به يك واسطه از شاگردان ميرزاى جلوه بود فراگرفت و براى تكميل معارف در سال 1327ق رهسپار نجف اشرف شد و 11 سال تمام از محضر اساتيد آن دانشگاه بزرگ شيعه مانند آيات عظام: سيد محمدكاظم يزدى، شريعت اصفهانى و ضياءالدين عراقى استفاده نمود. آن‌گاه با كسب اجازه از محضر اساتيد و دريافت عالى‌ترين اجازه‌هاى اجتهاد كه قسمتى از آن‌ها را مرحوم حاج ميرزا على خيابانى در كتاب علماء معاصر آورده است، در سال 1339ق مراجعت به ايران و تبريز نموده و پس از بازگشت به وطن به امر تدريس و تربيت محصلين و تأليف و تصنيف پرداخت و آثار گران‌بهائى كه هركدام روشنگر مقام عملى و فضلى اوست، به يادگار گذارد.
وى در خلق، حلم، تواضع، فروتنى، زهد و تقوا، در ميان علماء و بزرگان شهر تبريز ضرب المثل بود. طرز زندگى، نحوه معاشرت و شيوه سخن گفتن او، انسان را بياد خدا افكنده، در افراد مستعد اثر عميق و انقلاب خاصى به وجود مى‌آورد. اين عالم ربانى در روز يازدهم شوال 1392ق دعوت حق را لبيك گفت و طى مراسم با شكوهى در جوار حضرت فاطمه معصومه(س) به خاك سپرده شد.
آثار
1- حاشيه بر كفاية الاصول.
2- يك دوره صلوة استدلالى.
3- خيارات.
4- حاشيه بر رسائل
5- احكام الصلاة
6- احكام ملاقى الشبهات المحصورة
7- رسالة فى تحديد الكر بالوزن و المساحه
8- رسالة فى تحقيق معنى البيع