۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - ' ،' به '،'
جز (جایگزینی متن - 'فارسي' به 'فارسی') |
جز (جایگزینی متن - ' ،' به '،') |
||
| خط ۴۹: | خط ۴۹: | ||
این فرهنگ شامل یک دیباچه، مشتمل بر 9 «فایده» و متن شامل 29 «گفتار» است. دیباچه در باب موضوعاتى مانند زبان‌های ایرانى، حروف، دستور زبان و املای فارسى است و گفتارها که بخش اصلى فرهنگ را شامل مى‌شود، بر مبنای حروف فارسى و عربى ترتیب یافته و هرکدام خود به چندین «بیان» تقسیم گردیده است <ref>ر.ک: میرانصاری، علی، ج12، ص58</ref>. | این فرهنگ شامل یک دیباچه، مشتمل بر 9 «فایده» و متن شامل 29 «گفتار» است. دیباچه در باب موضوعاتى مانند زبان‌های ایرانى، حروف، دستور زبان و املای فارسى است و گفتارها که بخش اصلى فرهنگ را شامل مى‌شود، بر مبنای حروف فارسى و عربى ترتیب یافته و هرکدام خود به چندین «بیان» تقسیم گردیده است <ref>ر.ک: میرانصاری، علی، ج12، ص58</ref>. | ||
این فرهنگ با وجود آنکه مى‌بایست از منابع گوناگونى فراهم آمده باشد، مؤلف آن تنها از چهار فرهنگ، یعنى «فرهنگ جهان‌گیری» انجوی شیرازی، «مجمع الفرس» [[سروری، محمدقاسم بن حاجی‌محمد|سروری کاشانى]] ، «سرمه سلیمانى» تقى‌الدین اوحدی و «صحاح الأدوية» حسین انصاری نام مى‌برد. از میان این چهار فرهنگ، بیشترین استفاده برهان از «فرهنگ جهان‌گیری» بوده است<ref>همان</ref>. | این فرهنگ با وجود آنکه مى‌بایست از منابع گوناگونى فراهم آمده باشد، مؤلف آن تنها از چهار فرهنگ، یعنى «فرهنگ جهان‌گیری» انجوی شیرازی، «مجمع الفرس» [[سروری، محمدقاسم بن حاجی‌محمد|سروری کاشانى]]، «سرمه سلیمانى» تقى‌الدین اوحدی و «صحاح الأدوية» حسین انصاری نام مى‌برد. از میان این چهار فرهنگ، بیشترین استفاده برهان از «فرهنگ جهان‌گیری» بوده است<ref>همان</ref>. | ||
==گزارش محتوا== | ==گزارش محتوا== | ||