مناقب مرتضوی در مناقب شاه اولیا امیرالمؤمنین علی مرتضی علیهالسلام: تفاوت میان نسخهها
(صفحه ای تازه حاوی «<div class='wikiInfo'>
[[پرونده:NUR11148J1.jpg|بندانگش» ایجاد کرد.) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۶۶: | خط ۶۶: | ||
[[رده:کتابشناسی]] | [[رده:کتابشناسی]] | ||
[[رده:اسلام، عرفان، غیره]] | [[رده:اسلام، عرفان، غیره]] | ||
[[رده: | [[رده:سرگذشت نامهها]] | ||
[[رده: | [[رده:سرگذشت نامههای فردی]] | ||
[[رده:ائمه اثنی عشر (دوازده امام)]] | [[رده:ائمه اثنی عشر (دوازده امام)]] | ||
[[رده:حالات فردی]] | [[رده:حالات فردی]] | ||
[[رده:علی بن ابی طالب (ع)]] | [[رده:علی بن ابی طالب (ع)]] | ||
نسخهٔ ۲۸ مهٔ ۲۰۱۶، ساعت ۱۶:۳۶
| نام کتاب | مناقب مرتضوی: در مناقب شاه اولیا، امیر المؤمنین علی مرتضی علیه السلام |
|---|---|
| نام های دیگر کتاب | در مناقب شاه اولیا، امیر المؤمنین علی مرتضی علیه السلام |
| پدیدآورندگان | منصوری، کوروش (تصحيح و تنظيم)
کشفی ترمذی، محمدصالح بن عبدالله (نويسنده) |
| زبان | فارسی |
| کد کنگره | BP 37/4 /ک5م8 |
| موضوع | علی بن ابی طالب (ع)، امام اول، 23 قبل از هجرت - 40ق. - احادیث
علی بن ابی طالب (ع)، امام اول، 23 قبل از هجرت - 40ق. - جنبههای قرآنی علی بن ابی طالب (ع)، امام اول، 23 قبل از هجرت - 40ق. - فضایل |
| ناشر | روزنه |
| مکان نشر | تهران - ایران |
| سال نشر | 1016 هـ.ق |
| کد اتوماسیون | 11148 |
اين كتاب كه در دوران صفويه نوشته شده و به مناقب و فضائل اميرمؤمنان على(ع) مىپردازد، مشتمل بر ادبيات خاص آن دوران و محتوايى دينى - عرفانى است.
انگيزه نگارش
مؤلف سبب نگارش آن را در مقدمه چنين آورده كه در مجلسى كه از مقام عرفانى على(ع) سخن به ميان آمده، متعصبى از اهل سنت مخالف كرده و به بحث و جدل منجر شده است. پس از آن عدهاى از وى خواستهاند كتابى درباره مقام آن حضرت تأليف كند.
مباحث كتاب بيشتر، فضائل على(ع)است و مؤلف پيوسته با تيتر «منقبت» مطالب را از يكديگر تفكيك كرده است. دوازده باب اين اثر به بيان فضائل گوناگون آن حضرت و احاديث پيامبر درباره او، زهد و سخاوت و شجاعت و ... پرداخته و بخشى را به ازدواجش با حضرت زهرا(ع) و بخشى را به رويدادهاى دوران خلافت اختصاص داده است.
روش تاليف
با آنكه مؤلف، سنى مذهب است اما گرايش شديد وى به اهل بيت و نزديكىاش به تشيع سبب شده است كتاب او چندان تفاوتى با آثار شيعيان نداشته باشد. سبك وى نثر آميخته به نثر و سجع است و محتواى مطالب سمت و سويى عارفانه دارد. از آنجا كه مؤلف هندى است، به شيوه نويسندگان آن ديار، علاوه بر آيات و احاديث، به كلام بزرگان و عارفان و امثال و حكم و اشعار استناد كرده است.
منابع كتاب
منابعى كه مؤلف از آنها نقل كرده فراوان است و در جاى جاى كتاب از آنها نام برده و پيش از بيان هر مطلب، به مأخذ آن اشاره مىكند. عنوان برخى منابع وى چنين است: كتب روايى ششگانه اهل سنت، مسند احمد،مستدرك حاكم، حلية الاولياء، شواهد النبوه، عيون (اخبار) الرضا، كشف الغمه، تفسير امام عسكرى، روضة الصفا، حبيب السير، الصواعق المحرقه، فصل الخطاب، زهرةالرياض، مستقصى، فتوحات القدس، مصابيح القلوب، روضة الشهدا. چنانكه پيداست برخى منابع اين كتاب مشهور و برخى ناشناخته است. مؤلف در اين اثر از اشعار نيز بهره برده است.