فشارکی اصفهانی، سید محمد بن امیرقاسم: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'فاضل اردكانى' به 'فاضل اردكانى ') |
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
||
| خط ۳۶: | خط ۳۶: | ||
'''مير سيد محمد بن امير سيد قاسم فشاركى اصفهانى''' (1253-1318/1316ق)، عالم امامى، فقيه، اصولى، محقق، مدرس و در كلمات بعضى از بزرگان، معروف به استاد كبير است. در فشارك از روستاهاى قهپايه اصفهان به دنيا آمد. پس از درگذشت پدرش در يازده سالگى براى فراگيرى علوم به عتبات رفت و در كربلا ساكن شد. | '''مير سيد محمد بن امير سيد قاسم فشاركى اصفهانى''' (1253-1318/1316ق)، عالم امامى، فقيه، اصولى، محقق، مدرس و در كلمات بعضى از بزرگان، معروف به استاد كبير است. در فشارك از روستاهاى قهپايه اصفهان به دنيا آمد. پس از درگذشت پدرش در يازده سالگى براى فراگيرى علوم به عتبات رفت و در كربلا ساكن شد. | ||
وى از شاگردان حاجى آقا حسن بن سيد مجاهد و [[اردکانی، محمدحسین|فاضل اردكانى]] | وى از شاگردان حاجى آقا حسن بن سيد مجاهد و [[اردکانی، محمدحسین|فاضل اردكانى]] و [[میرزای شیرازی، محمدحسن بن محمود|ميرزاى شيرازى]] بود. در زمان حيات استادش، [[میرزای شیرازی، محمدحسن بن محمود|ميرزاى شيرازى]]، مرجعيت تقليد و تدريس در سامرا را برعهده داشت. بعد از درگذشت استادش به نجف مهاجرت كرد و مرجعيت آنجا را برعهده گرفت و به تدريس در حوزه علميه نجف مشغول گشت. | ||
ميرزا محمدحسين نايينى و حاج شيخ [[حائری یزدی، عبدالکریم|عبدالكريم حائرى]] يزدى و آقا شيخ محمدرضا نجفى و حاج شيخ محمدحسين طبسى و آقا ميرزا سيد على مدرس يزدى از شاگردان وى بودند. او در نجف درگذشت و در همان جا به خاك سپرده شد. | ميرزا محمدحسين نايينى و حاج شيخ [[حائری یزدی، عبدالکریم|عبدالكريم حائرى]] يزدى و آقا شيخ محمدرضا نجفى و حاج شيخ محمدحسين طبسى و آقا ميرزا سيد على مدرس يزدى از شاگردان وى بودند. او در نجف درگذشت و در همان جا به خاك سپرده شد. | ||
نسخهٔ ۲۳ اوت ۲۰۱۷، ساعت ۰۹:۳۴
| نام | فشارکی اصفهانی، محمد بن امیرقاسم |
|---|---|
| نام های دیگر | فشارکی، سید محمد بن قاسم
اصفهانی، سید محمد بن امیرقاسم |
| نام پدر | |
| متولد | 14 هـ.ق |
| محل تولد | - |
| رحلت | 1316 هـ.ق |
| اساتید | |
| برخی آثار | الرسائل الفشارکیة |
| کد مؤلف | AUTHORCODE22581AUTHORCODE |
مير سيد محمد بن امير سيد قاسم فشاركى اصفهانى (1253-1318/1316ق)، عالم امامى، فقيه، اصولى، محقق، مدرس و در كلمات بعضى از بزرگان، معروف به استاد كبير است. در فشارك از روستاهاى قهپايه اصفهان به دنيا آمد. پس از درگذشت پدرش در يازده سالگى براى فراگيرى علوم به عتبات رفت و در كربلا ساكن شد.
وى از شاگردان حاجى آقا حسن بن سيد مجاهد و فاضل اردكانى و ميرزاى شيرازى بود. در زمان حيات استادش، ميرزاى شيرازى، مرجعيت تقليد و تدريس در سامرا را برعهده داشت. بعد از درگذشت استادش به نجف مهاجرت كرد و مرجعيت آنجا را برعهده گرفت و به تدريس در حوزه علميه نجف مشغول گشت.
ميرزا محمدحسين نايينى و حاج شيخ عبدالكريم حائرى يزدى و آقا شيخ محمدرضا نجفى و حاج شيخ محمدحسين طبسى و آقا ميرزا سيد على مدرس يزدى از شاگردان وى بودند. او در نجف درگذشت و در همان جا به خاك سپرده شد.
آثار
- أصالة البرائة؛
- الأغسال؛
- الفروع المحمدية، مجموعه رسالاتى در فقه و غيره؛
- شرح اوائل رساله البرائة شيخ انصارى؛
- رساله‌اى در خلل نماز[۱]
پانويس
- ↑ ر.ك: نصيرى، محمدرضا، ج4، ص295
منابع مقاله
نصيرى، محمدرضا، «اثرآفرينان»، انجمن آثار و مفاخر فرهنگى، چاپ دوم، 1384، تهران.